The Accident

40

Pov Esmay:

Alle spullen zijn uitgezocht, en ik mag niets houden. Maar deze ene foto gaan ze vast niet missen.

Snel sta ik op en pak de polaroid foto van mijn ouders uit de stapel spullen. Ik ga deze zo goed verstoppen dat ik de enige ben die hem nog kan vinden.

Ik loop door de lange gang en bijt vertwijfeld op mijn lip. Eerst moet ik kiezen in welke kamer ik hem verstop. In de kamer die ik heb gekregen of Jace zijn kamer, waar ik nu slaap.

Je zou eerder verwachten dat ik iets in mijn eigen kamer zou willen verstoppen. Dan ga ik het dus verstoppen in die van Jace want dat verwacht niemand.

Ik loop naar Jace zijn kamer en open de deur. Dan slaat de twijfel toe.

De kans dat Jace die foto vindt is wel groot... dit is tenslotte zijn kamer dus hij kent ieder hoekje en gaatje. Hij zou het zelfs perongeluk kunnen vinden.

Maar ja, waar maak ik me druk om. Als Jace die foto vind weet hij alleen dat ik mijn ouders mis. Hij kan wel boos worden maar na een uur is hij er dan overheen en begrijpt dat er niets meer aan te doen is.

Dan moet ik die foto alleen voor nu heel goed verstoppen zodat Jace die niet alsnog laat terug brengen naar mijn huis.

Ik loop langzaam een rondje door de kamer. Er zijn meer dan genoeg verstopplekken.

Achter een schilderij, op de onderkant van een vaas geplakt, onder een losse plank in de vloer, tussen het matras en de bodem van het bed, in mijn lade met ondergoed, onder het pakje maandverband in de badkamer...

Er zijn genoeg plaatsen om iets te verstoppen, maar de vraag is welke plaats is het best?

Uiteindelijk, na nog even twijfelen, laat ik me op de grond zaken en kruip onder het bed.

Geen stofpluisje te bekennen. Oké de schoonmakers houden dit heel goed bij maar dat betekend niet dat Jace iedere dag de onderkant van zijn bed checkt op verstopte spullen. Dat zou bestwel raar zijn.

Ik pak de foto en kijk er nog even naar. Mijn vader draagt zijn crèmekleurige trui en houd de camera vast. Mijn moeders krullen hangen nonchalant over haar schouders. Ze staat naast mijn vader en lacht breed naar de camera.

Ik zucht en sluit mijn ogen. Adem in, adem uit. Je ziet ze op een dag nog wel terug. Het komt goed. Misschien duurt het nog lang, maar er komt een dag dat ik ze terug zie.

Beneden hoor ik een deur dicht slaan. Van schrik veer ik overeind, waardoor ik mijn hoofd stoot. Zacht vloek ik en hoor dan al voetstappen op de trap.

Nu moet ik snel zijn. Jace komt de spullen halen en als hij ziet dat ik half onder zijn bed zit dan weet hij gelijk wat er aan de hand is.

Razendsnel schuif ik de foto vast tussen het hout en de schroefjes die het bed in elkaar houden. De foto is helemaal zichtbaar als je onder het bed ligt maar ik verwacht niet dat iemand random onder het bed gaat liggen.

"Esmay?" roept Jace door de gang.

Ik schuif snel onder het bed vandaan. Ik zit net op mijn knieën naast het bed wanneer Jace de kamer in komt lopen.

Jace kijkt verbaasd omdat ik op de grond zit. In zijn handen heeft hij de kartonnen doos waar de plastic zakjes met spullen in zaten. Ik sta snel op.

"Esmay waar ben je mee bezig? Waarom zit je op de grond?" vraagt hij.

"O, uh, gewoon. Ik ehh..."

Ik moet snel iets bedenken. Jace krijgt argwaan. Mijn blik valt op het nachtkastje.