Μια νεράιδα για τη Φιλίπα

Νυχτερινή επίσκεψη No2

Η Μαργαρίτα με περίμενε μέσα στο δεντρόσπιτο.

"Έχουμε περίπου είκοσι λεπτά", είπε ψάχνοντας τα κουτιά που είχαν τις ευχές. "Ξέρεις τι θα ευχηθείς;"

"Ναι", είπα σιγανά.

Η Μαργαρίτα σήκωσε το κεφάλι. Ήταν η πρώτη φορά που τα βλέμματά μας συναντήθηκαν από το μεσημέρι. Εγώ γύρισα το βλέμμα μου αλλού.

"Κοίτα, Φιλίπα... Για ό,τι έγινε πριν..."

"Μην ανησυχείς", είπα. "Ξέρω πως είσαι εδώ για να κάνεις τη δουλειά σου και τίποτε άλλο. Μου το έχεις πει κάμποσες φορές. Για μια στιγμή σκέφτηκα πως μπορεί να υπήρχε κάτι παραπάνω, ότι κοντεύαμε να γίνουμε φίλες".

"Μα αυτό έγινε. Γινόμαστε φίλες".

"Ναι; Αλλιώς φάνηκε νωρίτερα".

Η Μαργαρίτα κατέβασε το κεφάλι. "Το ξέρω. Συγγνώμη. Δεν το πιστεύω ότι είπα τέτοια πράγματα. Δεν το ήθελα. Απλώς θύμωσα τόσο πολύ και έχασα την ψυχραιμία μου. Μάλλον δεν σκέφτομαι καθόλου πριν ανοίξω το στόμα μου".

"Ναι, αλλά ίσως τότε είναι που λέγονται οι αλήθειες. Αν δεν είχες χρόνο να σκεφτείς τι να πεις, ίσως αυτό σημαίνει πως απλώς είπες την αλήθεια".

"Όχι, δεν είναι έτσι, αλήθεια. Να..."

"Ξεχνά το, Μαργαρίτα", αγρίεψα. Ήθελα πολύ να την πιστέψω, αλλά το είχα κάνει ήδη μια φορά και δεν είχα σκοπό να την αφήσω να με κοροϊδέψει ξανά. "Ξέρω τι θέλεις και δε με πειράζει. Απλώς πες μου από πού θα πέσει το αστέρι και τι να κάνω, και τα δύο τρίτα της αποστολής σου θα έχουν ολοκληρωθεί. Και μετά, άντε άλλη μια ευχή και έφυγες".

Η Μαργαρίτα σώπασε. Της έριξα μια ματιά. Το πρόσωπό της ήταν γκρίζο. Έδειχνε και κάπως πιο μικρόσωμη. Το δέρμα της ήταν χλωμό στο φεγγαρόφωτο και το πρόσωπό της ήταν ακόμη πιο λεπτό απ' ό,τι συνήθως.

"Αυτό θέλεις, έτσι δεν είναι;" τη ρώτησα.

Αναστέναξε. "Όχι...δηλαδή, θέλω να πω...κοίτα, δεν ξέρω πια τι θέλω. Αυτή η αποστολή δεν ήταν όπως την περίμενα".

"Μην ανησυχείς. Δεν είναι ανάγκη να πεις κάτι για να με κάνεις να νιώσω καλύτερα. Ή μάλλον, καλύτερα να μη δοκιμάσεις καν. Μόνο χειρότερα θα τα κάνεις. Απλώς κάνε τη δουλειά σου, να τελειώνει το θέμα".

Η Μαργαρίτα κούνησε το κεφάλι θλιμμένη. Μετά μου έδωσε το φάκελο. "Από τα δυτικά θα έρθει. Εκεί, δηλαδή". Μου έδειξε το παράθυρο που έβλεπε στο σπίτι. "Ίσως το δεις κατευθείαν πάνω από τη σκεπή του σπιτιού σου".