Guardians of Love -- Peter Quill (Compleet)

Veilig

Peter knikt en zet nog een stap dichterbij. Nog 1 stap en ze zouden tegen elkaar aan staan. "Hoe kan ik je bewijzen dat je me kunt vertrouwen?" vraagt hij zacht. "We kennen elkaar pas net. Ik ken je amper. Er is niets." antwoord Riley. Ze draait zich om en opent de deuren van het schip. "Komen jullie nog? Ik ga dit schip echt niet alleen repareren." roept Riley. Groot en Peter kijken elkaar aan. "Ze wilt me." zegt Peter. Riley kijkt Peter kwaad aan. "Dat hoorde ik!"

-------------------------

"Guys.. dit gaat echt veel langer duren dan ik dacht.." zucht Riley, terwijl ze het zweet van haar voorhoofd veegt. "I am Groot?" Groot kijkt Riley een beetje verdrietig aan. "Geen zorgen Groot. We zijn hard aan het werk om het schip aan de praat te krijgen. Voor je het weet kunnen jullie weer naar huis." antwoord Riley met een lach. "Het duurt alleen iets langer dan gepland."

"Wat is iets langer?" vraagt Rocket die, net als Riley, onder het zweet zit. "Hooguit een maand.. of twee." zegt Riley. "Ha! Je bent gek. Dit is zo gedaan!" roept Rocket luidt. "We zijn al de hele dag bezig! We zijn nog niet eens op de helft!" roept Riley terug. "Het komt wel goed." zegt Peter dan. Rocket rolt met zijn ogen. "Jij mag het hier misschien wel fijn vinden vanwege dat grietje.." "Pardon?" onderbreekt Riley hem. Rocket kijkt Riley aan, maar focust zich dan weer op Peter. "Maar ik wil terug naar huis, net als Groot." legt Rocket uit.

"Riley heeft gelijk. Het ziet er niet naar uit dat dit erg snel af is, maar het belangrijkste is dat het af komt." vindt Gamora. "Precies." zegt Peter. "Drax?" vraagt Peter dan. Drax kijkt op, die in zijn stoel zit te eten. "Misschien wil je ook even helpen?" vraagt Peter. "Ik heb even pauze." zegt Drax. "Even pauze? Je hebt nog niet eens geholpen!" roept Peter.

"Maakt niet uit. Laten we er voor vandaag een einde aan breien. Ik ben op en het begint al laat te worden." zegt Riley dan. "Hoe kom je daar nou bij?" vraagt Rocket. "Het is donker buiten. Dat zegt genoeg voor mij." antwoord Riley. "Goed idee." vind Gamora. "Morgen heb ik een afspraak. Jullie kunnen wel vast verder werken, maar ik ben er overmorgen weer." zegt Riley. "Dat komt goed. Bedankt dat je ons helpt." zegt Gamora. "Dat is geen probleem. Jullie liggen nogal dicht bij mijn huis, dus ik zou het niet erg vinden als dit schip hier weer verdwijnt." antwoord Riley lachend. Gamora knikt. "Dat begrijp ik wel ja." lacht ze.

Riley staat op en loopt richting de deur. "Riley?" vraagt Peter, die ook opstaat. Hij loopt naar haar toe. "Ja?" vraagt Riley voorzichtig. Met hem weet je het maar nooit. "Zal ik je brengen? Het is al laat.. en.." "Dat is lief, maar niet nodig. Het huis is hier niet ver weg vandaan, zoals ik al zei." onderbreekt Riley hem. "Weet ik.. maar er kan veel gebeuren in zo'n klein stukje en zoals ik al zei het is al laat dus.."

"Als ik ja zeg, hou je dan op?" vraagt Riley lachend. Peter knikt. "Deal." antwoord Peter. Riley opent de deur, maar voor ze naar buiten loopt draait ze zich nog om naar Peter. "Nog 1 ding.." begint Riley. "Geen gladde praatjes." zegt ze dan. Peter doet zijn handen in de lucht. "Dat doe ik nooit." zegt hij dan. Riley slaat haar armen om elkaar heen en blijft hem aanstaren met een opgetrokken wenkbrauw. "Oké, prima. Geen gladde praatjes." antwoord Peter. "Goed." zegt Riley. "Tot overmorgen!" roept Riley nog snel naar de anderen. Dan gaan Riley en Peter samen weg.

"Dus, morgen kom je niet?" vraagt Peter als ze buiten lopen. Riley knikt met haar hoofd. "Morgen werk ik voor m'n broer." antwoord ze. "Jammer." zegt Peter. Riley kijkt hem waarschuwend aan. "Wat? Ik mag toch wel zeggen dat ik het jammer vind dat je niet komt?" vraagt Peter. "Dat mag." antwoord Riley. "Mooi."

"Goed, ik ben er." zegt Riley na een paar minuutjes. "Je huis zit iets verder?" vraagt Peter, terwijl hij richting haar huis wijst. Riley knikt. "Klopt, maar mijn broer is vaak overbezorgd. Ik hou je liever op afstand." legt Riley uit. "Hoezo? Is er iets aan mij dat hij niet mag weten?" vraagt Peter. "Of aan ons?" vraagt hij dan met een grijns. "Peter." zucht Riley. "Wat?" "Je had het beloofd." Peter knikt. "Oké, oké, sorry." zegt hij dan.

"Goed, ik ga maar. Bedankt voor het meelopen." zegt Riley. Ze wilt weg lopen, als Peter haar hand plots vast pakt. "Wacht even." zegt hij. Riley kijkt van hun handen, die in elkaar zitten, naar Peter. Peter loopt een stukje dichter naar haar toe. "Wat is er?" vraagt Riley. Normaal gesproken zou ze haar hand al weggetrokken hebben, maar dit keer niet. Er is iets. Er is iets dat veilig voelt. "Ik wou je alleen welterusten wensen. Voor straks." antwoord Peter, terwijl hij steeds zachter gaat praten. Riley knikt. "Bedankt. Jij ook." antwoord ze. Peter komt dichterbij en drukt zijn lippen op die van Riley.