Guardians of Love -- Peter Quill (Compleet)

Shut Up

"Je bent prachtig." antwoord Peter. Riley rolt met haar ogen. "Wat?" vraagt Peter. Hij loopt dichter naar Riley. "Mag ik je geen compliment geven?" vraagt hij. Hij haalt met zijn vingers een pluk haar bij Riley's gezicht vandaan. Als hij haar aankijkt, kijkt hij niet weg. Riley wilt weg kijken, maar op de een of andere manier lukt het gewoon niet. Ze staren elkaar aan. Peter wilt net de eerste stap zetten, als Rocket binnen komt wandelen. "Ik had het kunnen weten." zegt hij, terwijl hij zijn ogen rolt. Riley zet van de schrik een stap achteruit. "Natuurlijk zit StarLord weer achter de meisjes aan.."

----------------------

Riley kijkt van Peter, naar Rocket. Hoe kon ze daar in trappen? Ze trapt nooit in zulke gladde praatjes van jongens! Waarom nu wel? "Ik kan wel aan die onderdelen komen." zegt ze plots, om het onderwerp te veranderen. "Echt?" vraagt Rocket verbaasd. Riley knikt. "Niet slecht, hé, voor een meisje." grijnst Riley. Rocket haalt zijn schouders op en loopt weer naar buiten.

"Riley.." begint Peter. Hij wilt haar hand vast pakken, maar Riley trekt zich van hem los. "Raak me niet aan." zegt ze bot, terwijl ze door loopt naar buiten. "I am Groot." zegt Groot, die nog steeds op Peters schouder zit. Peter knikt. "Klopt Groot. Ze is zeker leuk."

"Hoelang kan het duren voor je de onderdelen hebt?" vraagt Peter, als hij ook naar buiten komt lopen. "Ik moet even kijken. Ik probeer zo snel mogelijk alles bij elkaar te hebben. In de tussentijd moeten jullie geduld hebben." legt Riley uit. "Oké, waar moeten we dan slapen?" vraagt Drax. Riley wijst naar het schip. "Het schip is gewoon bruikbaar." antwoord ze. "Hoe zit het dan met het eten, hé? Als je zo slim bent.." zegt Rocket dan.

"Ik kan best voor te eten zorgen. Luister, ik moet nu gaan. Ik ben over een paar uurtjes terug met eten en drinken." beloof Riley. "Is goed. Tot straks dan." zegt Peter, met een lach.. dat meer op een grijns lijkt. Riley rolt met haar ogen, draait zich om en loopt weg.

"Ik ben thuis!" roept Riley. "Nu pas!?" roept Tony. "Ik dacht dat je al thuis was.. waar was je? Vuilnis weggooien duurt toch niet zo lang?" vraagt Tony. "Klopt. Ik.. was iemand tegengekomen." legt Riley uit. "Iemand tegengekomen? Wie?" wilt hij weten. "Ze komen uit.. het heelal." vertelt Riley voorzichtig. "Riley, heb je je hoofd gestoten?" vraagt Tony dan heel serieus.

"Wat?" Riley kijkt verbaasd. "Nee! Ik meen het. Ze noemen zichzelf de Guardians of the Galaxy. Hun schip is gecrasht en ze missen een paar onderdelen.." "Klinkt niet als mijn probleem." antwoord Tony. "Kom op. Ik heb gezegd dat ik ze wel kan helpen. Wij hebben letterlijk alles wat hun nodig hebben." legt Riley uit. "Dus?" vraagt Tony. "Niets. Ik wil hem gewoon helpen." antwoord Riley. "Hem?" vraagt Tony met een opgetrokken wenkbrauw. "Euh.. nee, ik bedoel hun. Ik wil hun helpen." zegt Riley snel. "Als IronMan help je toch ook iedereen? Dot is hetzelfde. Op deze manier kan ik ze helpen terug naar huis te kunnen." legt Riley uit.

"Je weet dat dit heel raar klinkt, toch? Je wilt mijn spullen gebruiken, om groene poppetjes terug het heelal in te sturen." valt Tony op. "Ze zijn niet groen. De meeste van hun niet, tenminste." antwoord Riley.

"Tony, het kan toch geen kwaad als ze hun helpt?" vraagt Pepper. Tony zucht. "Best." geeft hij toe. Als hij weg is, loopt Pepper naar Riley toe. "Hoe heet hij?" vraagt ze. "Peter." antwoord Riley iets te snel. Dan worden haar ogen groot. "Ik bedoel.." "Bespaar het jezelf. Ik zeg niets tegen Tony, geen zorgen." onderbreekt Pepper haar. "Ik vind hem echt niet leuk." verdedigd Riley zichzelf. "Natuurlijk niet." antwoord Pepper lachend. "Ik meen het!" roept Riley.

