The Accident

16

Pov Jace:

Ik hoor haar gillen. Esmay gilt de longen uit haar lijf en schreeuwt in pure paniek mijn naam. Gelijk wordt ik overspoelt door de sterke drang om haar te beschermen.

Vanuit een donkere kamer met 1 raam zie ik hoe 2 mensen van de politie haar naar hun auto trekken.

Nee! Ze nemen haar mee! ZE IS VAN MIJ! ZE MOETEN VAN HAAR AFBLIJVEN!

In mijn hoofd wordt mijn wolf Dan gek van woede. Ik vloek hard en probeer uit alle macht om naar het raam te rennen.

Ik wil zo graag naar haar toe, maar mijn benen zitten vast aan de grond. Ik kan niet bewegen. Alleen kijken.

"Jace! Ze nemen me mee! JACE!" gilt Esmay in paniek.

Nee, ze mogen mijn prinses niet meenemen, ze is van mij en blijft bij mij, ze moet hier blijven. Nee. Het mag niet. Nee.

Ik span al mijn spieren aan en probeer te bewegen, een stap te zetten, naar het raam te rennen en haar hier te houden. Maar ik kan niet bekijken.

Woedende grommen rollen over mijn lippen.

"ESMAY!" schreeuw ik.

"JACE!" gilt ze terug.

Het volgende moment wordt ze de auto ingetrokken. De auto rijd hard weg en ik kan niets anders doen dan toekijken terwijl mijn mate bij me weggehaald wordt.

***

"Jace! Het was maar een droom. Jace? Wordt alsjeblieft wakker." smeekt Esmay.

Ik hap naar adem en open mijn ogen. Geschrokken grijp ik haar stevig vast en plet haar tegen mijn borst.

"Je werd meegenomen. Of eigenlijk, dat droomde ik. Ik kon niets doen." mompel ik tegen haar haren.

Ze zegt niets terug en ik besef me dat ik haar weer veel te strak vasthoud. Zo krijgt ze niet veel lucht.

Ik laat mijn greep iets verslappen en opgelucht verschuift ze iets in mijn armen. Ze gaat zo zitten dan ze me kan aankijken.

"Het was maar een droom. Ik blijf voor altijd bij jou." fluistert Esmay.

"Ik weet het." fluister ik.

Ik buig naar voren en zoen haar. Ze zoent me gelijk terug en verstrengelt haar vingers in mijn haar.

Ik leg 1 hand zacht om haar gezicht en schuif de andere onder haar slaapshirt.

"Niet doen." giechelt ze tussen de zoen door.

"Hmm. Waarom niet." mompel ik en blijf haar hongerig door zoenen.

Ze trekt terug dus ik ga door met kussen plaatsen, nu in haar nek.

"Omdat het 4 uur in de ochtend is en we zouden moeten gaan slapen voor we te wakker zijn." antwoord ze.

Ik hoor hoe Esmay op haar lip bijt om waarschijnlijk een kreun te onderdrukken. Automatisch moet ik glimlachen.

Omdat Dan begint te proberen de controle te krijgen moet ik stoppen en zucht.

"Oké dan. We gaan weer slapen." zucht ik. "Ik ben echt blij dat ik zo snel wakker werd, die droom was echt vreselijk."

"Ik ben blij dat je het vreselijk vind als ik meegenomen wordt." grinnikt ze.

Ik ga liggen en trek haar mee. Ze nestelt zich tegen me aan.