My changing life •Dutch• {voltooid} (herschreven)

*Hoofdstuk 23*

P.O.V. Caitlyn
"Wat is er in godsnaam gebeurd?" Vraagt Colin. Ik sta op en kijk hem aan. "Ik ga het allemaal vertellen, maar jullie moeten eerst even bijkomen. Neem een douche en doe iets makkelijks aan"

Mijn ouders knikken en staan op. Colin kijkt me alleen maar aan. "Kom" mompel ik, terwijl ik hem omhoog help. Ik ondersteun hem naar zijn badkamer en pak wat kleding voor hem die ik aan hem geef.

Ik loop weer naar beneden en pak dan mijn telefoon. Ik bel Caleb op en al snel neemt hij op.

Ik: "Je moet nu naar mijn huis komen"
Caleb: "Wat is er?"
Ik: "Geen tijd voor, kom"

Ik hang op en bel dan James op.

Ik: "Hey, ik heb hier 4 mensen voor je. Eentje dood en 3 verwond"
James: "Ik kom eraan. Wat is het adres?"

Ik geef het adres door en hij zegt dat hij er binnen 5 minuten is.

Ik stop mijn telefoon terug in mijn broekzak en ga op de bank zitten. Ik kijk naar de drie mannen die proberen op te staan. "Probeer het maar niet. Ze komen er zo aan" zeg ik droog, waardoor de mannen mij aankijken. "Ik dacht dat je dood was" mompelt de eerste man, die ik knock-out had geslagen. Ik wijs naar Adam, die nog steeds levenloos op de grond ligt. "Oh god, we zijn verlost" zegt hij zuchtend. "Hoeveel man dwingt hij?" Vraag ik nieuwsgierig. "Meer dan driekwart" zegt de tweede man. "Jezus" "Het spijt ons van je gezin" zegt de derde man. "Ze zijn oké, dus ik doe jullie verder niks aan" "Je bent goed" zegt de tweede man. "Thanks"

Ik hoor voetstappen en kijk op. Ik zie James binnenlopen met een aantal mannen. "De baas?" Zegt hij meteen verbaasd als hij Adam ziet liggen. "Ja, goed he" zeg ik grijnzend. Hij geeft me een schouderklopje. "Ga trouwens niet te hard om met die mannen. Ze werden gedwongen en ik heb ze al genoeg pijn bezorgd" zeg ik grinnikend. "Ik zal mijn best doen" zegt hij, voordat hij Adam oppakt samen met een andere man en weg loopt.

Ik loop naar de keuken en maak een sopje. Ik neem het mee naar de woonkamer en begin alles schoon te maken. "What the hell is hier gebeurd?" Hoor ik Caleb geschrokken vragen. Ik sta meteen op en loop naar hem toe om hem een knuffel te geven. Hij slaat zijn armen stevig om mij heen.

Ik barst in tranen uit. Alles van vandaag komt eruit. Alle spanning, verdriet en vooral woede. Caleb houdt me stevig vast en dat kalmeert me. "Hij is eindelijk dood" "Wie?" "Adam" "Jezus, ben jij oké?" Vraagt hij bezorgd, terwijl hij zich terugtrekt en mij bekijkt. "Ik ben oké, maar hij had mijn ouders en broer te pakken. Hij heeft aan mijn familie gezeten. Ik moet weg om ze te beschermen. Ik moet de overige leden uitschakelen voordat ik hier terug kom" "Weet je dat zeker?" Ik knik met mijn hoofd. "Ik kan ze niet nog meer gevaar laten lopen. Ik kan niet zonder ze Caleb."

Ik hoor voetstappen op de trap en wend mijn er naartoe. Mijn moeder komt de trap afgelopen en ik loop meteen naar haar toe om haar een knuffel te geven. Ik begraaf mijn gezicht in haar nek en zucht diep. "Het spijt me zo erg" fluister ik. "Je hebt ons gered Cait, ik kan je niet meer dankbaar zijn. Maar ik wil wel graag het verhaal horen." Ik knik.

————

Een kwartier later zit iedereen in de woonkamer en heerst er een stilte. "Waarom is hij eigenlijk hier?" Vraagt Colin met een emotieloos gezicht, terwijl hij naar Caleb wijst. Ik kijk Caleb aan en sein dat hij beter weg kan gaan. Hij knikt en loopt naar, waarschijnlijk, de keuken.

