Just The Way You Are

Chapter 15: The Winner

Pagpasok ko pa lang sa room, badtrip na badtrip na ang umaga ko. Nagdadabog kong nilapag ang mga gamit ko.

Napansin rin yun ng mga kaklase ko na badtrip talaga ako. Kada dabog ko parang tumatalon sa gulat ang ibang kaklase ko.

"Ok ka lang, Charlotte? Mukhang badtrip ka ngayon ah." Tanong ni Mia yung seatmate ko. Sya yung laging nagcocomfort saken kapag malungkot ako. Sya yung laging nagpapakopya ng assignment kapag absent or wala kang gawa. Inshort Supportive friend.

"Mukha ba?"

"Sabe ko nga, badtrip ka." Nagbabasa nanaman sya ng libro as always naman. Halos lagi ang attention nya sa libro. Book is life daw. Shout out daw sa mga mahilig mag-basa dyan.

Pagpasok din ni ate badtrip din sya. Pareho kaming badtrip ngayon. Sabagay di rin maka- move on kahapon.

Bakit kase pumunta pa yun sa bahay kahapon? E, wala naman syang sapat na rason para bumalik doon diba?

Tahimik lang ako buong araw. Di ko pinapansin ang mga schoolmates at teachers ko. Hanggang sa malapit na ang awarding.

Pinapila na kame sa labas ng classroom. Pumila ako sa likod kasama si ate. Tutal ako naman ang pinakamatangkad sa ibang girls.

"Badtrip ka din pala ngayon. Baket kase pumunta pa yun kahapon?" Inis ko sambit. Napa-smirk na lang sya at umiwas ng tingin.

"Hayaan mo na yun. Di ko hahayaang makalapit pa yun sa atin. Kahit magmukhang tanga pa sya sa harap naten para mag-makaawa." Galit nyang sabe. Medyo natakot ako sa tono ng boses nya. Ganito talaga ang boses nya kapag sobrang galit. Mukhang dragon na ang peg nun.

"Let's award our students for the poetry contest." Panimula ng principal. At nagsipalakpakan ang lahat. Ang lahat daw ng mga nanalo ay makakatanggap ng offer para sa korea. Inuto lang kame ng principal dati. Ang sabe kase dati, ang lahat ng sasali ay magkakaroon ng offer sa korea.

Ngayon ang mga nanalo na lang. Lam nyo naman ang school, kuripot. Sabagay ganyan naman sila e. Magpapangako pero sa huli di naman tutuparin.

"3rd Place, Joshua Santos."

"2nd Place, Camille Cruz."

"1st Place, Lorenzo William."

"And our champion, Charlotte Alcantara."

Napatalon ang puso ko sa tuwa dahil champion akooooo! WAAAHH IKENNAT LORD THANK YOUUUU! Ang linaw na ngayon ng mukha ko sa tuwa.

Iniisip ko muna ang pagkapanalo ko. Omayghaaad kinilig akooo.

Nung nasa stage na ako, sinalubong ako ni Lorenzo ng ngiti, abot hanggang langit ang mga ngiti ko. Nakatanggap ako ng tatlong gold medal for making a best poetry, for making an inspirational message, and for the champion awardee.

Pinicturan kaming winners. Pagkatapos kaming picturan, sabay na kaming bumaba ni Lorenzo. Abot langit din ang ngiti nya gaya ng saken.

Pagbalik namen sa 4th floor, magkasama parin kame. Ofcourse kwentuhan tsaka kulitan. May nagproduction number sa stage kaya ang attention naming dalawa ay nandun sa performer.

Mabilis kaming bumaba para manood nun ng malinaw. Kinuha ko ang cellphone ko para ma-videohan ko.

13 silang mga babae. Grabe ang gaganda nila, ang siyam sa kanila ay bumaba ng stage at pumunta sa harap nun.

(Playing: As If It's Your Last by Blackpink)

Sumayaw na ang nasa stage pati narin ang nasa baba. Hanggang sa nagchange ng kanta.

(Playing:Like Ooh Ahh by Twice)

Sumayaw sila sa ng part ng freestyle ni Momo. Ang galing nilaaaa! Sana may BTS din. Nag-change na ng kanta. Tama nga ang hinala ko yun nga ang susunod na kanta.

(Playing:DNA by BTS)

Oraaayt gayang gaya nila talaga ang steeeps. YUNG PART NI JIMIN TALAGA EEE.
"YEONGWEONI." Kanta ni Lorenzo.

"YEONGWEONI." Kanta ko. Salit-salitan kame ni Lorenzo sa part na yun.

"YEONGWEONI."

"YEONGWEONI."

"HAMKENIKKA." Sabay naming kinanta. Tumawa na lang kame. Parang mga baliw diba?

Nag-change na ulit ng song. Hanggang sa yun ang pinaka-hinahanap kong group.

(Playing: Don't Wanna Cry by Seventeen)

Parang tanga akong nagsisiiyak dito dahil ngayon ko lang ulit napakinggan ang mga kantang to.

Siguro naman di nahalata ni Lorenzo na umiiyak ako HAHAHAHA.

Natapos na ang performance. Ang galing nilaaa. Si Woozi kase nagdala e HAHAHA.
Pero ang bias ko doon si The8.

(A/N:Ka-twin ku pala si The8. Tapos bias ko din sya skl.*evil laughs*)

Bumalik kame agad sa classroom namen. Malinaw na rin ang mukha ni ate. Proud sya saken ofcourse.

"Congrats, Charlotte kafatid!" Bati saken ni ate. Bumati nadin saken ang mga kaklase ko.

Buong araw nakangiti nako sa saya. Di ako akalain na mananalo ako sa sinpleng poetry. I dedicated it to my dad na lumayo na talaga samen.

See you soonest,Korea.