အိမ္သာေရွ႕က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုက ဖ႐ိုဖရဲ..
သူကလည္း Soo ကို လွမ္းထိန္းေပးထားဆဲ ျဖစ္သလို Soo ကလည္း သူ႔လက္ေပၚမွာ မွီေနဆဲ..
"Soo မူးေနၿပီ။"
သူ ေစာေစာက ၾကားခဲ့တဲ့ စကားကို မၾကားဟန္ေဆာင္ကာ သူ႔လက္ေပၚက Soo ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ျပန္ မတ္ ေပးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ Soo က ယိုင္ေနဆဲ ျဖစ္တာမို႔ လက္ေမာင္းကေနေတာ့ ကိုင္ထားေပးရေသးသည္။
"သခင္ေလး ခုနက ေျပာတာၾကားလား ?"
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထားမွာ ရွိေနတဲ့ Soo က သူ႔ ရင္ဘတ္ကို လက္ႏွင့္ လွမ္းေထာက္ရင္း ေမးလာသည္။
သူဟာသူ ယိုင္ေနတာေတာ့ သိသားပဲ..
ဒါေတာင္ ယိုင္တိုင္တိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ Soo က သူ႔ကို ျပံဳးစိစိနဲ႔ ၾကည့္ေနျပန္ေသးသည္။
ဒီေမးခြန္းကို ဘယ္လို မ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႔ ၾကားပါတယ္လို႔ ေျဖရမလဲ ?
သူ႔ ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိ စိတ္ရႈပ္ရႈပ္နဲ႔ ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြ လိုက္မိသည္။
"မလုပ္ပါနဲ႔.. လွေနတာကိုး။ ပ်က္သြားေတာ့မယ္။"
ခုနက သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ေထာက္ထားတဲ့ လက္က အခု သူ႔ေခါင္းေပၚသို႔ေရာက္ကာ ရႈပ္သြားတဲ့ သူ႔ဆံပင္ေတြက ျပန္ဖိသပ္ရင္း ပံုစံျပန္က်ေအာင္ လုပ္ေနသည္။
ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာေလးက မူးၿပီး လုပ္ခ်င္ရာေတြ လုပ္ေနတာ.. သူကသာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေက်ာက္႐ုပ္လို.. တုန္႔လည္းမတုန္႔ျပန္ႏိုင္.. ျငင္းလည္းမျငင္းႏိုင္..
"အင္း ျပန္လွသြားၿပီ။"
သူ႔ ဆံပင္ေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ကိုင္ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာ Soo က စိတ္ေက်နပ္သြားသလို ျပံဳးျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္ Soo က သူ႔ပခံုးႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္လိုက္ရင္း သူ႔မ်က္ႏွာ အနားသို႔ တျဖည္းျဖည္း တိုးကပ္လာသည္။..
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိေနရာက သူ တြန္းထုတ္လိုက္ရမဲ့အစား အလန္႔တၾကား မ်က္ႏွာလႊဲ လိုက္မိေတာ့ Soo က ခပ္ဖြဖြရယ္သည္။
သူ...
ဘာ လို႔ တြန္းထုတ္လိုက္ဖို႔ကို တြန္႔ဆုတ္ေနရတာလဲ..?
YOU ARE READING
Time Travel
FanfictionMe and You together;in the past,now and in the future. အတိတ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သိရဖို႔ အတြက္ အတိတ္ကိုတဖန္ ျပန္သြားခဲ့တဲ့ Kyung Soo ေသြးေအး ရက္စက္ၿပီး အရာရာကို ဦးေနွာက္သံုးၿပီးပဲ ဆံုးျဖတ္တတ္ေပမဲ့ အတြင္းစိတ္က ႏူးညံ့ၿပီး ကေလးဆန္သူ Vampi...
