The Accident

51

Wow, 60K reads! Allemaal zo erg bedankt! Dit is echt geweldig.
Xxx.

Pov Esmay:

Ik wordt wakker en open langzaam mijn ogen.

Jace ligt op zijn rug te slapen, met zijn arm om mijn middel waardoor ik tegen hem aan gedrukt wordt. De lakens zijn van hem af gezakt waardoor zijn sixpack te zien is.

Op de plaatsen waar zijn huid de mijne raakt voel ik tintelingen. Het gevoel is nu veel sterker dan eerst.

O wacht... wow. We hebben afgelopen nacht het mateproces voltooid?

Mijn gedachtes flikkeren terug naar afgelopen nacht. Ik voel gelijk mijn wangen rood worden. 

Ik verschuif voorzichtig een stukje en kijk dan naar Jace zijn gezicht. Hij slaapt heel diep.

Volgens de digitale klok op het nachtkastje naast hem is het 10 uur. Hm, ik heb eigenlijk bestwel honger. Maar Jace wordt gek als ik nu weg ga dus ik moet nog even wachten, helaas.

Of nee, toch niet.

Jace ademt diep in en opent zijn ogen. Hij glimlacht zodra hij me ziet kijken.

"Je was naar mijn spieren aan het staren he?" vraagt hij met ochtendstem.

Ik voel mijn wangen warm worden en giechel dan.

Niet alleen zijn spieren. Zijn gezicht is ook heel mooi.

Jace laat zijn hand over mijn rug omlaag glijden en probeert mijn slaapshirt omhoog te duwen. Ik had zijn shirt gisteren aangetrokken vlak voordat ik in slaap viel. Jace was er niet zo blij mee dat ik nog wat aantrok. Dat heb ik maar genegeerd.

Opeens stopt Jace de pogingen om mijn shirt weg te krijgen. Ik volg zijn blik, die gefocused is op mijn nek. Zijn tevreden glimlach is bijna eng.

Langzaam heft hij zijn hand op en streelt dan met zijn wijsvinger over de markering in mijn nek. Tintelingen schieten door me heen.

"Hij is compleet. En het staat je zo goed... je bent prachtig." glimlacht Jace.

"Compleet? De markering? Wat is er dan verandert?" vraag ik verbaasd.

"Het packlogo is nu compleet en mijn naam staat erbij. Iedereen ziet dat je aan mij toebehoort." zegt Jace tevreden.

Ik lach door zijn tevreden toon.

Ondanks alles vind ik het nogsteeds zo fijn wanneer Jace duidelijk maakt dat hij me echt bij zich wilt hebben. Ik ben anders gewoon zo bang dat ik een van velen voor hem ben. En dat is natuurlijk een domme gedachte, ik ben zijn soulmate, hij laat me zo vaak weten dat hij van me houd. Maar de twijfels en angst dat zijn gevoel voor mij niet echt is... die overheersen.

Hij tilt mijn kin op om me te zoenen. Ik glimlach tegen zijn lippen en druk me dichter tegen hem aan. De arm om mijn middel verstrakt.

Opeens rolt Jace ons om en komt boven me hangen. Hij scheurt mijn shirt, of eigenlijk zijn shirt die ik draag, kapot.

"Begin nou niet weer." lach ik. "Ik wil douchen, en ontbijten. En jij hebt gasten die zo weg gaan en nog afscheid willen nemen."

Jace zucht teleurgesteld en knikt.

"Je hebt gelijk. Helaas." zucht hij. Dan verandert zijn blik naar blij. "Maar we kunnen tenminste nog douchen."

Ik rol met mijn ogen maar lach.

Ik wacht tot Jace is opgestaan. Hij hoeft niet te zien hoe veel pijn en moeite het me nu kost om nog overeind te komen. Laten we niet over lopen praten.