The Accident

49

Ik was net mijn handen en kijk om me heen voor handdoekjes wanneer de man die ik eerder naar me zag staren naar binnen loopt.

O shit. Dan ben ik dus bij de mannen wc's naar binnen gegaan. Dit is ongemakkelijk.

"O uh hallo. Ik dacht dat dit het deel voor de vrouwen was, sorry, wat gênant."

Hij glimlacht snel en schud zijn hoofd. Hij pakt wat papieren handdoekjes en  bied ze me aan. Ik pak ze langzaam aan.

"Nee ik zit verkeerd, geen paniek jonge Luna. Ik zag je hier naar binnen gaan. Vergeef me om mijn brutaliteit, maar ik heb wat vragen voor je." zegt hij vriendelijk.

Ik droog mijn handen af en gooi de papieren handdoekjes in de prullenbak die in de hoek staat.

"Maakt niet uit. Maar misschien kunnen we beter na de wedstrijden praten? Mijn mate wacht op me, dus als je het niet erg vind ga ik nu naar-"

"Ik vind het wel erg dus we praten nu." snauwt hij.

Ik schrik. Hij glimlacht snel weer naar me.

"Jace kwam naar me toe, en vertelde kort dat jij last heb van een herinnering. Een trauma. Dus, als jij het goed vind, kan ik dat trauma uit je herinneringen verwijderen. Ik ben een Alfa, ik kan met de juiste hulp je geest binnen dringen en dan weghalen wat je in de weg zit."

Ik begin te lachen maar stop al snel bij het zien van zijn serieuze blik.

"Geen grapje?" vraag ik verbaasd.

"Nee." zegt hij kil.

"Nou, in dat geval, ik heb geen interesse. Bedankt." zeg ik.

What the fuck, iemands geest binnen dringen en een herinnering weghalen? Dat hoort niet te kunnen.

Is dat wel legaal?

Ik loop langs de man de wc ruimte uit. Ik voel gewoon dat hij naar me kijkt terwijl ik wegloop.

Pov Jace:

Na wat voor mijn gevoel uren zijn komt Esmay terug. Ze is duidelijk ergens mee bezig in haar gedachten.

Ik zou er zo veel voor over hebben om haar gedachtes te kunnen lezen.

Ze gaat weer naast me zitten en glimlacht verlegen. Ze is zo schattig.

Er komt vaag een lucht van een andere man van haar af. Gelijk gaan alle haren in mijn nek overeind staan. In mijn hoofd begint Dan te grommen.

"Waarom ruik ik een andere man op je?" grom ik zacht.

Esmay schrikt en kijkt even snel over haar schouder voor ze antwoord geeft.

"Er kwam iemand naar me toe met een heel vaag verhaal. Jij zou verteld hebben over mijn ongeluk en dat ik daar nog vaak aan denk en blablabla en hij bood aan om mijn geest binnen te dringen en de herinnering aan het ongeluk weg te halen. Ja, het klinkt nog raarder dan ik dacht." zegt Esmay hoofdschuddend.

Ze lacht een beetje. Ik klem mijn kiezen op elkaar om een grom in te houden.

Ja, ik had hem dat gevraagd. Hij heeft dat soort dingen vaker gedaan dus hij weet wat hij moet doen zonder verdere schade aan te brengen. Maar hij zou mijn mate niet benaderen. Hij weet dat hij niet met haar mag praten als ik er niet bij ben.

Goed, Esmay is duidelijk niet blij met het idee. Ik ga er wel omheen praten.
Als ze het niet wilt gebeurt het niet, maar ik wil niet dat ze boos wordt omdat ik het eigenlijk wel zag zitten.

"Ik weet wie je bedoel. Hij is vreemd. Praat niet meer met hem. Oké?" zeg ik dringend.

Esmay luistert maar half en knikt vaag. Ik leg mijn handen om haar gezicht en dwing haar me aan te kijken.