☁️38

43 3 0
                                    

Die avond sta ik weer klaar om naar beneden te gaan. De nieuwkomers worden weer welkom geheten.
Ik heb besloten dat ik Joey aanspreek als ik hem morgen op school zie en anders zoek ik hem na mijn les op. Van Else heb ik nog steeds niets gehoord. Audrey vroeg er vanmiddag naar en toen ben ik begonnen over het andere verhaal dat ik van Joey heb gehoord. Ze had gezucht en gezegd dat ik Joey al helemáál niet moest geloven. Hij zou het volgens haar alleen maar zeggen, omdat hij erg graag met meisjes optrekt. Ik moest natuurlijk over Nina vertellen, maar ook dat wilde ze niet geloven.

'Die jongens hópen gewoondat het waar is, omdat er hier niet vaak iets spannends gebeurd. Het zou meniks verbazen als ze je voor de gek houden.' had ze gereageerd.
Toen ben ik weggelopen.Waarom zou Matt zoiets verzinnen? Van Joey zou ik het nog wel kunnen geloven,maar Matt?
Ik schrik op uit mijngedachten als ik word geroepen. Ik herken de stem niet.
'Hier! Kom je nog?'
Ik draai me om en zie een meisjedruk naar me zwaaien. Er staat een volwassen, blonde man naast haar. Ook hijkijkt ongeduldig mijn kant op.
Automatisch loop ik naarhen toe. 'Eh, hoi?'
'Waar was jij met jegedachten? We moeten naar beneden!' De blonde man gebaart dat we hem moetenvolgen. Dat doen we dus ook maar.
Blijkbaar zijn er nieuwetweetallen en begeleiders opgenoemd en heb ik dat gemist.
'Ik ben Isabelle,' zegt hetmeisje. 'jij Benthe toch?'
Ik knik.
'Waar kom je vandaan?'
'Nederland. Jij?'
Ondertussen zijn we bijnabij de wolkenmuur.
'Frankrijk.'
Er schiet een steek doormijn maag. Wij waren op weg naar Frankrijk met de auto. En nu is de helft vanonze familie dood.
Mijn gezicht moet ietsgemerkt laten hebben, want Isabelle vraagt: 'Is er wat?'
'Nee hoor. We kwamen daarvaak op vakantie.' Ik probeer te lachen.
Dan eist de blonde man,waarvan ik nu dus de naam ook niet weet, onze aandacht op, omdat ze bij de muurzijn aangekomen. Hij begint te praten, maar ik kan mijn aandacht er weer eensmoeilijk bijhouden. Ik moet mijn hoofd straks toch echt leeg kunnen maken,anders kunnen de mensen zich voorbereiden op een nachtmerrie.

Just like a dreamWhere stories live. Discover now