Just The Way You Are

Chapter 29: Home.

CHARLOTTE'S POV

WE'RE FINALLY HOME!

Mukhang masaya ang araw ko ngayon at makikita ko na ulit sila mama! I missed them so much.

Pag-uwi ko sa bahay agad akong sinalubong ni ate at ni mama. Niyakap ko sila ng sobrang higpit.

"Kamusta ang trip,anak? How's the place? Is it good? May nangyare ba sa inyo doon?" Sunud-sunod na tanong ni mama.

"Ma, isa-isa lang." Panimula ko. Pumasok muna kame sa bahay at umupo sa couch. Katabi ko ngayon si ate. Nasa harap namen si mama.

"The trip was fine. It was amazing. Like I'm in heaven already. The place is just, perfect. And I really bought many things from korea. I buyed many foods and especially t-shirts and products." Confident kong sabe. Tumayo si ate at kumuha ng madaming tissue. Nagbigay sya kay mama. Problema nitong dalawang to?

"Nosebleed,kapatid." Sabe ni ate habang pinupunasan ang ilong nyang dumudugo. Luh, ngayon lang ba ako nag-english diba hinde. Trip ni ate e.

"I know right. And I have badnews." Seryoso kong sabe. Agad naman tumino sila ate at handang makinig sa mga sasabihin ko.

Sasabihin ko ba talaga? Yung about dun kay papa? Di ako ready e. Huminga muna ako ng malalim at nagsalita.

"Nakita ko si papa. Doon mismo sa Korea." Seryoso kong sabe.

"He slapped me twice and punch me on the face. That's why I don't want to say it to you when I was in Korea at that time."

"Bat mo pinatulan?" Tanong ni ate.

"He was a jerk back there. Can't you see ate, ako tong nasampal sya ang kakampihin mo?"

"Look. Di mo dapat sya pinatulan lalo na't mga koreano ang nasa paligid nyo. Nakakahiya." Seryosong sabe ni ate.

"Ok fine I was wrong. Mali ang mga sinabe ko sa kanya nung time na yun. Ok? I'm sorry." Sabe ko sabay tungo.

Pero para naman saken tama lang naman na sabihin ko ang mga bagay na iyon sa kanya. He deserves more words than that. Teka---am I that bad for him? Ofcourse yes. Tama na nga kaka-english, nasasanay nako e.

Nagpaalam muna ako kila mama na magpapahinga lang muna ako. Pagdating ko sa kwarto ko. Biglang tumunog yung phone ko.

(Playing:All I Ask by Adele)

Call from MyPrince<3.

Sinagot ko yun. Anyways, si My Prince, ofcourse kilala nyo na yun. Si Lorenzo hehe.

"Hello? Napatawag ka, Lorenzo?" Tanong ko sa kanya.

"Wala na-miss lang kita." Sagot nya saken. Sus. Corny. Parang araw-araw kami mag-kasama ah tapos na-miss nya agad ako. Huwaw.

"Sus. Sapak want mo?"

"Ayoko. Gusto ko ikaw. Ikaw mismo." Sagot nya pa saken. Baliw talaga e.

"Ok ka lang ba talaga or what? Bahala ka na dyan. Matutulog nako."

Kahit kelan talaga tong lalaking to e. Corny pero sweet. Kung tutuusin nahihirapan akong makipag-usap sa kanya kapag face to face kame. Ang tangkad nya kase e. 6'2 kase ang height samantalang ako 5'6.

May pagkaboyfriend material sya. Di katulad ng iba. Sobrang strict nya pagdating sakin. Ayaw nyang nakatutok ako lagi sa libro. I love reading books kase e. HAHAHA.

Pero sa buong araw na kasama ko sya, yung feeling na sobrang lapit na lapit ka sakanya ngayon. Dati sobrang cold sya sayo pero for know as in waw sweet na.

Hays ewan ko. Makatulog na nga lang. Nakakasakit na sa ulo ang mga bagay na yan. I need some sleep. Mas nakakatulong pa yun.

Nakatulog na rin ako at last.

[3 months later]

Mula nung umuwi ako dito sa Pilipinas galing Korea, yung feeling na parang weird ang mga nangyayare kapag may kumakausap or lumalapit sayo.

