Tweede Kans

Hoofdstuk 29.

'Urghh kan het ook iets minder klef' Carel rolde zijn ogen. Kyle liet Mila langzaam los en verontschuldigde zich tegenover zijn teamgenoot.

'Iemand nog iets te drinken?' vroeg hij vervolgens waarna hij opstond om het te halen bij de bar. Daley schoof door op het bankje waarna hij naast Mila kwam te zitten.

'Je moet me toch echt nog uitleggen hoe je hem zover hebt gekregen weer te gaan voetballen?'

Mila haalde haar schouders op. 'Ik weet het niet. Ik denk dat het gewoon voor hem het juiste moment was.'

Daley knikte zijn hoofd. 'Daar kan je nog weleens gelijk in hebben.' Daley wist met een voetballer als vader maar al te goed dat pushen niet hielp. Dat was juist de reden geweest dat hij als klein jochie niets van voetbal wilde weten en zijn passie vond in tennis.

'Ik ben blij dat hij er weer bij is' lachte Daley vervolgens naar Mila.

'Ik ook' stemde Mila met Daley in.

Kyle kwam terug lopen met een dienblad drinken maar lette daarbij niet op Donny die met zijn hoofd voorovergebogen een appje zat te sturen. Het dienblad stootte tegen Donny aan waarna de inhoud van de kopjes over zijn witte shirt heen vloeide.

Verschrikt keek de blonde jongen op. 'Gast kijk eens uit man! Ben je blind ofzo?'

Donny probeerde met zijn handen te voorkomen dat de bruine koffievlek nog groter werd, maar dat werkte juist averechts. Het bruine goedje had inmiddels al een grote vlek op zijn shirt gemaakt.

'Nee die zit naast Mila.' Kyle wees grinnikend naar Daley die meteen onschuldig zijn handen in de lucht stak.

'Zeg laat mij hier buiten!' riep Daley lachend naar zijn vriend terug, die vroeger ook altijd al die grap maakte.

'Ja lach maar' mompelde Donny.

'Het spijt me' verontschuldigde Kyle zich meteen. 'Ik heb een extra shirt in mijn tas, je kan die wel lenen' bood hij aan.

'Het is al goed' wuifde Donny zijn aanbod weg.

'Ik was toch van plan naar huis te gaan.' Hij wilde zijn sporttas oppakken maar Kyle hield hem tegen.

'Blijf nog even' zei hij tegen zijn teamgenoot.

Verbaasd trok Donny zijn wenkbrauwen omhoog. Hij had niet verwacht dat Kyle hem uit zou nodigen om te blijven. Kyle kon het goed vinden met de rest van de spelers maar tussen hen was er altijd nog een gespannen sfeer.

'Oké dan' stemde Donny in. 'Maar dan haal ik de drankjes. Jou vertrouw ik niet meer met dat dienblad.' Met zijn hoofd knikte hij naar de koffievlekken op de grond.

Donny nam het dienblad van Kyle over en liep naar de bar om nieuwe drankjes te halen.

Kyle ging terug naast Mila zitten die hem meteen op zijn wang kuste.

'Lief van je' complimenteerde ze haar vriendje voor het feit dat hij Donny bij het team betrok.

Niet veel later kwam Donny teruglopen met het dienblad. 'Ik heb voor jou thee meegenomen' glimlachte hij naar Mila waarna hij een theezakje haar kant op gooide.

Mila bedankte Donny en liet het zakje in het hete water zakken.

'Komt je familie morgen ook kijken?' vroeg Donny belangstellend aan Kyle. Gelijk pakte Mila Kyles hand vast. Ze wist dat dit een gevoelig onderwerp was omdat hij er dan mee geconfronteerd werd dat Sem er morgen niet bij was.

Kyle beantwoorde in tegenstelling tot haar verwachting de vraag rustig.

'Mijn ouders en zusje komen kijken. Mijn team nodig ik een andere keer wel uit. Die moet ik eerst nog even voorbereiden. Als ik die apen morgen laat komen, breken ze de hele Arena af' grinnikte Kyle.

Donny schudde lachend zijn hoofd. 'Lig je op schema om kampioen te worden?' vroeg hij belangstellend.

Kyle haalde zijn schouder op. 'Mwa, vijf punten achterstand. We hebben veel laten liggen aan het begin van het jaar.'

'Ach als het maar vijf punten zijn moet dat mogelijk zijn. Wij geloven ook nog steeds in dat kampioenschap' grinnikte Donny hardop.

Na de punten die ze afgelopen weken hadden laten liggen werd dit doel alleen steeds moeilijker.

'Kyle gaat ervoor zorgen dat we kampioen worden. Toch Bosman?' Daley gaf Kyle aan duwtje tegen zijn schouder.

'Ik ga mijn best doen' antwoordde Kyle terug.

Matthijs kwam teruglopen uit de perszaal en gaf Donny een klap op zijn schouder toen hij voorbij liep.

'Hoe is het nu met die chick van je afgelopen?' grijnsde hij waarna Donny zijn ogen rolde. Hij wist zeker dat Matthijs dat expres op dit moment vroeg om het voor hem extra ongemakkelijk te maken.

'We zijn aan het daten' deelde Donny mee waarna Matthijs zijn ogen groter werden.

'Wat? Sinds wanneer doe jij aan daten?' riep hij terug naar Donny terwijl hij een stoel bij een ander tafeltje vandaan trok en deze luidruchtig naast die van Donny schoof.

Onverschillig haalde Donny zijn schouders op. 'Sinds ik iemand gevonden heb, die de moeite waard is om te daten' glimlachte hij.

'Wauw ik ben onder de indruk. Ik had nooit gedacht jou die woorden te horen zeggen.'

Donny haalde snel een hand door zijn nat gedouchte haren. 'Tijden veranderen' antwoordde hij terug.

'Dat blijkt' zuchtte Carel. 'Waarom ben ik altijd de gene die alleen achter blijft?' riep hij hopeloos uit.

'Omdat jij je alleen maar bezig houdt met Fifa' merkte Donny op.

'Helemaal niet' bracht Carel daar tegen in.

'Echt wel! Nu hoor je het ook eens van een ander' lachte Daley mee.

'Oké misschien ben ik een klein beetje verslaafd' gaf Carel toe terwijl hij een slok van zijn koffie nam.

'Klein beetje maar hoor' grinnikte Daley voor zich uit.

'Nu moet je niet zo lullig gaan doen vriend' grijnsde Carel naar Daley. 'Ik maak je namelijk de volgende keer vet hard in' ging hij verder.

Mila glimlachte om de goede sfeer in de groep. De sfeer die de afgelopen weken wel eens anders was geweest. Mila geloofde er heilig in dat een goede sfeer in het team ook zorgde voor betere prestaties.

Als je als spelers het goed met elkaar kon vinden deed je alles samen; verdedigen, aanvallen, scoren en winnen. Dat was de kracht van dit team. Misschien hadden ze niet de beste spelers als Messi en Ronaldo, maar ze konden het die spelers wel verdomd moeilijk maken met hun samenspel.