My changing life •Dutch• {voltooid} (herschreven)

*Hoofdstuk 38*

P.O.V. Caitlyn
We staan met z'n allen op het vliegveld. Caleb, Marjolein, Max, Quincy, Sarah, James en ik. Ik geef iedereen een dikke knuffel en kom als laatste bij Max. Ik ga op mijn hurken zitten. "Ga jij lief zijn voor Caleb en Marjolein?" Vraag ik met een zwakke glimlach. Ik ga hem echt missen...

"Ja" zegt hij trots. Ik geef hem een stevige knuffel en een paar tranen ontsnappen uit mijn ogen. Ik vind het echt niet leuk om afscheid te nemen...

"Waarom moet je huilen?" Vraagt Max. "Omdat ik jou heel erg ga missen" zeg ik glimlachend. "Ik jou ook" Ik geef hem nog een kusje op zijn voorhoofd en ga dan weer recht staan. "Klaar om te gaan?" Vraagt James. Ik zucht en knik. Ik geef iedereen nog een snelle knuffel en loop dan met mijn koffers achter James aan en zwaai naar iedereen, totdat ik ze niet meer kan zien.

"Jezus, ik had echt niet verwacht dat ik het zo lastig zou hebben met afscheid nemen" zeg ik zuchtend, als we bij een restaurantje gaan zitten om daar te wachten totdat we het vliegtuig in kunnen. "Ik snap het wel" zegt James glimlachend.

Ik neem een slokje van mijn koffie die ik hier net gekocht heb. Onze vlucht gaan om 12 uur, 's middags, dan komen we in Amerika rond 15:00 uur 's middags aan, Amerikaanse tijd.

Ik heb met mijn ouders afgesproken dat we ergens gaan eten en daarna zetten ze me bij Sander af, waar ik hopelijk een nachtje kan blijven, anders bel ik m'n ouders weer op of ze me kunnen halen.

————

Na een lange reis van 9 uur, zijn we dan eindelijk aangekomen op het vliegveld. Samen met James loop ik naar de aankomsthal en als de deuren openen, zie ik mijn ouders en broer meteen al staan. Ik ren naar ze toe en neem ze in een groepsknuffel. Mijn moeder begint te snikken, waardoor ik mee doe. "Ik heb je zo gemist!" Zegt ze, terwijl ze me ook persoonlijk in een knuffel neemt. "Ik jullie ook"

Ik trek me weer terug uit de knuffel en stel James dan aan ze voor die er wat ongemakkelijk bij stond. Ze stellen zich allemaal aan hem voor en dan lopen we richting de uitgang. "Ik neem een taxi naar mijn vriend toe, dus ik neem hier afscheid van je" zegt James. Ik knik en geef hem een knuffel. "Ik zie je wel weer een keer" zeg ik glimlachend. "Zeker!"

Ik zwaai even naar hem en dan loopt hij naar een taxi toe. Ik loop achter mijn ouders aan en Colin heeft een arm om mij heen geslagen. "Ik heb je gemist Lyn" "Ik jou ook" zeg ik glimlachend, terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder leg en we naar de auto lopen

————

We hebben net wat bij de MacDonald's gegeten en mijn vader rijdt naar het huis van Sander toe. Ik ben zo benieuwd naar zijn reactie. Ik heb verteld dat ik vandaag ergens heen moest en niet kon FaceTimen en appen.

Mijn vader parkeert op de hoek van de straat en ik stap uit. Ik pak een tas met wat standaard spulletjes om te overnachten en zeg mijn ouders en Colin dan gedag. "Tot morgen lieverd" zegt mijn moeder glimlachend. Ik zwaai naar ze als ze weg rijden.

Ik loop richting het huis van Sander en als ik aanbel, wiebel ik zenuwachtig op mijn benen. Al snel wordt de deur opengedaan door Karin, de moeder van Sander. Ze kijkt verrast. "Oh wat leuk! Sander is boven" zegt ze met een grote lach. Ik geef haar snel een knuffel als begroeting. Ik doe snel mijn jas en schoenen uit en loop dan naar boven toe. Ik klop op zijn kamerdeur en wacht op een antwoord. "Kom maar" hoor ik hem mompelen. Ik open de kamerdeur en zie dat Sander achter zijn bureau zit. Waarschijnlijk denkt hij dat zijn moeder of Chloe binnen is gekomen.

Als hij niks hoort, draait hij zich om. Als hij mij ziet, blijft hij even stilstaan en worden zijn ogen groot. Ik zet een grote glimlach op en dat is zijn teken om naar mij toe te rennen en mij in zijn armen te nemen. Ik verberg mijn hoofd in zijn T-shirt en wordt gelijk gelukkig als ik zijn parfum weer ruik.

Hij trekt zich even later terug en kijkt mij sprakeloos aan. "Hoe lang ben je al terug?" Vraagt hij. "Ik landde om 15:00u" zeg ik. Hij kijkt op zijn horloge en ik zie dat het inmiddels 17:30u is.

"Ik heb je zo gemist" zegt hij dan, voordat hij me weer in een knuffel neemt. Ik sluit genietend mijn ogen en zo blijven we een tijdje staan. Ik trek me terug uit de knuffel en kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik sla mijn armen om zijn nek geen en geef hem een kus die al snel leidt tot een zoen.

Sander leidt ons naar zijn bed toe en laat me daar op vallen voordat hij boven me komt hangen. Hij trekt zich na een paar minuutjes terug en komt dan naast me liggen en kijkt me glimlachend aan. "Wat?" Vraag ik grinnikend. "Ik heb dit gemist" zegt hij. "Ik ook"

Ik nestel me tegen hem aan en hij slaat een arm om hem heen. "Wat was je eigenlijk aan het doen?" Vraag ik nieuwsgierig. "Een poging tot huiswerk" zegt hij grinnikend. "Heb ik veel gemist?" "Naar mijn mening niet, maar volgens andere leerlingen en leerkrachten wel" zegt hij. Ik zucht diep. "Het komt wel goed" zegt Sander glimlachend.

Ik knik. Dat weet ik ook wel, maar ik ga er veel voor moeten doen...