Our new English teacher (Dutch)

«Hoofdstuk 11»

"Ik kom Daphne en Katharina ophalen," die stem herkende ik uit duizenden. Rustig liep ik de keuken uit en zag Matthew in de deuropening staan met een niet al te blije blik op zijn gezicht, maar dat weerhield mij er niet van om op hem af te rennen en mijn armen om zijn nek te slaan. "Matty! Ik heb je gemist!" Ja dat was waar, ergens voelde ik me leeg toen ik niet met Matt was maar Niall zorgde er voor dat ik goed afgeleid was van alle eenzaamheid en stress. "Matty!" Kathy kwam de gang binnen rennen en kroop tussen ons in om Matt zijn benen te knuffelen, daarvoor schoof ze mij wel van hem af.

"Ik haal jullie tas wel even, kom binnen Matt," zei Niall terwijl hij zich omdraaide en de gang door liep naar de slaapkamer. Ik keek hem na en kon het toen niet weerstaan om naar Matthew te kijken. "Is er iets mis?" Hij zag er uit alsof hem iets dwars zat en ik kon er niet tegen dat ik niet wist wat het was. Hij schudde nee met zijn hoofd en keek toen neer op Kathy die aan zijn vest stond te trekken. "Niall heeft een liedje voor ons gezongen, en we mochten mee zingen, en we gingen dansen!" Kathy begon enthousiast te vertellen over onze macht bij Niall, maar diep in mij ontstond schuldgevoel. Ik had verlangens naar Niall terwijl ik Matt achter had gelaten, ik had zelfs een erotische droom met Niall in de hoofdrol! De laatste scène uit die droom zit mij dwars, toen Matt aan het eind van het bed stond en niet Niall, wat kon dat betekenen?

"Hierzo, ik hoop dat alles goed komt." Niall gaf mij mijn tas voor dat hij zijn handen in zijn zakken stak en tegen de muur aan leunde. Ik hurkte neer om Kathy te helpen met haar laarsjes en jas, Matt hield mijn jas al vast toen ik opstond. Ik deed snel mijn laarzen in en schoof mijn armen in de mouwen van mijn jas, het was koud buiten, maar dat kan je wel verwachten rond december. "Laat het me alsjeblieft weten wanneer jullie veilig zijn aangekomen." Zei Niall terwijl hij achter ons aan liep toen wij de deur uit liepen. Ik draaide mezelf maar hem toe toen ik in de galerijgang stond. "Bedankt Niall, je hebt ons echt geholpen!" Ik dacht er niet bij na toen ik hem naar mij toe trok en vast hield in een stevige knuffel. Hij was zelf nog een beetje verbaast van mijn actie waardoor het even tijd nodig had voor dat hij mij terug knuffelde. "Geen dank schat."

We zaten al een tijdje in Matt zijn auto, Kathy was in slaap gevallen in het kinderzitje en Matt en ik zaten stil voorin. Hij leek afwezig, hij heeft nog geen enkel woord tegen mij gezegd. "Matt?" Vroeg ik voorzichtig terwijl ik hem aankeek. Hij keek geconcentreerd naar de weg en maakte een 'mhh?' geluidje met zijn keel. "Heb ik iets gedaan waardoor je mij negeert?" Ik keek hem aan maar hij gunde mij geen elke blik, zijn handen hielden het stuur stevig vast. Hij naam een dieppe adem voordat hij sprak, "Daphne, ik weet niet hoe jij je zou voelen als ik bij Beyoncé zou overnachten en als zij vervolgens de deur open doet met warrig haar en kleding, maar misschien kan je nu raden hoe ik mezelf nu voel?" Hij keek mij niet een seconde aan terwijl hij chagrijnig uitlegde wat hem dwars zat.

Ergens had hij gelijk, ik zou mezelf ook niet fijn voelen nee. "Ben je jaloers?" Kon ik op hem antwoorden. Zijn wangen werden rood en hij begon te mopperen aan een stuk door. "Nee tuurlijk niet, ik was gewoon ongerust en ik kon je niet bereiken en..en misschien was ik een beetje jaloers maar ik-" ik liet hem niet uitpraten en ging een stukje uit m'n stoel zitten en zijn richting op leunen, mijn lippen raakte zijn wang en hij was eindelijk stil. "Je kan mij vertrouwen Matt, er is niets gebeurt! We gaan samen weg en alles komt goed!" Ik nam zijn rechter hand van het stuur en hield het met beide handen stevig vast. "We zijn er.."