"Het spijt me dat jullie dit moesten meemaken." Begin ik mijn verhaal. "Wil je ons het hele verhaal vertellen?" Vraagt mijn vader. Ik knik en begin vanaf het moment dat ik Caleb ontmoet heb, tot nu.

Als ik klaar ben met vertellen, zeggen we alle vier even niks.

"Ik heb besloten om een tijdje met Caleb naar Nederland te gaan om alles verder te regelen, zodat ik jullie en anderen waar ik om geef te beschermen" zeg ik dan na een tijdje. "Hoe lang?" Vraagt mijn moeder. "Weet ik niet. Maar uiterlijk een maandje, niet langer, dat beloof ik jullie" Mijn moeder staat op en ik volg haar voorbeeld. Ze trekt me in haar armen en ik sla de mijne ook stevig om haar heen. Al snel voor ik nog 2 paar armen om ons heen en staan we in een groepsknuffel, waardoor ik moet glimlachen. "Ik houd van jullie" zeg ik. "Wij ook van jou" zegt mijn vader.

Even later komt Caleb weer binnenlopen. Hij staat er een beetje ongemakkelijk bij, omdat hij niet weet hoe mijn ouders gaan reageren. "Dus jij dacht mijn dochter in gevaar te laten komen" zegt mijn vader. "Mijn excuses meneer, het was nooit mijn bedoeling dat dit zou gaan gebeuren" zegt Caleb in zijn verdediging. "Het is maar dat ze zo goed is en zichzelf kan beschermen, anders had ik een team op je af laten komen" Caleb glimlacht ongemakkelijk. "Uhm, ik heb een vlucht voor morgenavond geboekt. Hoe sneller dit is afgelopen, hoe sneller je weer naar hier kan" Ik knik instemmend. Mijn moeder staat op en loopt naar Caleb toe. Ze legt haar handen op zijn schouders en kijkt hem aan. "Zorg goed voor mijn kleine meisje" zegt ze bezorgd. "Altijd, als haar iets overkomt kan ik mezelf nooit meer vergeven" Mijn moeder knikt.

————

Het is 23:00u 's avonds en ik zit op mijn bed. In stilte ben ik aan het denken over wat er allemaal gebeurd is sinds en begin ik het langzaam te verwerken. Alleen wat er met Sander en mijn gezin is gebeurd, gaat nog wel even duren.

Ik hoor mijn deur opengaan en kijk ernaar. Ik zie Colins hoofd in de deuropening verschijnen. "Kan ik binnenkomen?" Vraagt hij. "Ja natuurlijk" Hij komt naar binnen en gaat bij me op bed zitten. "Dus, je bent een geheim agent" zegt hij zacht. "Zo kan je het noemen" mompel ik terug. "Het verklaart een hele hoop, het liegen, de mannen in de school" "Het spijt me. Ik wilde je zo graag alles vertellen, net zoals pap en mam, maar ik wilde jullie niet in gevaar brengen en toch is dat gebeurd. Gaat het eigenlijk wel? Ze hadden je heftig toegetakeld." "Het gaat wel, een warme douche heeft me goed gedaan"

"En de man is dood?" Vraagt hij. Ik knik. "Hij was de leider en zat de vorige keer in Nederland ook al achter me aan. We hadden al zijn leden uitgeschakeld, maar hij heeft dus weer een heel nieuw leger opgebouwd en nu in meerdere landen. De mannen die jullie vasthielden werden gedwongen en dat zijn zo'n driekwart van de leden, dus ik hoop dat iedereen zich gewoon overgeeft, zodat ik weer snel bij jullie kan zijn en niet elke seconde van de dag in spanning hoef te zitten"

We zijn een tijdje stil en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan. "Hoe was je date eigenlijk?" Vraagt Colin. Ik krijg meteen een glimlach op mijn gezicht. "Geweldig, hij heeft me gevraagd om zijn vriendin te zijn" "Ik ben blij voor je." "Dankjewel"

"Wil je vannacht bij me blijven?" Vraag ik zacht. "Tuurlijk Lyn" Ik moet glimlachen om de bijnaam die weer terug is.

We gaan onder de dekens liggen en Colin houdt me stevig vast. Al snel val ik in een diepe slaap.

————————————————————————
Weer een keer een extra lang hoofdstuk☺️

Xxx Eline