Our new English teacher (Dutch)

«Hoofdstuk 7»

"Om eerlijk te zijn, uw dochter had het er altijd over, over hoe ze de big bang aan haar..-" "zusje?" Vulde Claudia hem aan. "Klopt zusje, wou laten zien. Dat is het enige wat ik weet, ik heb haar voor de rest ook niet meer in mijn laatste lessen gezien." Hij klonk geweldig, je kon niet aan zijn stem horen dat hij nerveus was maar ik kon het wel merken aan zijn voet waarmee hij aan het wiebelen was.

"Bedankt meneer Horan, nu u het zegt, ik zag haar laatst vliegtickets opzoeken!" Riep John enthousiast. Ik kon het geschuif van stoelen horen wat dus betekend dat ze opstonden. "Bedankt voor uw hulp, en als u iets van haar hoort, zou u ons dan onmiddellijk kunnen op bellen?" Vroeg Claudia met haar flirt stem. Die gebruikte ze ook als ze met 'cliënten' bezig zou zijn. "Ik zal het doen Mr. En Mrs. Peterson, fijne avond nog!" Ook Niall stond op en liep achter mijn ouders naar de deur om het lokaal op slot te draaien. Even later zag ik een hand verschijnen die mij hulp aanbood. Ik plaatste mijn hand in die van hem en herinnerde me meteen de eerste keer dat hij les kwam geven. "Bedankt," zei ik toen ik eenmaal stond. Hij knikte en ging in zijn bureau stoel zitten. "Neem plaats, Peterson, dit keer ben je mij wèl uitleg schuldig." Zei hij terwijl hij mij met een interessante blik aanstaarde. Met een diepe zucht ging ik op zijn bureau zitten. "Ik ben weggelopen van huis omdat ik mishandeld wordt." Hij was stil, hij had pijn in zijn ogen en medelijden, maar daar vroeg ik niet om. "Toen ik geboren werd stierf mijn moeder, mijn biologische vader hield het 5 jaar uit en is hertrouwd met, wie je net zag, Claudia. Ze was toen een stripper en nu is ze een prostituee. Toen ik 10 was pleegde mijn vader zelfmoord, hij kon het leven zonder mijn moeder niet aan. Hij zag teveel van haar in mij, hij liet alles na aan Claudia, met hoop dat ze voor mij zou zorgen. Toen ik 11 was had Claudia een cliënt bij ons thuis, hij wou mij uitproberen. Toen ik 12 was ben ik bevallen van de man waarvan ik nog steeds niet weet wie het was. Ik kreeg een dochtertje, haar noemde ik Katharina, dat was mijn moeders naam. In de rechtszaak werd besloten dat Claudia de voogd zou zijn tot dat ik 18 zou worden. Claudia heeft John ontmoet, een alcoholist die zijn handen niet thuis kan houden. De blauwe plekken op mijn nek waarvan ik zei dat het zuigzoenen waren, waren afdrukken van zijn hand. Elke dag zou hij mij in elkaar slaan als ik niet deed wat hij zei. Soms komen zijn vrienden, dan sluit ik Kathy op in mijn kamer zodat ze niet haar jeugd verpesten, soms breng ik haar naar Matthew. Ze willen mijn lichaam en als ik ze niet geef wat ze willen dan ben ik er geweest."

Ik deed mijn vest aan de kant en maakte de knoopjes van mijn blouse open. Niall keek even verbaast toen het leek alsof ik aan het strippen was, maar zijn ogen werden nog wijder toen hij de brandwonden van hun sigaretten zag, de blauwplekken en littekens. "Waarom zei je dat niet eerder?" Vroeg Niall terwijl hij ongemakkelijk werd in zijn stoel. Ik haalde mijn schouders op en begon met het dichtmaken van mijn knoopjes.

Niall en ik hebben zeker nog een uur gepraat over mij, maar hij heeft gelukkig ook nog wat over zich zelf verteld. Toen ik besloot om terug te gaan naar Matthew's huis ving een bepaalde auto mijn ogen, toen ik uit het raam keek. Ze zijn nog hier! Ik zag Claudia het schoolplein verkennen alsof ze opzoek naar mij was. John was met iemand aan de telefoon aan het praten. "Ik heb een idee," Jezus! Ik schrok me dood! Opeens staat Niall naast mij uit het raam te kijken, ik dacht dat hij zijn spullen aan het pakken was.

