My changing life •Dutch• {voltooid} (herschreven)

*Hoofdstuk 20*

P.O.V. Caitlyn
Na eventjes wachten, zie ik al een paar mensen aan komen lopen. Maar dat is niet het enige, ze hebben ook iemand vast. "Wist je dit?" Vraag ik geschrokken aan Caleb. "Nee" zegt hij, terwijl hij zijn wenkbrauwen fronst.

"We hebben een plan nodig. Jij zorgt voor de gevangene en ik probeer ze uit te schakelen. Als het niet in m'n eentje lukt, zie je dat vanzelf wel" "Okee"

Gelukkig zijn ze maar met z'n zessen. We wachten eerst even af. Het zijn vier leden van The Spikes en 2 andere mensen, geen idee wie zij zijn. "Hoeveel wil je voor haar hebben?" Vraagt de ene man van het andere 'team'. "30.000" zegt een lid van The Spikes. "Ik wil eerst het meisje" "Niks ervan. We doen het tegelijk"

Ik kijk Caleb aan en hij knikt. Hij pakt z'n pistool en laadt 'm. Hij richt en in een rap tempo schiet hij een lid van The Spikes neer en een lid van het andere 'team'. Nu kunnen ze beiden niet wegrennen, omdat ze hun leden moeten beschermen. De vier overige mannen trekken hun pistool en kijken om zich heen. Het meisje wordt met haar gezicht naar ons toegekeerd en ik zie meteen dat ik haar herken. Stacey...

Caleb richt weer en schiet nog een lid van The Spikes neer. Stacey begint nog harder te huilen en een man slaat haar en zegt dat ze stil moet zijn. Dit vind ik genoeg geweest...

Ik pak ook mijn pistool. "Wat ga je doen?" Sist Caleb. "Ik ken haar en kan dit niet aanzien. Ik ga erop af" Caleb zucht en weet dat hij me niet tegen kan houden.

Ik probeer zo zacht mogelijk naar een plek te lopen waar ze me hopelijk niet zien. Ik loop vanachter The Spikes naar ze toe en ik hoor voor hun een geluidje, wat ze afleid. Thanks Caleb!

Als ik recht achter ze sta, schiet ik de overige mannen van The Spikes neer. Ik wil die andere man van het andere 'team' nog ondervragen. De man die als enige nog leeft, pakt snel Stacey vast en rent weg, maar helaas voor hem springt Caleb voor hem.

Ik loop ook naar ze toe, met mijn pistool op de man gericht. "Maak een beweging en je bent net zo dood als je vriendjes" zeg ik. Hij kijkt ons bang aan. "Geef het meisje aan ons" zegt Caleb kalm. De man twijfelt geen moment en duwt het meisje naar Caleb toe. Ik stop mijn pistool in mijn holster en bind de twee handen van de man aan elkaar vast.

Stacey staat vastgeklemd aan Caleb, die haar gerust probeert te stellen.

"Bel hem" zegt Caleb. Ik knik en weet wie hij bedoelt, James.

Al snel is hij hier en neemt hij de man van mij over. "Thanks" James knikt en loopt samen met de man weg. Meteen zet ik mijn masker af en loop ik naar Stacey. Als ze ziet dat ik het ben, loopt ze naar mij toe en houdt ze me stevig vast. "Je bent veilig" fluister ik in haar oor.

————

We zijn naar de hotelkamer van Caleb gegaan en we zitten nu in de living. Stacey heeft een kop warme chocolademelk in haar handen en kijkt ons niet aan. "Wil je aan ons vertellen wat er is gebeurd?" Vraag ik op een rustige toon. "Ik ging samen met mijn stiefbroer naar de stad toe, want we hadden allebei wat dingetjes nodig. We hadden onze spullen gehaald en ineens trekt hij me mee naar een steegje waar hij me in de armen duwt van de 4 mannen." Ze stopt even en gaat dan verder. "Ik schreeuwde om hulp maar hij grijnsde alleen maar en liep toen weg. En toen namen de mannen mij mee naar het parkje"

Ze begint weer te snikken en ik ga naast haar zitten om haar te troosten. "Doet je stiefbroer vaker dingen die hij niet zou moeten doen?" Vraagt Caleb aan Stacey. Ze knikt met haar hoofd.

"Heb je het er al met je moeder over gehad?" Vraag ik. Ze schudt haar hoofd. "Ze is zo gelukkig met haar nieuwe vriend en dat wil ik niet verpesten." Zegt ze. "Je moet ook aan jezelf denken Stacey. Wil je dat Caitlyn en ik meegaan om het te vertellen?" Vraagt Caleb. "Als jullie dat willen doen, heel graag" "Ja natuurlijk" zeg ik glimlachend.

————

Als Stacey haar warme chocolademelk op heeft, besluiten we om naar haar huis te gaan. We gaan naar de auto van Caleb en stappen in. Stacey wijst ons de weg en al snel komen we aan bij een rijtjeshuis. Caleb parkeert de auto en dan stappen we uit.

We lopen naar de voordeur en Stacey opent de deur. "Mam?" "Oh schat, ik was zo bezorgd" zegt haar moeder die de gang in komt gelopen. "Oh, je hebt bezoek meegenomen." Zegt ze verbaasd, als ze Caleb en mij ziet staan. "Ik moet je iets vertellen" zegt Stacey onzeker.

Stacey en haar moeder gaan op de bank zitten en Caleb en ik gaan ertegenover zitten. "Wat is er schat?" "Steven doet soms dingen die hij niet hoort te doen" begint ze haar verhaal. "Wat bedoel je?" Vraagt ze verbaasd? "H-hij heeft me een keer verkracht" fluistert ze, terwijl ze begint te snikken. Haar moeder schrikt en neemt haar stevig in haar armen.

"Heeft hij nog meer dingen gedaan?" Fluistert de moeder van Stacey. "We gingen vandaag naar de stad en ineens duwt hij me in de armen van vier mannen die me mee namen naar het park en toen hebben Caitlyn en Caleb mij gered" snikt ze verder. De moeder van Stacey kijkt ons dankbaar aan en ik glimlach naar haar als antwoord.

Na een paar minuutjes besluiten Caleb en ik om naar huis te gaan. Ik moet morgen gewoon naar school, dus ik moet op tijd thuis zijn.

Caleb zet me thuis af en ik bedank hem. "Jij bedankt voor vanmiddag" zegt hij terug. "Je kan me altijd bellen" Caleb knikt en dan gooi ik de autodeur dicht. Ik zwaai nog even naar hem en dan loop ik naar de voordeur toe.