Hüzün Denizi

39.Bölüm

GÜNAYDIN...Beş günlük gecikmeden sonra bir telafi gerek ve iki bölümüde bugün yayımlayayım dedim.

"Arda"

Başımı usulca kapıya çeviriyorum.Derin ufak ama hızlı adımlarla yanıma geliyor.Hemen penceremi kapatıp sıkıca sarılıyor bana...

"Hasta olacaksın!"

Başımı ellerinin arasına alıp parmaklarını suratımda gezdirdi...

"Ağladın mı sen?"

"Hayır" dedim beceriksiz bir şekilde...

"Arda..."

"Tamam belki biraz"

Gözlerimin içine adeta anne şevkatiyle bakıyordu.Hıçkırıklara boğulmamak için kendimi zor tuttum...Suratını bir gülümseme kapladı...

"Hadi gidelim..."

"Nereye..

"Gelinlik bakmayacakmıyız"

"Derin..."

"Bir sorun mu var"

"Prenses..."

"Rana'mı?o iyi dün akşam baktım...Biraz sohbet ettik gönlünü alayım dedim...Beraber dışarı bakıyorduk...Arda abiyi bırak büyüyünce ben evleneyim olmaz mı dedi ne kadar güldüm bilsen o çok tatlı bir k-"

"O..Öldü Derin..." Nefes alamadığımı hissettim...Boğazım kurudu....Bedenimdeki tüm kan çekildi...Titremeye başladım...Kalbim demir bir pençeyle sıkılıyordu sanki...Tüm bedenimin ağrıdığını hissettim....Dışarıdan gelen sesler kesilmişti.Derinin gülüşü donuklaşmıştı...Gözlerinin nemlendidğini gördüm yerine çivilenmişti adeta...Ne düşünüyordu bilmiyordum...Ne hissediyordu tahmin edemiyordum.Ağlamamak için kendimi boş yere sıktığımı farkettim.Derinin kendine gelip boynuma atladığını kavrayınca hemen ona sarıldım...Ağlıyorduk ama...Beraberdik.....Saçlarını okşamak koklamak istedim ama yapamadım çünkü o sırf benim için saçlarından vazgeçmiş hepsini kazıtmıştı...Daha şiddetli ağlamaya başladım...Tüm vücudum kasılıyordu....Zaten sırf bunun için uykularım kaçmıştı sonra Rana....Uyuyamıyordum....Derin kollarımdaydı ve tir tir titriyordu....Onu güzel yapan saçları değilmiş...Kocaman ve bana ait olan kalbiymiş...

İŞTE SON BİR BÖLÜM KALDI...EVET GENÇLER FİNALE HAZIRLANIN...