We liepen de brandtrap af aan de achterkant van het school gebouw. Ik moest van hem bij de EHBO post wachten terwijl hij de auto zou halen. Er waren school teams aan het trainen dus de post van de EHBO moest open blijven tot alle trainingen voorbij waren, gelukkig zat het sportveld aan de achterkant van de school dus was het onmogelijk voor Claudia en John om nu nog hier achter te komen. Een tijdje ging voorbij, zo'n 10 volle minuten. Ik zag een zwarte auto het schoolplein oprijden. Een blonde jongen zat achter het stuur, dit keer was het Niall. Hij parkeerde dicht naast het veld en gebaarde naar mij dat ik snel moest instappen. Ik begon te sprinten naar de auto en stapte zo snel mogelijk voorin. "Ze hebben mij weer ondervraagd! Wie denken ze wel niet dat ze zijn!" Niall was overduidelijk gefrustreerd. Zijn handen hielden het stuur veel ste strak vast, zijn knokkels waren spier wit door de spanning. We reden de poort uit en zagen dat de auto van Claudia en John weg was. "Hoe heb je ze weggejaagd?" Vroeg ik net voor dat ik een hand op mijn nek voelde die mij omlaag drukte. "Sorry Daphne, maar je moet jezelf even laag houden, ik zie de auto staan en als ze jou zien dan kan ik je ook niet veilig thuis brengen," zei Niall terwijl zijn grip op mijn nek zachter werd.

Ik hield mijn hoofd laag en zag dat Niall voortdurend achteruit keek. Ongeveer 5 minuten gingen voorbij toen de auto stopte op een druk parkeer terrein. "Luister, dit is het plan, ik woon hier in het penthouse. Je ouders staan daar geparkeerd, blijf laag, ik stap uit loop naar jou kant van de deur, open de deur en terwijl ik mijn tas pak kruip jij de auto uit. Vanaf hier naar de inhang ben je niet te zien als je laag blijft." ik knikte toen hij alles had uitgelegd en bleef laag. Hij stapte uit en voor een seconde was het stil, totdat hij de deur opende. Langzaam glipte ik uit de auto en kroop naar de ingang van het gebouw, eenmaal binnen kon ik opgelucht zijn aangezien dat buiten zicht van de straat was.

Het was stil in de lift, we keken elkaar niet eens aan. "Bedankt," kon ik er uit krijgen toen de shock over mij heen is gewassen. Niall zei geen woord, hij keek me niet eens aan! Een kleine glimlach verscheen op zijn lippen toen we op de goede verdieping aan kwamen.

Ik zat bij Niall op de bank warme thee aan het drinken. Het was nog steeds stil, maar niet meer zo ongemakkelijk als hiervoor. "Hoe oud is je dochter nu?" Vroeg hij terwijl hij zich zelf in een comfortabele positie op de bank stelde. "Zes," antwoordde ik met een kleine glimlach op mijn gezicht. "Als ooit iets nodig hebt, twijfel niet om mij om hulp te vragen Daphne," zei hij terwijl hij een hand op mijn knie plaatste. Ik keek even naar zijn hand, waarom raakte hij mij aan? "Dankje mr. Horan," hij grinnikte toen ik hem bedankte. "Buiten school mocht je mij Niall noemen, weet je nog." Ik keek hem aan, hij keek niet terug. "Niall?" Vroeg ik twijfelend. Ik wou dit al een tijdje vragen maar durfde het niet. Hij keek altijd raar, zo heb ik hem nog nooit gezien. "Ja?" Vroeg hij toen hij eindelijk naar mij opkeek. Hij keek met lust in zijn ogen, alsof hij iets wou doen dat hem en mij in problemen zou brengen.

Ik keek naar het kopje in mijn handen en kreeg eindelijk lef om te vragen wat ik wou vragen.

"Wat vind je van mij?"