My changing life •Dutch• {voltooid} (herschreven)

*Hoofdstuk 7*

P.O.V. Caitlyn
De drie jongens lopen meteen weg, waardoor alle mensen die eromheen stonden, ook weg lopen.

"Hey, wat is je naam?" Vraag ik zacht. Ze kijkt langzaam op en kijkt mij ook bang aan. "Ik doe je niks" zeg ik glimlachend. "Stacey" "Ik ben Caitlyn. Wil je me vertellen waarom die drie jongens zo doen?" "Weet ik niet. Ik heb ze nooit wat aangedaan en ineens kwamen ze om me heen staan en wilden ze me slaan." Zegt ze, terwijl ze weer zachtjes begint te snikken.

Ik til haar op van de grond en sla mijn armen om haar heen. "Als je iets nodig hebt, kan je me altijd appen. Mag ik je telefoon, zodat ik mijn nummer erin kan zetten?" Ze knikt, veegt haar tranen weg en geeft me haar telefoon. Ik zet mijn nummer erin en geef haar telefoon dan terug. "Dankjewel" zegt ze glimlachend. "Geen dank. Ik vind die jongens maar helemaal niks, dus het wordt tijd dat ze hun plek leren kennen op school" zeg ik. "Ja, daar ben ik het mee eens. Ik ben blij dat iemand anders dat ook ziet." Ik kijk op mijn horloge en zie dat de bel enkele minuten kan gaan.

"Ik moet nog even mijn spullen uit de aula halen. Ik zie je nog wel een keer" "Is goed. Doei" "Doei" Ik loop snel terug naar de aula, waar iedereen me aankijkt. Het nieuws verspreidt hier als een lopend vuurtje zo te zien...

"Wat is er gebeurd?" Vraagt mijn broer bezorgd, terwijl hij opstaat en mij een knuffel geeft. "Niks bijzonders. De jongens waren een meisje aan het pesten, ze daagden me uit, ik kon het niet meer aan en heb Sander geslagen" Claire kijkt me met open mond aan en de jongens beginnen te lachen.

"You go girl" zegt Jonathan, als hij uitgelachen is.

Dan gaat de bel en staat iedereen op. "Doe wel voorzichtig. Ik wil niet dat er iets met je gebeurd" fluistert Colin in mijn oor. "Doe ik"

Oh Colin, je weet niet wat ik allemaal heb meegemaakt...

————

Na schooltijd lopen Claire en ik naar buiten, om vervolgens naar de stad te gaan. "Ik ben met de auto" zegt ze. "Oh ja, dat kan hier natuurlijk! In Nederland mag je pas op je 18e alleen rijden" zeg ik. "Oh, das kut. Hoe ging je dan naar school?" Vraagt ze. "Fietsen. Dat is de normaalste zaak van de wereld in Nederland" "Moet je nog sportief doen ook om naar school en huis te gaan" zegt ze lachend, waardoor ik ook moet lachen.

We lopen samen naar haar auto en opeens word ik door een hand vastgepakt bij mijn pols. Ik draai me geschrokken om en kijk dan recht in het gezicht van Sander. Ik zie dat zijn rechterwang wat roder is en moet grinniken. "Waar de hell heb jij het lef vandaan gehaald om mij te gaan slaan?!" Roept hij boos. "Jij wilde een fucking meisje slaan van 14! Sorry hoor, maar dan ben je echt niet goed bij je hoofd!" Roep ik terug. "Ik doe wat ik wil!" "Dat mag je ook best doen, maar als je ook enig fatsoen hebt, sla je geen meisjes! Heb je überhaupt wel manieren geleerd?"

En daar was de klap die ik al had verwacht. Claire gilt en ik kijk Sander met een stalen gezicht aan. "Als ik je ook nog maar een keer, samen met je twee vriendjes, een meisje pijn zie doen, maak ik je helemaal kapot." Sis ik naar hem, voordat ik mij omdraai, de hand van Claire vastpak en wegloop.

"Dit is mijn auto" fluistert Claire. Ik sta stil, zucht even diep en kijk Claire schuldig aan. "Sorry, dit had een leuke middag moeten worden" zeg ik, terwijl ik haar aankijk. Ze kijkt me geschrokken aan. "Je wang... Het is helemaal dik en vuurrood." Mompelt ze. "Wat dacht je ervan als we naar mijn huis gaan en een film gaan kijken?" Vraag ik. "Dat vind ik een goed idee" zegt ze glimlachend.

We stappen in de auto en ik wijs de weg naar mijn huis. Als we aankomen, parkeert ze haar auto op de oprit en stappen we uit de auto.

Ik open de voordeur en al snel hoor ik een begroeting van mijn moeder van boven. "Ik heb een vriendin meegenomen! We gaan een film kijken!" Roep ik naar boven. "Is goed schat. Niet vergeten dat je vanavond je eerste voetbaltraining hebt!" "Oh ja! Dat was ik inderdaad vergeten" zeg ik lachend.

"Wil je wat drinken?" Vraag ik aan Claire. "Ja lekker, heb je cola?" Ik knik en samen lopen we naar de keuken. Ik schenk twee glazen cola in en pak voor mezelf nog een ice-pack uit de vriezer, die ik in een theedoek wikkel en tegen mijn wang aan houd.

We nemen onze glazen mee naar de woonkamer en we gaan op de bank zitten. "Heb je al een film in gedachten?" "Midnight sun?" "Ken ik niet, maar is goed. Ik kan toch nooit kiezen"

Ik zeg de film aan en een tijdje later ga ik er helemaal in op.

Aan het eind zijn we allebei aan het janken en als we elkaar aankijken, moeten we lachen. Dit was echt een geweldige film!

"Oh schat! Wat heb je met je wang gedaan?" Vraagt mijn moeder uit het niets, geschrokken. Ik zucht. "Ruzie met een jongen op school. Ik had hem in de pauze geslagen en toen heeft hij me na school terug geslagen. Het doet geen pijn, maar ik wil morgen niet met een tennisbal op mijn wang lopen" Ze rolt haar ogen door mijn droge antwoord, want ik weet dat ze dat haat. "We praten er later nog wel over" zegt ze, voordat ze weer wegloopt.

"Ik vind het echt raar om je een andere taal te horen spreken" zegt Claire grinnikend. "Oeeh, ik kan je wel een paar woorden leren" zeg ik enthousiast. Claire knikt.

Ik leer haar een paar woorden en dan is het tijd voor Claire om naar huis te gaan. Wij gaan nu avondeten, omdat ik zo naar mijn training moet. Ik zeg Claire gedag en loop dan naar de keuken waar mijn ouders en broer al zitten.

Ik leg mijn ice-pack, die ik al een tijdje terug eraf gehaald had, terug in de vriezer en ga aan de tafel zitten. "Dus, ik zie dat Sander je nog te pakken heeft gekregen" zegt Colin. "Jap, maar ik ga me echt niet door hem laten bang maken. Hij slaat meisjes! Dat kan niet" zeg ik boos. "Jij mag ook niemand slaan" zegt mijn vader. "Maar hij pestte een meisje van 14 jaar. Ik wilde hem echt niet slaan, maar ik kon het niet meer aan" zeg ik zuchtend.

We laten het onderwerp vallen en eten rustig verder.