De Ontwaking

Hoofdstuk 8: Afscheid

Ik wandel door mijn kamer met een koekje dat ik van beneden heb gehaald. Marry en Jake kijken me na terwijl ik heen en weer loop. Ik voel dat mijn natte haren mijn hele kleren nat maken, maar dat maakt niet uit.
‘Dus, wat doen we vanaf hier?’ vraag ik me hardop af. ‘Gaan we eerst naar Saturnus, of willen jullie naar een van jullie planeten?’
‘Mij maakt het allemaal niet zoveel uit,’ zegt Jake, die een magazine aan het lezen is.
‘We kunnen beter naar Saturnus gaan, voordat de monsters echt de boel overnemen,’ zei Marry. ‘Dan hebben we jou namelijk nodig, en we kunnen je niet gebruiken zonder dat je echt krachten hebt.’
Ik zucht. ‘Ja, dat is goed. Ik koop wel tickets voor de eerstvolgende reis naar Saturnus. Willen jullie nog wat eten of zo?’
‘O, neem maar een pak donuts mee, en koekjes, en een taart,’ zegt Jake.
Ik rol met mijn ogen en schrijf het op het kleine blokje dat op de kast ligt. ‘Staat erop. Marry, jij nog iets?’
Marry schud haar hoofd van nee en verdiept zich weer in haar krant.
‘Oké, ik ben terug in een aantal minuten,’ zeg ik. ‘Of, nee wacht, ik denk dat ik wel wat langer weg ben. Ik moet nog afscheid nemen van Phoebe en zo.’
‘Wie is “en zo”?’ vragen Marry en Jake tegelijkertijd.
Ik kijk hen verbaasd aan. ‘Eh, niemand, gewoon Phoebe, ik ga, doei!’
‘Hé, neem je nog wat geld mee?’
‘O ja,’ zeg ik en ik pak mijn handtas. ‘Ik ga, doei!’
‘Doei,’ zegt Marry.
Jake maakt een geluidje, ten teken dat hij me gehoord heeft.
Eerst ga ik naar de vlieghal. Mensen kijken me nogal vreemd na, maar ik ben het ondertussen wel gewend. Ik weet dat mensen denken dat ik gevaarlijk ben, dat ik de regels overtreed en dat soort dingen, maar ik ben mezelf er een beetje voor gaan afschermen.
Dus loop ik, zonder op of om te kijken naar de mensen die me nakijken, naar de informatiebar.
De mevrouw achter de balie herkent me natuurlijk meteen, maar herstelt zich, na mij voor een minuut of twee aangestaard te hebben. ‘Welkom bij Uranus Airport, kan ik u ergens mee helpen?’ kraakt haar stem.
‘Ja,’ zeg ik, ‘ik zou graag willen weten wanneer de eerstvolgende vliegtuigen naar Saturnus vliegen.’
‘Ik kan u natuurlijk een overzicht geven van de vliegtijden van deze week.’
‘Dat zou fijn zijn.’ Ik wacht even tot de vrouw het blaadje gevonden heeft.
Ze geeft het door een vakje aan me. ‘Hier,’ zegt ze.
Ik bedank haar en loop dan door naar de supermarkt. Daar koop ik wat ik nodig heb voor Jake en Marry en nog wat snoepjes voor onderweg - Jake eet al zijn eigen eten op en Marry en ik krijgen vast honger. Dan loop ik langzaam terug naar het Instituut.
Eenmaal daar aangekomen, drop ik de tassen met eten en de vliegtijden op mijn kamer. Marry oppert om de vliegtijden te checken en een vliegtuig uit te zoeken en ik zeg dat ik het prima vind. Dan ga ik naar de trainingszalen.
‘Grace,’ zegt Phoebe meteen als ik de zaal binnenkom. Ze neemt een slok van haar water en loopt dan naar me toe. ‘Wat doe jij hier? Je moet toch op je vliegtuig zitten.’
‘Ik hoop maar dat je in mijn vliegtuig bedoelt, want ik denk niet dat erop zitten erg veilig is.’ Ik loop naar haar toe. ‘Maar ik kom even afscheid nemen, want ik ga zo.’
‘Natuurlijk,’ zegt Phoebe. ‘Ik had het echt heel erg gezellig met je.’
‘Ik ook met jou,’ zeg ik en ik geef haar een knuffel.
‘Ik hoop dat je nog veel leert en ik zal er zeker van zijn dat ik je ondersteun in je gevechten,’ zegt Phoebe. ‘Je kan me altijd contacteren.’
‘Dankjewel,’ zeg ik. ‘Heel erg bedankt voor de lessen en al het geduld.’
‘Geen probleem,’ zegt Phoebe en ze veegt een traan van haar wang. ‘Het was een eer.’
Dan geef ik haar nog een kus op haar wang en verdwijn ik de gang op.

