Hüzün Denizi

17.Bölüm ; Umut

Sabah olduğunu kapalı perdelerin arasından süzülen ışıkla anlıyorum.Saat kaç bilmiyorum.İçimde bir sıkıntı var kapı açılıyor yavaş yavaş

"Arda"

Derin bu sesi durgun...Ellerini anlıma koyuyor...Saçlarımı okşamasın diye dua ediyorum...

"Seni çok seviyorum hadi aç gözlerini tekrar söyle ismimi...Bak gözlerime yine...Beni...Sahipsiz bırakma..."

yanıma uzanıp başını göğsüme koyuyor.Gülümsüyorum güçlükle açıyorum gözlerimi

"S...Seni...duyuyorum...Bende..Seni..Seviyorum.."diyorum cılız bir sesle

Devamını getiremiyorum boğazim ağrıyor...Derin kafasını kaldırıyor göğsünden.

"Arda...Arda sen...açtın gözlerini..." gözlerini siliyor beceriksiz bir şekilde gülümsüyor...Yüzü solgun...Ama saçları dalga dalga ve parlak...Yanağımdan öpüyor

"Seni çok özledim."

Gülümsüyorum.

"Ne zamandır..Açamıyorum gözlerimi"

"İki gündür?"

"Vakit,Vakit girdimi?"

"Ne vakti?"

"Namaz?

"Ben anlamadım...Yani ....şey bilmiyorum."

"Saat kaç?'

"13.25"

"Kalkmama yardımcı olur musun?"

Derin kollarımdan kaldırıp yastığımı düzeltiyor. Onun yardımıyla abdest alıp namazı kılıyorum....Nerdeydi aklım ? Öleceksin ve O'nun için hiçbir şey yapmadın.Namaz bitince Derine bakıyorum gülumsüyor yüzünde saklamayı beceremediği bir şaşkınlık var ne kadarda sevimli duruyor.

'Şey...Arda beni, derse gitmem lazım...Yine gelirim..Tamam mı?"

gülümseyip başımı yastığa koyuyorum. Çıkıyor kapıdan...Daha iyi hissediyorum.Başımı uzun süredir kapalı olan perdelere çeviriyorum.Ben burayı sevmiyorum.Kapı açılıyor Ayşegül hoca girince toplanmaya çalışıyorum.

"Buyrun Hocam."

"Uyanmışsın"

Başımla onaylıyorum.

"Nasılsın?"

"İyiyim Teşekkürler"

"Ardacığım.Sana çok güzel bir haberim var."

Hocanın gözleri çakmak çakmak parıldıyor.Açıkcası cok merak ediyorum.Ölecek birine ne gibi biriyi haberin olabilir ki....

"Sizi dinliyorum hocam"

"Lösemısin değil mi?"

Başımı öne eğiyorum.

"Eğme hemen öne başın ben seni mutlu etmeye geldim buraya."

Hocanın gözlerinin içine bakıyorum.

"Sana ilik bağışında bulunacak birini bulduk."

"İyleşecek miyim?"

O kadar umut dolu söylüyorum ki bunu gözlerimin parladığına her zerremin çoştuğuna eminim...

"Tabi ki..."

Mutluluktan uçuyorum.

Ölmeyeceğim! Şükürler olsun...

"Unutma Arda kanser yenilmez değil."

İçimdeki umutsuzluk ateşini bir umut söndürüyor...Derine denk bir eş olabileceğim.Ben MUTLU....Hayır,hayır Bİz Mutlu olacağız...

                                         ***