12.BÖLÜM;Yemekhane

347 27 0
                                    

Dün yaşadıklarımdan sonra biraz tedirgin olmaklar beraber iyiyim.Bugün kampüsteyim.Arkadaşlar kendi aralarında bir şeylere karar vermeye çalışıyorlar.Derin giriyor içeri

"Günaydın" diyor şenşakrak sesiyle yanıma bir sandelye çekip öpüyor yanağımdan...

"Geliyor musun?"

"Nereye?"

Sınıfça gezelim diyoruz"

"Nereye gideceğiz?"

"Karar vermedik"

"Planlamadınız mı?

"Emirgan diyen var ,Harem sahil diyen var,Çamlıca diyen var.Karar vermedik."

Başımı sallamakla yetiniyorum.Arkadaşlarla vakit geçirmek.Hoş olmalı...

"Tamam gelirim"

Derin yanağıma bir öpücük daha kondurup kollarını boynuma sarıyor...Saçlarımı okşama...Saçlarımı okşama....Lütfen...Ona hala söyleyemedim...Söylemeye cesaretim yok.

                                                              ***

Yemekhaneye  çıkıyorum.Derin benden önce çıkmış.Ben yemek almak için sıraya girdiğimde Burak Derinin yanındaki boş sandalyeye oturuyor.Derin toplanırken yüzünü ekşitiyor kaçamak bir bakışla beni kontrol ediyor...

"Kalkar mısın? dibi bir şey söylüyor olmalı...Yüzüne bakılırsa tahminim bu.

Burak gülümsüyor..Bense sıranın gelmesini beklemekten çok,olayın gidişatını izliyorum.Dişlerimi sıkıyorum.Yemekleri alır almaz masaya doğru ilerliyorum.Burak Derinin koluna yapıştığı an tepsiyi yere fırlatıp Burakğı yakasından yakalıyorum tepsinin yere düşmesiyle kırılan tabaklar sağa sola dağılmış.O kadar sese tüm gözler bize çevrilmiş durumda.Burak gözlerini dikiyor gözlerime Derinin gözleri dolmuş canı yanmış olmalı...Hiddetle sarsıyorum Burağı

"Haddini bil"

"Seni ilgilendirmez..."

"Bana bak Burak! Derin benim ve ondan uzak durmak zorundasın!"

"Allah Allah sana mı soracağım???"

İyice sinirlenip boğazına yaapışıyorum kafasını duvara çarpıyor.

"Evet bana soracaksın it!"

Ateş püskürüyorum.Yine başım dönüyor,kollarım gevşiyor.Burak fırsat bilip geriye doğru itiyor.Zaten ayakta zor durduğumdan sendeleyip masaya çarpıyorum.Tabaklar bir bir kırılıyor.Görüşüm bulanıklaşıyor...Öksürüyorum ağzımdan kan gelmeye başlıyor.Burak merdivenleri hızla inerken Derin beni geriye doğru çekiştiriyor düşmemek için yere çöküyorum Derinde yanıma eğiliyor.Ağzımdan akan kanı silerken ağlamamak için çok çaba sarfediyor.

"İyi misin?"

"İyiyim " diyorum mazlumca etrafımız oldukça kalabalık bir sandelyeye oturtuyor...Zilin çalmasıyla birer ikişer ayrılıyorlar yemekhaneden...Biz sadece üç kişi kalıyoruz...Ben,Derin ve Hastalığım

Hüzün DeniziHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin