-Καλά μπορούσες να μου πεις πως έχεις και δουλειά , του λέω αδιάφορα και κάθομαι σε ένα δερμάτινο καναπέ. Παντζάρι το πρόσωπο μου είναι, το νιώθω!
-Αφού ξέρω πόσο απελπισμένη είσαι για τον κούριερ, έτσι να σε αφήσω? Μου λέει και με κοιτά διερευνητικά. Προσέχει το κοκκίνισμα μου.
- Μήπως σε σόκαρα? λέει και νιώθω πως το διασκεδάζει.
Αυτό θέλω κι εγώ να διασκεδάσω τις σκέψεις μου. Να χαλαρώσω με κάτι άσχετο.
-Θέλεις να με σοκάρεις? Γι αυτό άνοιξες??
-Άνοιξα γιατί σε λυπήθηκα που ήσουν απο κάτω, μου λέει με ειλικρινές ύφος.
-Ωραία, τότε πες της να φύγει.
-Φεύγουν μην αγχώνεσαι..μου λέει και με κοιτά αινιγματικά.
Ακούω την πόρτα του μπάνιου να ανοίγει και απο μέσα βγαίνει η Μίρκα φορώντας μόνο τα εσώρουχα της.
Εντάξει σοκάρομαι!
-Θα βγει και άλλη? Να προετοιμαστώ? του λέω με ειλικρινές ύφος κι εγώ κι εκείνος γελάει.
-Αν ήμουν 20 μπορεί, στα 32 πέφτουν οι αντοχές, μου λέει ταπεινά κι έτσι μου έρχεται να τον παρηγορήσω. Άλλοι τους παίρνουν δυο δυο και άλλοι το παίρνουν μόνοι. Άτιμη ζωή..
Περιμένω στωικά να τελειώσει ο αποχαιρετισμός και προσπαθώ διακριτικά να δω αν θα τις φιλήσει και τις δυο. Μα δεν ζηλεύονται?
Κάθεται απέναντι μου και με κοιτά νωχελικά.
-Λοιπόν? μου λέει ανόρεχτα. Μόλις μου χάλασες ένα ενδιαφέρον βράδυ, ελπίζω να μου το φτιάξεις εσύ!
-Τι τι ..τι εννοείς? Τι κατάλαβες ερωτύλε της δεκάρας? Οτι ήρθα εδώ για να σου την πέσω? Δεν πέφτω απο ...σε ποιό όροφο είμαστε?
-Στον τρίτο , λέει και σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος του. Πωωω κάτι..μπράτσα..για όνομα..
-Δεν πέφτω καλύτερα απο τον τρίτο να γίνω χαλκομανία? Ε όχι και να σου δώσουμε παρθενιά Δημητράκη!λέω και πολύ χαίρομαι που ήρθα τελικά. Αρχίζω να χαλαρώνω. Αν είχα και ένα συρραπτικό για κάθε ενδεχόμενο δίπλα μου , θα ζούσα το τέλειο.
-Ναι ξέρω τον Μιχαλάκη δεν τον φτάνω.
-Ααα ώστε ξέρεις και το όνομα του? Γιατί κούριερ τον ανεβάζεις, κούριερ τον κατεβάζεις, μόνο θέλεις να τον μειώνεις, αλλά αυτός είναι χαλαρός και άνετος, όχι στημένος, σνόμπ , με αρμάνι και με δυο κοπέλες!
10. Στο τρένο
Začít od začátku
