Destiny

Ep_12

Destiny
Ep_12

ေမွာင္ေနေသာအခန္းထဲမွာမို႔ အရာရာတိတ္ဆိတ္ေနသည္ ။ အသက္ရႈသံေတြအတိုင္းသား
ၾကားေနရသည္ .....။

ရွိန္းထက္ႏိုင္ နီးကပ္စြာရွိေနေသာ ညီမင္းယံ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္ ....
အေၾကာက္အေၾကာက္အလန္႔လန္႔ ႏႈတ္ခမ္းကို အျမန္ခြာ မိသည္ ။
ပံုမွန္ဆို မေတာ္တဆထိမိလို႔ ျမန္ျမန္လူခ်င္းခြာလိုက္သင့္သည္ ၃ စကၠန္႔ထက္မပိုသင့္ ။ ရွိန္းထက္ႏိုင္ ဘာေၾကာင့္ အဲ့ေလာ္ ၁၀ စကၠန္႔ေလာက္ထိ ႏႈတ္ခမ္းကို မခြာႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း နားမလည္ႏိုင္ ။
ခုထိလည္း ထိုေကာင္ေလးအေပၚက မခြာရေသး ...

ရွိန္း ... ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ ။
အလင္းေရာင္မႈန္ျပျပေအာက္မွာ အေရာင္လဲ့ေနေသာ ရွိန္းရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကို အၾကည့္မလႊဲမိ ။ ရွိန္းက ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာလိုက္ၿပီး ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည္ ....
ကြ်န္ေတာ့္ကို ရူးေအာင္ျပဳစားေနတာလား?
ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ့္သမာဓိအားကို စမ္းသပ္ေနတာလား ။ ရွိန္းရဲ႕ ကိုယ္သင္းရနံ႔ေလးေတြ ရွိန္းရဲ႕ ရႈထုတ္လိုက္တဲ့ ထြက္ေလ ေငြ႕ေငြ႕ေလးေတြ
ကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္တစ္ခုမက္ေနမိသည္ထင္ပါရဲ႕ ။

"ဟို ... မင္းအိမ္ေရာက္ၿပီဆိုတာ ငါသြားၿပီ "

ဝုန္းဆို ထ ရပ္လိုက္ၿပီး အဲ့တစ္ခြန္းသာေျပာၿပီး ထြက္သြားတာက ရွိန္း ... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရွိန္း ...

အေမွာင္ထဲမွာ ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ ေနာက္ေက်ာေလးကို ေငးရင္း ....
ဒီညေတာ့ ညီမင္းယံတစ္ေယာက္တည္း ကမၻာပ်က္ရေတာ့မည္ ။ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈေတြရယ္ .......
ဝမ္းနည္းလြမ္းဆြတ္မႈေတြရယ္ ......

"ရွိန္း ေဒါသထြက္သြားတာလား? "

မဟုတ္ေသးပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကို တြဲထားတဲ့ သူ႔ဘာသာ ခလုတ္တိုက္ၿပီး ျပဳတ္က်တာေလ !
ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္ေတာ့ မရွိပါဘူး ။

》》》》》》》》》》》》》》》》

ရွိန္းထက္ႏိုင္ အိမ္ကိုဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႔
ျပန္ေရာက္လာသည္မသိ ။ ေခါင္းေတြရႈပ္ေနသည္ ...မူးေနာက္ေနသည္
ေဒါသလည္းထြက္ေနသည္ ။ စိတ္လည္းတိုေနသည္ ။
ကိုယ့္ဘာသာ ျပဳတ္က်တာမို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွေဒါသထြက္မရတာမို႔ ပိုစိတ္တိုသည္ ။