Just like a dream

☁️7

Dan verschijnt er tussen de wolken een deur. Hij is deze keer niet van wolk, nee, het is een echte, houten deur. Ik blijf aarzelend zitten. Wat als ik gewoon niet door de deur ga? Misschien ga ik dan niet dood. Of blijf ik hier dan net zo lang tot ik er toch door heen ga. Of wat als de deur verdwijnt, moet ik dan voor altijd hier blijven? Mijn nieuwsgierigheid is toch te groot. Ik wil weten wat er achter de deur verschuilt, dus ik sta op en loop richting de deur. Dan zie ik dat er geen handvat of sleutelgat aan de deur zit. Huh? Ik duw, maar de deur geeft niet mee.
'Hallo?!' roep ik.
Stilte. De filmpjes zijn nog steeds bezig. Ik zucht en draai een aantal keer om mijn eigen as. Na een tijdje stoppen er steeds meer filmpjes en verschijnt er een zwart scherm. Op sommigen staat alleen nog een witte, grote letter. Langzaam verschijnt er een woord: onschuldig.
Wat nou onschuldig? Wat heeft het te betekenen? Als ik me terugdraai naar de deur, zie ik dat daarop nu een scherm is verschenen. Ik loop er naartoe. In het midden van het scherm staat foto's van tien soorten bloemen. Een roos, een tulp, een madeliefje, een hyacint, een narcis, een sneeuwklokje, een zonnebloem, een viooltje, een lotus en een brandnetel. Het lijkt erop dat ik er één moet aan tikken. Maar waar is dit voor? Dan denk ik aan de madeliefjes waarin ik wakker werd. Ja, dat zal het zijn! En wacht, staat het madeliefje niet symbool voor onschuld?! Ik tik enthousiast het madeliefje aan en ja hoor, de deur gaat open.