Ferfecir (ZOR AŞKLAR SERİSİ - 1) (TAMAMLANDI)

💜 BÖLÜM 26 💜

Doktorun yanına ilerlerken Araf ve Cevdet ağa hemen arkamızdaydı. Odaya geldiğimizde ben Zeliha ile girmiştim fakat Cevdet ağa da girmek istemişti.
Araf o esnada kapının önüne dikilerek girmesine mani olmuş ve öfkeli bakışlarını üzerine dikmişti.

"Sorun nedir?"

Henüz 30'lu yaşlarında olan, güzel fizikli, bakımlı, sevecen bir kadın karşılamıştı bizi. Pozitif enerjisi ile kendimizi rahat hissetmemizi sağlamıştı. Sorduğu soruya ne diye cevap vereceğimi düşünürken Zeliha'nın akan yaşları ilişmişti gözüme.
Doktor endişeli gözlerle bana bakarken bir şeyler söylemem gerekiyordu.

"Hamile olduğunu düşünüyorlar ama Zeliha değilim diyor. Bende inanmıyorum ama aşiret işte.."

Kadın biraz öfke biraz burukluk kaplayan gözlerini odada dolaştırıp Zeliha'nın elinden tutmuştu.

"Korkulacak hiçbir şey yok, rahat ol tatlım." demişti merhametli bir sesle. Daha sonra sedyeye uzamasına yardımcı olmuş ve karnını açmıştı.
Ekrana uzun süre baktıktan sonra kaşları çatılmıştı. Hamile olma ihtimali yüreğimi acıtırken doktorun söyleyeceklerine dikkat kesilmiştim.

"Gebelik yok." demişti gülümseyerek. Daha sonra devam etmişti.
"Fakat birkaç tahlil istiyorum, şüphe ettiğim başka bir şey var. Sonuçları bir alalım, öyle net konuşuruz."

Odadan çıktığımızda hem mutluydum hemde endişeli. Hamile değilse neden şişkindi karnı? Cevdet ağa gerilmiş sinirleriyle kapıda bizi beklerken patlamaya hazır olan bendim.

"Hamile değilmiş Zeliha! Sen nasıl bir babasın ya? Kim bilir ne rahatsızlığı var kızın!
Vicdansız!"

"Bu karnı ne o zaman?"

Cahile lâf anlatmak deveye hendek atlatmaktan zordu gerçekten. Kızını alıp hastaneye getirmek yerine inanmak istediğine inanmış ve onu dövmüştü. Ona daha fazla söyleyecek şey bulamıyordum.
Pislik adamı Araf ile başbaşa bırakarak Zeliha'nın koluna girmiş ve gereken tahlilleri yaptırmaya götürmüştüm. Sonuçlar çıkana kadar o adamdan en uzak köşede beklemiştim.

"Ben demiştim abla, yapmadım bir şey demiştim."

Onu kendime çekerek saçlarına şevkatli bir öpücük bırakmıştım. O sırada yanımıza gelen hemşire sonuçları vermişti elimize. Doktorun odasına girdiğimizde yeniden dikkatle bakmıştı sonuçlara.

"Tahmin ettiğim gibi, yumurtalıklarında kist var ve bu durum karnında şişkinlik yapıyor. Şimdilik ilaç tedavisi ile başlayalım. Olmazsa başka yollara yöneliriz."

Doktorun son cümlesi ile içime su serpilirken uzun bir soluk vermiştim dışıma. Odadan çıktığımızda yüzümdeki gülümseme kocamın gözünden kaçmamıştı.

"Sonuç ne?"

"Kist varmış." dedikten sonra öfkeli gözlerimi Cevdet ağaya dikerek devam etmiştim.
"Şişliğin sebebi buymuş!"

Cevdet ağa biraz olsun utanmamıştı. Sanki kıza yaşattıkları öylesine şeylermiş gibi kolundan tutup sürüklemeye başlamıştı. O hızlı adımlar ile hastane çıkışına ilerlerken Araf seslenmişti gür sesiyle.

"Cevdet ağa! Bekle biraz!"

Yanına vardığımızda işaret parmağını adamın gözüne gözüne sallayarak konuşmuştu.

"Sakın! Sakın bir daha kulağıma böyle bir şey gelmesin.
Bundan sonra Zeliha benim gözetimim altında. Sanma ki seninle gelmesine izin veriyorum diye göz yumuyorum yaptıklarına. Bir daha bu kıza el kaldır, bak ne yapıyorum o elini!"