We stonden op het parkeer terrein van het trein station. Matt liet de auto achter en nam een koffer uit de kofferbak die hij vervolgens voor ons mee nam. "We moeten om 6 uur op de trein richting Middelburg gaan." Matt was we blijkbaar nog steeds niet over heen, hij sprak droog, keek mij niet aan en leek heel erg afwezig. Hij haalde een pakje sigaretten uit de shop en ging naast ons op een bankje zitten. "Hoe vond Kathy hem?" Ik wist meteen dat hij het over Niall had. Kathy lag op mijn schoot te slapen en Matt, die naast mij zat begon langzaam een sigaret te roken. "Leuk, ze heeft hem laten beloven dat hij een goed woordje voor haar zal doen bij Louis," zei ik met een kleine glimlach op mijn lippen. Louis is Kathy haar favoriet, als zijn solo opkomt in een liedje dan kan ze een moord plegen als iemand er doorheen praat. Volgens haar verdient hij 'alle respect voor de stem die is gestuurd door de engeltjes..'

"Het spijt mij dat ik zo reageerde op de situatie, ik ben mezelf niet de laatste paar dagen." Matt keek mij voor het eerst sinds we weg zijn bij Niall aan, hij had verdriet ik zijn ogen en daar kon ik niet tegen. Ik leunde in en liet mijn lippen zachtjes die van hem aanraken, het was een lieve kus, niets intiems. "De trein richting Middelburg vertrekt over 5 minuten, van perron 2b. The train to Middelburg will depart in 5 minutes from platform 2b." Kondigde de stem via de intercom aan. We stonden op en liepen richting ons perron waar de hele ns trein op zijn passagiers stond te wachten. Matt stapte als eerste in en hielp mij vervolgens met Kathy, het was druk en iedereen duwde zich langs mij waardoor het zowat onmogelijk werd om op de trein te komen. Wij liepen naar een coupe met 4 stoelen, Matt had zijn jas uitgedaan en opgerold als een kussentje die hij op de stoelen tegenover ons neer legde. Ik liet Kathy rustig neer op de stoelen zodat zij lekker liggend kon slapen, mijn jas gebruikte wij als deken voor haar. Wat was het toch fijn on zo klein te zijn, je kan overal slapen en alles kan je dekentje worden. Matt en ik gingen naast elkaar zitten en tot mijn verbazing sloeg hij zijn arm om mijn schouders en trok hij mij naar zich zelf toe. Ik lag met mijn hoofd op zijn schouder, mijn benen opgetrokken. Hij rook aangenaam naar zijn cologne en een sigaretten, meestal kan ik daar niet tegen, maar op dit moment had ik het gevoel alsof ik zijn geur heb gemist. Je kon het fluitje van de conducteur horen en de trein begon langzaam te bewegen, op weg naar ons nieuwe leven.

«p.o.v. Onbekend»

Ik kon ze nog net door het raampje van hun coupe zien. De trein maar Middelburg dus, wat zijn die 2 toch van plan. Ik haalde het oude mobieltje uit mijn zak en toetste een maar al bekende naam voor mij in, de lijn ging over.

"Ja?" Zijn stem klonk serieus, maar ergens ook hoopvol. "Ik heb ze, trein richting Middelburg, aankomst 8.30 p.m." Ik draaide mezelf om van het perron waar daarnet nog Daphne en Matt stonden. "Mooizo, kan je er alvast op af gaan? Ik stuur de jongens achter jou aan.." Ik knikte maar wist dat hij dat waarschijnlijk niet had gezien. "Komt goed, spreek je nog wel." Ik hing op en keek naar het mobiele toestel in mijn hand, pijn vingers schoven de plastic achterkant open, haalde mijn simkaart er uit en binnen een oog wenk lag de simkaart in tweeën ik de prullen bak. Ik haalde een nieuwe uit mijn jaszak en schoof die in mijn toestel. Zo onopvallend mogelijk verliet ik het trein station en nam mijn auto naar Middelburg.

-hoofdstuk is nog niet bewerkt, sorry voor mogelijke fouten.-