The Accident

16

"Natuurlijk. Zonder jou kan ik niet leven." fluister ik in haar oor.

"Ik ook niet zonder jou." fluistert ze terug.

We liggen nu in een prettige stilte, luisterd naar elkaars ademhaling. Ik begin weg te zakken in een slaap als ik me opeens tot een vreselijk besef kom.

Een misselijk gevoel trekt door me heen.

"Wacht. Sinds wanneer slaap je bij mij?" vraag ik.

Esmay zegt niets. Ik open mijn ogen en kijk haar aan. Ze kijkt terug met een onschuldige, vragende blik. Té onschuldig.

Dit is ook een droom. O mijn god. Dit is ook een droom.

***

Hijgend schiet ik overeind in mijn bed.

Ik draai mijn hoofd wild van links naar rechts maar ben echt alleen. Geen Esmay naast me.

Mijn bed voelt heel koud en leeg zo. En de verlangens naar haar naast me, mijn lippen op de hare... ze zijn heviger dan ooit.

Zachte voetstappen op de gang doen me opkijken.

Shit, ik heb Esmay wakker gemaakt. Mijn prinses hoort nu nog te slapen.

Ik zat al overeind maar ga nog meer rechtop zitten als ik haar zachte klop op de deur hoor.

"Kom maar binnen prinses. Jij hoeft niet te kloppen." zeg ik.

De deur gaat open en haar overheerlijke geur komt me tegemoet.

Haar benen zijn al zo mooi maar met alleen ondergoed en mijn shirt lijken ze nog langer. Haar haren zitten in een rommelige knot. Ze is prachtig. In combinatie met die overheerlijke geur... onweerstaanbaar.

Alleen de blik in haar ogen verwart me. Ze kijkt me geschrokken aan, bijna bezorgd.

"Jace... wat is er gebeurd? Gaat het wel?" brengt ze uit.

"Ja. Gewoon een nachtmerrie. Het spijt me dat je wakker bent prinses. Heb ik geluid gemaakt?" vraag ik.

Ik stap uit mijn bed en loop naar haar toe. Ze zet nog meer geschrokken een stap achteruit en werpt me dan een verontschuldigende blik toe. Ze weet dat ik het haat als ze bij me weg stapt.

Schrikt ze nou omdat ik in alleen een boxershort slaap? Een beetje geïrriteerd kijk ik wat er aan de hand is.

O. Wow. Ik heb overal bloedende, half geheelde krassen over mijn lichaam en aan mijn nagels zit bloed.

Esmay loopt nu naar me toe en pakt mijn handen. Ze kijkt met grote ogen naar het bloed op mijn nagels.

Voorzichtig trek ik mijn handen terug en verberg mijn nagels door mijn handen als vuisten te houden.

"Sorry. Echt. Ik wilde je niet laten schrikken." zeg ik zacht. "Je moet slapen prinses. Ga maar alvast liggen, ik kom zo bij je kijken."

"Maar je bent gewond! Je had niet zomaar een nachtmerrie, je hebt jezelf pijn gedaan. Wat gebeurde er dan?" vraagt ze.

Ik wil het haar vertellen... maar ik wil niet dat ze een ongemakkelijk gevoel krijgt. Ik moet nog even bedenken hoe ik het dan ga vertellen. Zonder het zoengedeelte, dat is zeker.

Ik loop naar mijn kast en pak afwezig een boxershort en joggingbroek. Esmay voelt zich minder ongemakkelijk als ik meer kleding draag. Helaas.

"Jace?" vraagt ze.

"Ik ga het je uitleggen, beloofd. Maar eerst douchen. Ga maar in mijn bed liggen dan kom ik zo." zeg ik.

Ik loop naar de badkamer maar kus eerst snel haar voorhoofd.