Als ik in mijn kamer op mijn bed plof denk ik na over de twee verschillende verhalen, die iets te maken móéten hebben met het feit dat mijn moeder hier nu niet is. De vriendin van Matt is hier nog wel gezien, ze is hier dus langer geweest dan mijn moeder of de vriend van Chiara. Ik ken nu dus al twee andere mensen die zoiets meegemaakt hebben, dan moeten er toch nog veel meer mensen zijn die iemand missen? Dat zou betekenen dat ze ergens een enorme plaats moeten hebben waar ze deze mensen onderbrengen, of zouden ze... We kunnen niet nog een keer overlijden toch? Nee, ze zullen vast en zeker in deze wereld zijn, maar waar? Zoiets groots moet toch opvallen. Of zouden ze verspreid zitten over de speciale huizen, zoals die van Else bijvoorbeeld. Misschien zit er een geheime kelder onder elk huis. Ik heb meer mensen nodig die verhalen hebben en bereid zijn om me hierbij te helpen. Maar hoe bereik in de juiste mensen, die de schijn op kunnen houden tegenover de anderen?
Nog steeds in gedachten ga ik later naar beneden om onze functie uit te voeren. Ik bak er weer niks van. Mijn nieuwe begeleider blijft echter rustig en kan Isabelle gelukkig wel complimenteren. Vanbinnen baalt hij vast dat ze mij geen andere functie hebben gegeven. Maar als we onderweg zijn naar de doorgang naar Heen, besef ik me opeens waar deze mensen zouden kunnen zijn. Hoe slim is het om ze te verbergen op een plek waar we vaak genoeg komen, maar waar we niet zo snel zouden zoeken? Een enorm uitgestrekt gebied, dat je nooit in een paar jaar uitgekamd hebt? Een plek die voor deze mensen bekender is dan ooit?
YOU ARE READING
Just like a dream
FantasyHet leven houdt niet op met de dood. Nee, Benthe komt terecht in een prachtige wereld, waar iedereen zijn plekje gevonden lijkt te hebben. Waar iedereen verschillend is, maar waar er geen verschillen zijn. Als een droom. Een wereld die het leven zoa...