"Ik kan het zien in je ogen." zegt Pepper. Riley is stil. "Het maakt niet uit. Het word toch nooit iets." antwoord Riley. "Hoezo?" vraagt Pepper. "Ik heb zo'n vermoeden dat het nogal een player is." legt Riley uit. "Dan moet je hem uit testen. Kijken hoe ver hij voor je gaat." Pepper geeft Riley een knipoog. Even denkt Riley erover na, maar dat klinkt eigenlijk zo gek nog niet.

"Eet smakelijk." zegt Pepper als ze met Tony en Riley aan tafel zit. "Eet smakelijk." antwoorden Tony en Riley tegelijk. "Riley.." begint Tony. "wat voor wezens zijn het eigenlijk?" wilt Tony weten. Riley wilt antwoorden, als ze erachter komt dat ze het zelf eigenlijk ook niet weet. "Ik heb geen idee. Ze zien er allemaal anders uit. 1 meisje is groen en.." "Aha!" roept Tony plots. Pepper en Riley kijken Tony geschrokken aan. "Ik had gelijk. Groen." legt Tony uit. Pepper schudt lachend haar hoofd, terwijl Riley met haar ogen rolt.

"Wat jij wil.." zegt Riley dan. "Maar 1 van hun lijkt eigenlijk wel op ons. Hij had zo van aarde kunnen komen." legt Riley uit. "Hij, hé? Net had je het ook al over een hem?" vraagt Tony. Hem ontgaat ook niets. "Daar bedoel ik niets mee." antwoord Riley. "Ze zien er gewoon aardig uit, daarom wil ik helpen." legt ze uit. "Dat heeft ze van jou." zegt Pepper dan. "Wat?" Vragen Tony en Riley tegelijk.

"Mensen graag helpen. Dat heeft ze van jou. Ze is net zo dapper als jij en soms ook net zo eigenwijs." geeft Pepper toe. "Dank je." zegt Riley. "Ja, dank je. Denk ik.." zegt Tony. "Tot hoe laat zijn de winkels eigenlijk open?" vraagt Riley dan. "Acht uur, hoezo?" wilt Tony weten. "Acht uur? Maar het is al half acht!" roept Riley uit.

"Ik had belooft eten en drinken te halen voor ze." legt Riley uit. "Kunnen ze dat niet zelf?" vraagt Tony. "Ja wel, maar mensen zullen niet al te blij reageren denk ik, als ze een groen iemand voorbij zien lopen of een pratend dier." legt Riley uit. "Dat klopt." antwoord Tony. Dan dringt er iets tot hem door. "Een pratend wat?" Ook Pepper staat er raar van te kijken. "Ik moet echt gaan. Ik ben straks weer thuis." roept Riley, terwijl ze er al vandoor gaat. "En je eten dan!?" roept Tony haar na. "We kunnen het nog opwarmen in de magnetron." stelt Pepper voor.

"Hé, jongens." zegt Riley als ze aan komt bij de anderen. "Heb je me nu al gemist?" vraagt Peter grijnzend. "Waarom zie ik geen eten?" vraagt Rocket. Riley negeert Peter zijn opmerking en focust zich op Rocket. "Ja, ik ga nu eten halen. Sorry, ik was de tijd vergeten. Als ik opschiet haal ik het misschien nog net." legt Riley uit. "Ik ben zo terug." zegt Riley. Ze draait zich om, om weg te lopen. "Wacht!" roept Peter plots. Riley kijkt Peter vragend aan.

"Ik weet een snellere manier om daar te komen." zegt hij. "Wat?" vraagt Riley. Ze heeft er nu al spijt van.. Peter loopt op Riley af. Hij wilt zijn arm om haar heen slaan, maar Riley zet een stap achteruit. "Vertrouw me." zegt Peter. "Vertrouw je me?" vraagt hij dan. "Weet ik niet." antwoord Riley eerlijk. "Ik zou het niet doen!" roept Rocket. "Luister niet naar hem. Hou me gewoon stevig vast." zegt Peter. "Hou jij ooit op met die praatjes van je?" vraagt Riley. "Dit is geen truc of zo iets, vertrouw me." zegt Peter nogmaals. Riley zucht, maar besluit te doen wat hij zegt.

Het moment dat Riley Peter vast heeft, schieten ze de lucht in. "Wow!" roept Riley geschrokken. Uit angst houdt ze Peter extra stevig vast. "Geen zorgen. Bij mij ben je veilig." zegt Peter. "Misschien moet je me nog iets steviger vast houden." probeert hij. "Shut up." antwoord Riley.