Ferfecir (ZOR AŞKLAR SERİSİ - 1) (TAMAMLANDI)

💜 BÖLÜM 30 💜

Aşağı inmeden önce babamın odasına doğru yönelmiştim. Kapının kulpunu tutup açacağım sırada duraksamıştım bir an. Bu odaya en son Istanbul'a kaçmadan önce girmiştim. O günleri yeniden aklıma getirmemeye çalışarak kendimi toparlamış ve kapıyı açmıştım. Babam aynanın önünde kravatını yapıyordu. Yanına giderek yardımcı olmuş ve beğendiğimi belli eden bir bakış göndermiştim.

"Takım elbise sana çok yakışıyor."

"Teşekkür ederim prensesim."

Birlikte odadan çıkıp aşağı inmeye başladığımızda koluma girerek yardımcı olmuştu bana.
Babam salona yöneldiğinde bende Ayfer teyzeyi görmek için mutfağa geçmiştim. Beni gördüğünde heyecandan eli ayağı birbirine dolanmıştı.

"Dün gece seni göremedim diye nasıl dert oldu içime güzel gözlüm. Keşke bekleseydim de görüp gitseydim dedim.
Ohh kuzum, nasıl da özlemişim."

Hem sarılıyor hem saçlarıma, yanaklarıma öpücükler bırakıyordu.

"Bende özledim seni Ayfer teyzem."

Birlikte hasret giderdikten sonra elime aldığım tabağı içeri götürmek istemiştim fakat izin vermemişti. Salona geçtiğimde Yavuz babam, Hulusi ağa, Barış ve Araf şöminenin önüne geçmiş sohbet ediyorlardı. Ben onları izlerken Naze annem, Neriman yenge ve Elif'te salona gelmişlerdi.

"Rahat uyudunuz mu?"

"Uyuduk güzel kızım. Sağ olasınız."

Kahvaltının hazır olmasıyla hep birlikte masaya geçmiştik. Neşeli, bol sohbetli geçen bir kahvaltının ardından babam tüm erkekleri alarak evden çıkmıştı. Özellikle Yavuz babam ile vakit geçirmek istediğini biliyordum. Tüm gününü onlara ayıracaktı anladığım kadarıyla.

"Onlar gittiler, biz de Yasemin hanımlara bir gidelim Aydeniz. Hale kızımıza alacaklarımızı alalım birlikte. Bir eksik kalmasın. Buradan beğenmediklerini de Mardin'den tamamlarız."

Muğla'nın her karışını bildiğimiz için Hale'ye kolaylık olsun diye alışverişi burada düşünmüştü Neriman yenge. İyi de yapmıştı. Kaç aydır orada olduğum halde ben bile çoğu yerini bilmiyordum. Babam misafirlerini kendi aracına alarak gitmişti evden. Yaman abi bize kalmıştı neyse ki..
Herkesin hazırlanmasıyla çıktığımızda aklıma son anda gelen şeyle durmuştum.

"Yasemin teyze ve Hale'yi alacağız. Arabaya nasıl sığacağız?"

"Gökhan çalışmasıydı çağırırdım onu ama gelemez şimdi."

Gözüme takılan dün kiraladığımız araçlar bana karşıdan göz kırpıyorlardı. Eve dönerek bir tanesinin anahtarını almış ve Elif'i de çağırarak araca yönelmiştim.

"Kızım gebe halinle kullanma."

"Bir şey olmaz anne. Hemen arkanızda olacağım."

Hasret kaldığım sürücü koltuğuna oturduğumda o kadar mutlu olmuştum ki. Aracı çalıştırarak hemen önündeki Yaman abinin aracının peşine takılmıştım.
Hale'nin evine vardığımızda hazır bir halde bizi bekliyorlardı. Yasemin teyze çok düşünceli bir kadındı. Dünürlerini bekletmek istememişti.
Hale benim aracıma binerken, Yasemin teyze diğer araca geçmişti ve alışverişe doğru yol almaya başlamıştık.

"Hale kızım, ne istersen beğen alalım."

Hale ile Barış konağın biraz uzağında, Cihan'ın evine yakın bir evde yaşayacaklardı. Aynı yerde olamayacak olmamız beni üzse de bir yandan onlara iyi olacağını biliyordum. İki çatlak birbirlerini yiyeceklerdi ama olsun, bir şekilde idare edeceklerdi artık.
Alışverişin daha yarısında yorulan bedenim, bir yerlere oturmak için çırpınıyordu.