Twee minuten later sta ik voor de deur van Dylan. Mijn hand stopt net voordat ik aan wil kloppen. Ga ik dit doen? Is dit wel verstandig? Ik weet het allemaal niet.
De deur wordt opengedaan voordat ik een beslissing kan nemen. Een blond meisje komt giechelend de deur uitgelopen. Ze stopt met lachen als ze mij ziet, maar loopt met een arrogante blik verder.
Mijn wenkbrauwen vliegen omhoog. O ja, Dylan was een player.
‘Grace, wat doe jij nou weer hier?’ vraagt hij verbaasd.
Ik rol met mijn ogen. ‘Ik ga naar Saturnus.’
‘O,’ zegt hij. ‘Maar waarom ben je dan hier?’
Ik sla mijn ogen ten hemel. Bij Pluto. ‘Ik kom afscheid nemen.’
‘Van mij?’
‘Nee, van de tafel,’ zeg ik sarcastisch. ‘Natuurlijk kom ik afscheid nemen van jou. Of moet ik die domme blondine van je terughalen om haar gedag te zeggen?’
‘Je bedoelt Tessa?’ vraagt Dylan. ‘Dat is niets. Gewoon een beetje zoenen.’
Ik weet niet wat het gevoel is dat opeens door me heenschiet, maar het blijft hangen in mijn keel en er valt een steen in mijn maag. Mijn handen beginnen te trillen. ‘Dus, eh, doei.’ Ik draai me om, maar Dylan houdt me tegen.
‘Grace…’
‘Ja?’ vraag ik, met een haperende stem. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Waarom doe ik zo dom?
‘Doei,’ zegt hij.
Dan draai ik me om en loop ik de gang op. Ik bijt op mijn lip om de tranen tegen te houden.
Doei Dylan.

Ik sta op mijn vliegtuig te wachten. In mijn linkerhand houd ik de beknopte koffer van me vast en in mijn rechterhand hou ik een beker met warme aardbeiensap.
Jake en Marry zijn naar een winkel om nog wat laatste dingen te kopen, maar ik heb gezegd dat ik hier wilde blijven.
Ik plof op een bankje neer en neem een slok van de aardbeiensap, maar merk dat de beker leeg is. Plots ploft er iemand naast me. Geïrriteerd kijk ik om. ‘Dylan, wat doe je hier?’
‘Ik vind dat we gister geen goed afscheid hebben genomen,’ zegt hij.
‘Hoezo niet?’ vraag ik en ik bijt op mijn lip.
‘Hou daar mee op,’ zegt hij.
‘Waarmee?’ vraag ik.
‘Bijt niet op je lip.’
Ik steek een wenkbrauw omhoog, maar hou er wel mee op. ‘Dus, hoe wil je afscheid nemen?’
Dylan kijkt even door de glazen ramen naar de vliegtuigen die opstijgen. Hij lijkt een besluit te nemen. ‘Zo.’
Hij neemt mijn gezicht in zijn handen en drukt zijn lippen op die van mij.

A/N:

Wauw guys! Eerste plaats Siencefiction en 12de plaats Fantasie? Guys I Love You! Als cadeautje heb ik een hoofdstuk en ik beloof dat er heel snel weer nog een hoofdstuk aan komt. I promise, want ik ben nu al bezig met dat hoofdstuk.

Ook heel erg bedankt voor de lieve comments en de votes. Ik beloof dat ik voor iedereen die zegt dat hij een cover wilt in de comments een cover zal maken. Zeg maar voor wel verhaal.

x Alba