28.Bölüm:Karanlık...

244 22 8
                                    

Karşımda kafası olmayan bir ceset uzanıyor.Ne yapacağımı bilmiyormAvazım çıktığı kadar bağırmalıyım yoksa arkama bakmadan koşmalımı?Belkide yerimden kıpırdamayıp cesete bakmalıyım.

Hızla uzaklaşan arabanın plakasına bakıyorum uzun uzun "34 DDB 27"  koşamıyorum,bağramıyorum.Öldü...Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlıyorum sonunda akıyor gözümden yaşlar.Yerde yatan cesetin etrafı kalabalıklaşmaya başlıyor.Bir süre sonra annesi çıkıyor ortaya...Çığlık çığlığa...Oğlunu kana bulanmış gömleğinden tanıyor...

"Bilal!"

Kadın kalabalığı yara yara oğluna ulaşmak istiyor tutuyorlar hemen...Ceseti örtüyor ellilerine gelmiş ağzında sigarasını tüttüren bir adam...Kadının feryadı yırtıyor gökyüzünü...Yüreğim titriyor...Bir bardak su uzatıyorlar..Kadın tutamıyor bile hala oğlunun cesetine bakıyor uzaktan görmek umuduylaa...Son kez bakabilmek için çırpınıyor.Sesler boğuluyor...Her kafadan bir ses..

"Araba çarpmış."

"Sekiz yaşında diyorlar."

"Birden fırlamış"

"Araba kaçmış"

"Gören olmamış"

"Bende yeni geldim"

"Ambulans çağırın."

"Ölen adama ambulans ne yapsın?"

"Kafası ezilmiş"

Zavallı kadın...Yere yığılıyor..Bir el dokunuyor sırtıma...

"Akraban mı?"

Başımı sallıyorum.

"Ha..Hayır..."

Titriyorum bacaklarımı karın boşluğuma çekiyorum.Başımı dizlerimin arasına yerleştirip...Ağlamamak için sıkıyorum kendimi...Hıçkırıklarım kayboluyor  kalabalıkta... 

Polis,ambulans,sedye...Kalabalığı dağıtıyorlar...Kimse kalmıyor olay yerinde ben hariç...Köşeye büzülmüş halde oturuyorum.Komutları yerine getiremiyorum.

"Görgü tanığı  var mı???"

Tekrar tekrar soruyorlar sonra bir polis yaklaşıyor...

"Arkadaşım çık olay mahalinden...."

"Öldü...Ufacık...Araba....araba ezdi...Kaçtı...Çocuk...O...Öldü"

"Komserim!"Sesler tekrar boğuluyor...Görüntüde öyle...İlaçlarımı arıyorum ceplerimde.Yoklar!bir şeyler konuşuyorlar bana bakarak boş boş bakıyorum.anlamıyorum ki...Ne diyorlar duyamıyorum.İki kişi giriyor koluma...Ayaklarım sürünüyor kana bulanmış asfaltta.Ambulansa taşıyorlar.Doğrulmaya çalışıyorum beceremiyorum.

"İlaçlarım...."diye bir inilti çıkıyor ağzımdan.

Biri cebimden öğrenci kimliğimi çıkarıyor....

"Arda....Marmara tıp fakültesi....Öğrenci...0 rH-...LÖSEMİ"

                                                       ***

                                                       

Hüzün DeniziHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin