Δάσκαλος στον έρωτα

7. Η Παρθένος Μυρτώ

-Τι εννοείς κρατιέμαι? 32 είμαι όχι 102! μου λέει αυστηρά.

-Αλλά μήπως, λέω και συνεχίζω το μονόλογο μου, τον κομπλάρω τελείως? Δεν φτάνει που είμαι πάμπλουτη , έχω και γκόμενο ωραίο? Και διευθυντή? Μήπως πάει πολύ όλο αυτό για τον Μιχαλάκη? Μήπως μου κάνεις χαλάστρα τεράστια αυτή την στιγμή?λέω θυμωμένα και παραπατώ.

Με πιάνει δυνατά απο την μέση και με σφίγγει πάνω του.

-Γκόμενος? Τι φρασεολογία είναι αυτή?

-Ναι ξέρω δεν ταιριάζει με την κοινωνική μου τάξη και τα λεφτά μου!

-Έπρεπε να πιείς έξι ποτήρια κρασιού?

-Τα μετρούσες?

-Με εκνευρίζεις !

-Εμένα περισσότερο και σταμάτα να με σφίγγεις! Τι έχεις πάθει?Και γιατί δεν βλέπω τον Μιχαλάκη?

-Μας τα έπρηξες με τον Μιχαλάκη!

-Να μην με συνόδευες στο χορό!

-Την όρεξη σου είχα, τον πατέρα σου σκέφτομαι!

Μου λέει και εντοπίζω τον Μιχαλάκη. 

Ε όχι..όχι ..

-Όχι..όχι..

-Τι έγινε πάλι ? μου λέει ο Δημήτρης και με κοιτά στα μάτια. Νομίζω πως ζαλίζομαι.

-Ο Μιχαλάκης φιλάει την κοκκινομάλλα..στο χέρι..είναι το χειρότερο βράδυ της ζωής μου..

-Άντε πάλι ο Μιχαλάκης..μουρμουρίζει ο Δημήτρης και με κοιτά αινιγματικά. 

-Τι είπες? του λέω και δεν απαντά. Δεν ακούω και καλά, μου φαίνεται και πως αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ο Δημήτρης, μάλλον ήρθε η ώρα να αποχωρίσω.

-Πάω σπίτι , το πάρτυ είναι απαίσιο, λέω και πάω να φύγω.

-Στάσου θα σε πάω εγώ δεν είσαι σε κατάσταση να οδηγείς, μου λέει και με παίρνει απο το χέρι πίσω στο τραπέζι.

-Δεν θα χαθώ! Μην με αγγίζεις!του λέω και βλέπω την Φανή να μου κάνει νόημα πως είναι τέλειος ο Πέτρος. Τίποτα δεν έχει καταλάβει απο το δράμα μου.

-Να φύγετε παιδιά μου είναι αργά!λέει ο πατέρας μου πανευτυχής. Αυτός πολύ χαμογελάει και δεν μου αρέσει καθόλου. Κι επιτέλους μου άφησε το χέρι ο Δημήτρης. Ψοφά να μου δείχνει πως είναι ανώτερος, καθοδηγητής και ωραίος. 

Το τελευταίο επίθετο δεν ξέρω γιατί το σκέφτηκα.

Στο αυτοκίνητο μπροστά κάθεται η μπάρμπι και πίσω εγώ.