The Accident

49

Pov Jace:

Ik houd Esmay stevig tegen me aan gedrukt. Ze zit op de stoel naast me maar ik heb nogsteeds het gevoel dat ze veel te ver weg is.

Esmay probeert de wedstrijden te volgen maar dat is voor een mens moeilijk. Weerwolven spelen het spelletje veel sneller, en ze kent de voetbal regels ook niet volgensmij.

"Ze vind het duidelijk saai. Ik wil niet dat ze zich verveelt. We moeten iets anders gaan doen. Er is zo veel te zien vandaag, we kunnen haar een rondleiding geven." zegt mijn wolf Dan.

We kunnen hier niet zomaar weg lopen, het is al tientallen jaren een traditie om hier te kijken. Als dit af is kunnen we haar het pack laten zien.

Mijn blik gaat als vanzelf weer naar Esmay. Het is moeilijk om je aandacht bij de packleden te houden als je beeldschone mate vlak naast je zit.

De blote huid van haar arm raakt mijn arm. Mijn huid jeukt bijna van verlangen om haar meer aan te raken.

Met iedere kleine beweging die ze maakt komt er een golf van haar overheerlijke geur mijn kant op.

Godverdomme. Ik wil haar.

Opeens rekt ze zich uit en maakt zich los van me. Mijn wolf jankt van frustratie en verdriet. Hij wilt haar vasthouden.

Ze vraagt iets aan mijn moeder, die aan de andere kant naast haar zit.

Wat kan ze niet aan mij vragen? Waarom vraagt ze iets aan mijn moeder? Wat mag ik niet weten? Wat wilt ze voor me verbergen?

Mijn moeder antwoord en gebaart vaag naar boven, waar de privéruimte is. Esmay knikt en staat op.

Ik pak haar pols vast.

"Waar dacht je heen te gaan?" vraag ik.

Mijn moeder zucht en buigt zich naar me toe.

"Jace, doe even rustig lieverd. Vrouwen moeten ook naar het toilet." zegt mijn moeder.

"Doe jij even rustig mam. Esmay is van mij en kan niet opeens weg lopen. Ik moet weten waar ze is." snauw ik naar mijn moeder.

Mijn moeder zucht weer en schuift wat meer naar mijn vader toe, die gelijk zijn arm om haar middel slaat.

Ik glimlach naar Esmay en druk snel een kus op haar hand.

"Ik loop met je mee, prinses." zeg ik.

Er zijn veel mannen hier, en een heel aantal heeft zijn mate nog niet gevonden. Ik wil niet dat míjn beeldschone mate een mateloze wolf tegenkomt als ik niet bij haar ben.

Esmay schud snel haar hoofd en glimlacht een beetje.

"Ik red het zelf." zegt ze.

Voor ik nog iets kan zeggen loopt ze weer weg.

Ik wil net opstaan en haar achterna lopen maar mijn wolf heeft een ander idee.

"Wacht, laat haar. Dan heeft ze het gevoel dat ze zelfstandig is en niet in de gaten wordt gehouden." zegt Dan.

Maakt me niet uit, ze kan niet zomaar van ons weg lopen! Straks wordt ze nog aangerand in de toiletruimte! We moeten bij haar zijn om haar te beschermen.

"Iedereen hier is bevriend met ons. Ze zouden onze prinses geen pijn doen. Omdat ze onze vrienden zijn en omdat ze weten dat we anders beide handen en voeten van ze afhakken." zegt Dan rustig.

Hm. Je hebt gelijk denk ik.

Pov Esmay:

Ik vind de wc's al snel. Ik maak haast, ik wil niet dat Jace bezorgd wordt.