Yaw q na. After a month nalaman ko palang may relasyon si ate sa kuya ni Lorenzo. Tanggap ko yun. Ok lang naman e. Past is past. Kaya move on na.

May bagong transferee samen. Pansin ko sa kanya, isa syang troublemaker. Ang I love troublemakers. Pero matalino at maganda sya ah. I'm impressed! Buti pa sya ang ganda-ganda nya samantalang ako ubod ng pimples at malapad ang noo. As in airport na talaga.

Buti nga yung mata ko lang yung maganda saken e. I love my eyes kahit lumalabo na sya.

Test namen ngayon sa math, hays. Di ako nakapagreview dahil sa spbrang sakit ng ulo ko. Di rin ako makapagfocus sa pagkain dahil wala akong gana.

"Ok class, you are going to pass your test paper at exactly 2:30. I'll be right back." Sabe ng teacher namen sabay layas. Nagsitayuan agad ang mga kaklase ko at nagsipuntahan sa mga kaibigan nila at nangopya. Ako naman tong walang karamay.

Biglang lumapit saken si transferee. Kim ata yung pangalan nito e.

"May I share? May sagot nako e. Share na lang us. Wala naman si sir e." Sabe nya saken.

"Sure. Wala pa din akong sagot hehe."

"Anyways, Kimberly pala. And you are Charlotte right?"

"Yes. I am." Sabe ko at nagkamayan kame. Umupo sya sa tabi ko at pinakita ang mga sagot nya. Kinopya ko ang mga yun at ipinakita ko sa kanya kung pano ang mga solutions ng mga problem.

Una sa lahat nahirapan ako sa Area. Ang hirap mag-compute lalo na't madaming maingay samen. Kumpara mo naman sa Circumference, hahanapin mo pa yung mismong whole number. Like yung radius, 9cm tapos ia-add mo para malaman mo kung ano ang diameter. Hays yaw q na mag-explain. Sumabog na ulo ko e.

Mabilis kaming natapos. Tamang tama tapos na din ang mga kaklase ko. Tumungo na lang ako habang rinireview ang mga sagot ko kahit tinatamad na ako.

Bumalik na ang teacher namen. Pawis na pawis sya. "Sir, are you ok?" Tanong ng isa kong kaklaseng SIP-SIP sa teacher.

"Uhm. Y-yes. Yes." Nagaalanganin nyang sagot. "Pass your papers." Sabe pa nya. Nilagay ko na sa folder ko ang test paper ko at ang buong solution ko sa mga problems. Panis, ayos na ulo ko. Di na sumabog.

"You may now take your break." Sabe pa nya habang nagpupunas ng pawis. Lumabas na ako para kumuha ng pagkain sa locker ko.

Pagdating ko sa locker, napansin ko andaming students na nagsisitakbuhan. Kumuha muna ako ng dalawang pack ng oreo sabay lagay sa bulsa ko.

Sinundan ko yung ilang students na walang ka-alam alam kung ano ang nangyayare.

"CHARLOTTE!" Tawag saken ng isang pamilyar ang boses. Si Camille pala. Pawis na pawis syang lumapit saken.

"Huy, ok ka lang? Bat pawis na pawis ka?" Nagaalalang tanong ko.

"Baliw di mo ba narinig? Madaming nagpapaputok ng baril dito! Kaya halos lahat ng mga teachers pawis na pawis na bumalik sa classroom nila diba?"

"Para san yung mga baril?" Tanong ko. Napakamot na lang ako sa ulo. Dahil sobrang litong-lito na ako sa mga ganap dito.

"They're not terrorist but old students."

"Old students?"

Hays. Dami nanamang ganap dito. Sasakit nanaman ulo ko sa sobrang daming ganap. Tumakbo kame sa malapit na lugar na pwedeng mataguan.

"So, what are we doing?"

"Ofcourse we're hiding. Alangan naman na magstay tayo doon sa pwesto natin kanina." Sabagay, delikado doon kanina sa pwesto namin.

Nagulat kame dahil biglang may pumutok na baril sa likod namen.

"Bitches. Get out of my way." Sabe nya.