Guardians of Love -- Peter Quill (Compleet)

In Geen Miljoen Jaar

Riley is stil. "Je bent wel verdacht stil." grijnst Peter dan. "Ik maak me er niet druk over. Ik wou het gewoon weten." antwoord Riley dan snel. "Waarom wou je het gewoon weten?" vraagt Peter weer, met nog steeds diezelfde grijns op zijn gezicht. Riley draait zich om. "Haal je maar niets in je hoofd." zegt ze. "Ik haalde me niets in mijn hoofd, maar blijkbaar.. jij wel." grijnst Peter weer. "Ugh, kom op. Laten we afrekenen." zucht Riley, terwijl ze al begint te lopen. Peter loopt, met een grijns op zijn gezicht, achter haar aan.

-------------------------

"Goed, hou me stevig vast." zegt Peter, als ze weer buiten staan. "In je dromen." antwoord Riley. "Daar ook ja." vindt Peter. Riley kijkt Peter aan met haar 'meen-je-dit-echt' blik. "Jij begon erover." verdedigt Peter zichzelf. "Ik was sarcastisch!" roept Riley terug. "Oké!" roept Peter. "Hou me nou maar vast." zegt hij dan. "Nee." antwoord Riley. "Waarom niet." vraagt Peter. "Ik heb 2 volle tassen in mijn handen, daarmee vlieg ik echt de lucht niet in." legt Riley uit, ook al vind ze dat ze dat eigenlijk niet uit hoefde te leggen. Peter knikt.

"Prima." zegt hij, terwijl hij 1 tas overneemt van Riley. "Dan gaan we lopen." zegt hij. Riley knikt. De rest van de weg is het stil. "Waar kom jij eigenlijk vandaan?" vraagt Riley dan. Peter kijkt haar vragend aan. "Nou, aan de anderen is duidelijk te zien dat ze niet van aarde komen, maar jij had zo van aarde kunnen zijn." legt Riley uit. Peter knikt. "Kom ik ook." antwoord hij. "Voor de helft." besluit hij er dan nog bij te zeggen. "Voor de helft?" vraagt Riley verbaasd.

"Ja, ik ben op aarde geboren en mijn moeder is gewoon zoals iedereen. Mijn vader daar in tegen.. was.. iets anders." besluit Peter te zeggen. Riley knikt. "Maar hou het er maar op dat ik gewoon van aarde kom. Mijn vader is dood, dus daar is niet veel van over." legt hij uit. "Oh, dat spijt me." zegt Riley. "Geen zorgen, dat hoeft niet." antwoord Peter. Riley knikt en kan het niet helpen om hem een kleine glimlach te geven.

Riley verwisselt de tas telkens van de ene naar de andere hand. "Lukt het?" vraagt Peter als het hem opvalt. Riley knikt. "Ja." antwoord ze. "Het is gewoon zwaar." geeft ze toe.

"Geef hier." zegt Peter dan. "Nee, jij hebt al een tas." antwoord Riley eigenwijs. Peter rolt met zijn ogen. Steekt zijn hand uit en pakt de tas af. "Peter!" roept Riley geschrokken. "Loop nou maar. Ik redt het echt wel met 2 tassen." zegt Peter. Riley knikt en loopt door. "Dank je." besluit ze dan te zeggen. Peter knikt lachend.

"Goed, jongens. We zijn terug." roept Peter als ze aan komen bij het schip. "Jullie hebben echt geluk dat het schip op een afgelegen plek ligt." zegt Riley dan. "Eindelijk!" roept Rocket die op het eten af rent. "Wat waren jullie wel niet allemaal aan het doen!?" roept Rocket luidt. Dan staat hij plots stil. "Laat eigenlijk maar. Ik wil het niet weten." zegt hij dan. "Wat bedoel je daarmee?" vraagt Riley. Drax begint te lachen. Als Riley om kijkt, richting Peter, ziet ze weer dat hij die stomme grijns op zijn gezicht heeft. "Voor de duidelijkheid. We waren naar de winkel!" roept Riley uit.

"Hoe hou je het vol met deze idioten?" vraagt Riley dan aan Gamora. "Dat vraag ik mezelf ook nog steeds af." antwoord Gamora. Riley moet erom lachen. "Goed. Ik ga maar naar huis, zelf moet ik ook nog eten. Ik zie jullie morgen." zegt Riley dan. "Tot morgen." zegt Peter. "Tot morgen!" roepen de andere daarna ook. "Tot morgen!" roept Riley nog, dan gaat ze naar huis.

"Hoe is het gegaan?" vraagt Pepper. "Waarom was je zo lang weg?" vraagt Tony. "Ik heb je drie keer gebeld!" roept hij dan. Riley kijkt op haar telefoon. "Oops." zegt ze. "Wat oops?" vraagt Tony. "Mijn geluid stond nog uit, maar ik ben er nu. Daarbij is het goed gegaan." antwoord Riley. "Ik ga naar bed!" roept ze dan, terwijl ze de trap al op rent. "Je moet nog eten!" roept Tony haar na. "Geen trek!" roept Riley terug en ze horen beneden een deur dicht gaan. "Ik ga wel even naar haar toe." zegt Pepper dan.

"Hey." zegt Pepper als ze Riley's kamer binnen komt lopen. "Hé." antwoord Riley. Ze lach al op bed, maar besluit een beetje recht op te gaan zitten. "Dus? Hoe is het gegaan?" vraagt Pepper nieuwsgierig. "Waarom denk je dat er iets gebeurd is?" vraagt Riley, terwijl ze een kussen pakt en deze vasthoudt. "Nou 1, je zou alleen wat eten halen en langs brengen en 2, ik zei niet dat ik dacht dat er iets gebeurd was. Ik vroeg het alleen." legt Pepper uit.

"Prima. Peter was mee gegaan om het eten te halen." legt Riley uit. "Oké, en?" vraagt Pepper nieuwsgierig. "Nou.. in het begin was het echt een idioot.. met z'n stomme gladde praatjes." zucht Riley. "Maar daarna hadden we best een goed gesprek. Hij vertelde me een beetje over zijn ouders. Ik zag toen een hele andere Peter en.. dat was wel leuk." geeft Riley toe.

"Dus.. je begint hem wel leuk te vinden?" vraagt Pepper. "Nee!" roept Riley snel. "Hij lijkt me wel oké, als vriend. Dat is alles." legt ze uit. Pepper knikt. "Waarom wil je dan niet eten?" vraagt ze. "Ik heb gewoon geen trek." legt Riley uit. "Meestal komt het toch door die vlinders in iemand zijn buik." zegt Pepper. "Ik vind hem niet leuk!" protesteert Riley. "Oké, oké. Als jij dat zegt." lacht Pepper. "Probeer anders maar te slapen." zegt ze dan. Riley knikt. "Slaap lekker." zegt Pepper. "Slaap lekker." antwoord Riley. Als Riley stil ligt, vliegen haar gedachtes gelijk af naar Peter. Hem leuk vinden? In geen miljoen jaar! Althans.. Ze zal het in ieder geval nooit toegeven.