Μια νεράιδα για τη Φιλίπα

Δεντρόσπιτο No2

Όμως, ήταν κατενθουσιασμένοι που έφευγαν. Ακόμα και η Σάρλοτ. Ενώ εγώ ένοιωθα λες και μου είχες κόψει ένα μέλος του σώματός μου. Τόσο κολλητές ήσασταν. Έτσι είπε και η Σάρλοτ πως ένοιωθε, αλλά μέσα μου ήξερα πως ανυπομονούσε ν' αρχίσει τη νέα της ζωη. Θα είχε κι ένα ολοδικό της πόνι και οι γονείς της είπαν πως θα έπαιρναν κι ένα σκύλο και κάμποσες κότες. Εντάξει, είχα χαρεί για τη φίλη μου. Αλλά εγώ πώς θα άντεχα χωρίς εκείνη; Πώς θα δοκίμαζα ξανά χαρά;

Το βραχιόλι της φιλίας. Ωχ, κι όπου να 'ναι έρχεται η Σάρλοτ. Σκούπισα τα δάκρυά μου και συνέχισα να φτιάχνω το δώρο. Το σχέδιο ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκο, με τιρκουάζ και ροζ και μοβ, όλα τα αγαπημένα της χρώματα.

Ίσα που είχα περάσει και την τελευταία κλωστή όταν χτύπησε το κουδούνι. Αυτή είναι η τελευταία φορά που θα στρίψει στη γωνία για το σπίτι μου, ακούστηκε μια βαριά φωνή μες στο κεφάλι μου.

Κοιταχτηκα στον καθρέφτη, σκούπισα πάλι τα μάτια μου και πρόβαρα ένα χαμόγελο. "Μην το σκέφτεσαι. Μην την αφήσεις να δει πόσο θλιμμένη είσαι. Μην το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο", είπα στο είδωλό μου.

*Tame skip*

"Θέλω να πω αντίο στο δεντρόσπιτο", είπε η Σάρλοτ όταν φτάσαμε στο τέρμα του κήπου. Το δεντρόσπιτο ήταν το "δικό μας" μέρος. Πολλά από τα μυστικά και τα παιχνίδια μας εκεί τα είχαμε μοιραστεί. Το δεντρόσπιτο γνώριζε τα πάντα για τη ζωή μας. Το είχε χτίσει ο μπαμπάς όταν ήμουν μωρό. Είπε πως ήταν έργο αγάπης εξαιτίας κάποιου γεγονότος που είχε συμβεί καιρό πριν.

*flashback*

*Φιλιπας Pov*

Χρόνια προτού γεννηθώ, ο μπαμπάς είχε κάνει ένα μεγάλο ταξίδι. Κάποια στιγμή, του είχαν τελειώσει τα χρήματα και δεν είχε που να κοιμηθεί. Τότε είδε έναν παππού που ζητιάνευε σε μια γωνία. Ο μπαμπάς ένιωσε άσχημα που δεν είχε λεφτά να δώσει στον παππού, οπότε άδειασε την τσάντα του και του είπε να πάρει ότι είχε ανάγκη. Ο ζητιάνος πήρε ένα μήλο και έτσι έπιασαν την κουβέντα.

Ο μπαμπάς τού είπε πως δεν είχε πού να κοιμηθεί, ο παππούς τού μίλησε για ένα μέρος σε μια κοντινή παραλία που είχε καλύβες χτισμένες πάνω σε πασσάλους. Ο μπαμπάς πήγε στις καλύβες και εκεί γνώρισε τη μαμά που είχε πιάσει δουλειά για το καλοκαίρι. Έμεινε τελικά τρεις μήνες και έπιασε κι εκείνος δουλειά εκεί. Μετά συνέχισαν μαζί το ταξίδι του, για έξι ακόμα μήνες. Και παντρεύτηκαν σχεδόν μόλις επέστρεψαν.
Το δεντρόσπιτο το ειχε φτιάξει ώστε να μοιάζει με εκείνες τις καλύβες στην παραλία.

*end of flashback*

*Φιλίπας Pov*

Έχουμε κάτι δέντρα στο τέρμα του κήπου. Και ανάμεσά τους υπάρχει κάτι σαν μικρό ξέφωτο. Σ' εκείνο το σημείο είναι το δεντρόσπιτο. Είναι πελώριο και στρογγυλό και στηρίζεται πανω σε τρία ψηλά ξύλινα πόδια και έχει ξύλινη σκεπή που μοιάζει με γιγάντια ομπρέλα. Έχει επίσης τρία μεγάλα παράθυρα και μια σκάλα που σε βγάζει στο εσωτερικό του από μια καταπακτή στο πάτωμα. Αν μετακομίζαμε ποτέ εμείς, το δεντρόσπιτο θα μου έλειπε πιο πολύ από το κανονικό σπίτι μας.

Άσε που χωρούσαν και πέντε-έξι άνθρωποι εκεί μέσα. Αν και συνήθως ήμασταν μόνος εγώ και η Σάρλοτ. Η μαμά κι ο μπαμπάς δεν πολυέρχονταν πια. Οπότε χαίρομαι, γιατί έχω κουβαλήσει τόσα  προσωπικά μου πράγματα εδώ μέσα και δεν έχω καμία όρεξη να ψαχουλεύουν. Έχω ημερολόγια και σημειωματάρια γεμάτα ιδέες για ιστορίες και ατάκες από θεατρικά που γράφαμε με τη Σάρλοτ, και γράμματα και σημειώματα που αφήναμε η μια στην άλλη.

Είναι επίσης γεμάτο σκόρπιες κάρτες, εφημερίδες και διάφορα πράγματα που χρειάζομαι για τα μαγικά κόλπα που δοκιμάζω στη Σάρλοτ. Μάλλον τα κάνω πολύ χάλια, αλλά δεν πειράζει, πολύ μου αρέσει. Όταν κάνω ένα μαγικό κόλπο, είναι σαν να μην υπάρχει ο πλανήτης γύρω μου. Και η Σάρλοτ είναι πάντα τόσο καλή μαζί μου. Το αγαπημένο μου είναι να εξαφανίζω ένα νόμισμα και μετά να της δίνω να ξεφλουδίσει ένα πορτοκάλι και να βρίσκει το νόμισμα μέσα. Είναι εύκολο το κόλπο, αλλά ακόμη να καταλάβει πώς το κάνω. Μου λεει πως ό,τι κάνω είναι απίστευτο. Αλλά γι' αυτό δεν τις έχουμε τις κολλητές, ε;

Και τώρα δε θα έχω πια κανέναν να μου λέει πως είμαι απίστευτη.

"Θα ανέβεις;" μου φώναξε η Σάρλοτ από τη σκάλα.

"Θα σε περιμένω εδώ. Νομίζω πως είναι καλύτερα να πας μόνη σου", είπα. Η αλήθεια είναι πως μάλλον θα πατούσα τα κλάματα αν την άκουγα να αποχαιρετά το αγαπημένο μας μέρος. Η Σάρλοτ με κοίταξε για μια  στιγμή, κούνησε το κεφάλι και ανέβηκε στο δεντρόσπιτο.