Μια νεράιδα για τη Φιλίπα

Νέα ζωή No3

Καλά, δεν ήταν κι άσχημα όλα αυτά. Όχι ότι θα κερδίζαμε το βραβείο, βέβαια. Άκου διαγωνισμός ταλέντων! Γιατί υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα στη διατύπωση. Αυτό το "ταλέντων". Και το γεγονός ότι εγώ δε διέθετα κανένα. Συν, ότι δε θα τολμούσα ποτέ να βγω μπροστά σε κοινό. Όχι πια. Μερικές φορές πολύ θα ήθελα να μπορούσα. Θα κατάφερνα άραγε να το ξανακάνω;  Δε νομίζω. Δε θα ήθελα να ξαναπεράσω την ταπείνωση της τελευταίας φοράς. Ήταν η τελευταία φορά που θα βοηθούσα σε ένα πάρτι.

Ούτε να το σκέφτομαι δεν ήθελα.

Έχωσα πάλι στην τσάντα το γράμμα και έβγαλα το βιβλίο των μαθηματικών.

Αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Δύσκολα πράγματα. Πάντα προτιμούσα τις λέξεις από τους αριθμούς. Η Σάρλοτ ήταν πολύ καλύτερη από μένα στα μαθηματικά και με βοηθούσε, μου εξηγούσε διάφορα. Πάντα μαζί τα κάναμε τα μαθήματα.

Σκέφτηκα να πάω στο δεντρόσπιτο να ρωτήσω τη Μαργαρίτα. Αλλά αποκλείεται να ήθελε να με βοηθήσει. Ούτε καν ήξερα αν ήταν καλή στα μαθηματικά. Τίποτα δεν ήξερα για εκείνη. Όσο πιο πολύ το σκεφτόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα πως τελικά για κανέναν δεν ήξερα τίποτα πια. Η μαμά κι ο μπαμπάς μού ήταν το ίδιο άγνωστοι με τη Μαργαρίτα. Η Σάρλοτ ήταν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.
Τίποτα δεν καταλάβαινα από το φυσιολογικό αυτό κόσμο.

Έκλεισα το βιβλίο των μαθηματικών και πήρα αυτό με τα μαγικά κόλπα. Έτσι, μήπως ξεκολλήσει λίγο το μυαλό μου από την άγνωστη αυτή πραγματικότητα.

~timeskip~

Τα πράγματα έδειχναν κάπως καλύτερα το πρωί. Επίσης, μύριζαν καλύτερα. Αυγά με μπέικον. Υπάρχει τελειότερος τρόπος ν' αρχίσει κανείς τη μέρα του;

Πέταξα από πάνω μου τη μίζερη διάθεση της προηγούμενης νύχτας και ετοιμάστηκα για το σχολείο. Μόλις τελείωσα το πρωινό, έτρεξα να ταχυδρομήσω το γράμμα μου στη Σάρλοτ. Το είχα τελειώσει από χτες το βράδυ. Της έλεγα τα πάντα και το μόνο που είχα να κάνω ήταν να περιμένω για να δω αν θα με πιστέψει.

Ήμουν έτοιμη να μπω στο αμάξι όταν με φώναξε ο μπαμπάς. Δε με ένοιαζε καν αν θα άκουγε συνέχεια ραδιόφωνο. Ήταν μια ευκαιρία να χαζέψω απ' το παράθυρο και να σκέφτομαι τη μέρα που είχα μπροστά μου. Τη μέρα που δε θα άρχιζε με ντροπιάσματα και κίτρινα βαν. Τέλεια.

Για δεύτερη συνεχόμενη μέρα, έφτασα στο σχολείο χαμογελαστή.

"Ε! Τι λες για το διαγωνισμό ταλέντων;" μου ψιθύρισε η Λόρεν την ώρα που η κυρία Χόλντσουορθ έπαιρνε απουσίες.