Royalties in Our Hearts

CHAPTER 20

♡♡♡

Axiesse's POV

---

"A little part of your brain got affected by the poison brought by the knife pierced to your body. We did remove it now before it could damage your whole brain and send you to death."

Tumango ako at hindi na mabilang ang ilang beses na pasasalamat dahil sa tagumpay na operasyon. I know I can make it. And I know, this brother of mine won't let death bring me with it.

Tinatamad pa rin akong bumangon mula sa kama rito sa hospital. I closed my eyes to avoid the painful beam of light from the ceiling. Ang paulit ulit na tunog ng makina sa gilid para sa aking pulso ay nakakairita at ang amoy ng hospital ay nakasanayan ko na.

"Gaano kalaki ang kinuha niyo?" Tanong ko habang nakapikit.

Narinig ko siyang bumuntong hininga at ang tunog ng kaniyang sapatos na papalapit sa aking kama.

"Hmmm... Just a little. You don't have to worry about that. Your memories won't fade."

"Okay."

"Just please rest. Hahanapin ko pa kung sino ang sumaksak sa'yo."

Mabilis akong napamulat ng mga mata at napaupo dahil sa sinabi niya. My back hurts a little, dahil na rin sa linggong pananatili ko rito sa hospital. Wala akong ginawa kundi ang humiga o matulog at turukan ng mga gamot.

My brother is a tall and masculine man. Ang makakapal niyang kilay ay nakasalubong. He's looking at me sharply as if I did something wrong. He licked his lower lip and clenched his jaw as he gritted his teeth. Ngayon, kitang kita ko na ang galit niya na handa nang sumabog kung mayroon mang pipindot sa kaniya.

Kinabahan kaagad ako. Napalunok ako at umilng-iling.

"H-He's...dead..." Nanginig ang boses ko.

Hindi kailanman ako nakaramdam ng ganitong kaba sa kaniya. Ngayon lang. At alam kong dahil galit siya at seryosong seryoso sa kung ano man ang gustong gawin.

He's wearing a lab coat. Nakasabit ang stethoscope sa kaniyang leeg. Ang mahahaba niyang binti ay natatabunan ng itim niyang pantalon at ang matipunong katawan ay nakasuot ng asul na polo.

"At paano iyon nangyari? You killed him?"

Hindi ako nakapagsalita. Kumalabog ang puso ko at pinilit ang sarili na mapakalma.

"From the very start, I know what and who you are. You can't keep a secret to me," may banta sa kaniyang tono.

"Kuya..."

"How long do you plan to put yourself in danger, huh?"

Umiling iling na lamang ako. Gusto kong sabihin na hanggang matapos ang lahat ay doon lang ako titigil, hanggang mawala na ang banta sa buhay namin. Gusto kong sabihin 'yon para mapanatag siya pero baka mas lalo lang siyang magalit kung malaman niyang delikado ang buhay ko.

"Let me handle this. I can do it," matapang na sabi ko.

"Siguraduhin mo lang," pagbabanta niya.

Tumango ako. Iritado niya na akong tiningnan. Hindi nagtagal ay umalis na rin siya. Naiwan akong mag-isa sa kuwarto habang tahimik na nanonood ng tv. Wala akong mahanap na magandang channel kaya pinatili ko nalang 'yon sa mga balitang halos araw araw nang nandoon. The news are always about crimes. Robbery, death, rape, bomb explosions, terrorists, corruptions, illegal doings and many more!

If all people could stretch their arms to help each other... Kung sana lahat ng tao ay hindi lang mabait, mabuti rin, walang mangyayaring kasamaan o kaonting kasamaan lang ang lalaganap. But some people nowadays, are just...uncontrollable. If they want to commit crimes, they would. If they want to have money desperately, they would commit something illegal just to have it.