Ang Boyfriend kong Artista [COMPLETE: Editing]

CHAPTER 5

SHEENA'S POV

"Thank you sa paghatid," sabi ko bago isinarado ang pinto ng kotse niya.

"Oo naman! Basta ikaw wifey! See you tomorrow!!!" sabi niya sakin at kumakaway pa. Napailing na lang ako sa pagka-isip bata niya.

"Wait lang!" napasigaw ako ng may maalalang dapat kong sabihin sa kanya. Bumaba siya sa kotse niya bago lumapit sakin.

"Bakit, wife? Ayie~ na-miss mo ko noh" napa-irap na lang ako ng kindatan niya ko. Dukutin ko kaya mata nito. Napakaharot eh.

"Alam mo sa susunod na tawagin mo akong ganyan! Baka kalimutan ko na kilala pa kita!"

"Aba! Bakit mo naman ako makakalimutan ehh... Wala ka namang Amnesia di ba? Tsaka hindi ka naman naaksidente!"

"Loko ka talaga noh? Commonsense naman ohh!! Akala ko ba ang mga Artista matatalino?"

"Oo na, alam ko naman yun eh.. Edi Sheena na lang tawag ko sayo"

"Mas okay pa yun, sige na umalis ka na! Bye!!!" pinaalis ko na siya at pumasok na ako sa bahay at pumunta na sa kwarto ko at natulog...

***

Kinabukasan

"GOOD MORNING!!!" yan lagi ang morning ritual ko kapag bagong gising. Hay, napa-buntong hininga na lang ako. Ikalawang araw ko sa school pero wala pa rin akong kaibigan, ay meron pala si Bryan ans Anika. Wait, consider na ba si Bryan bilang friend ko? Hmm, ‘wag na. Hindi na pala siya kasali.

I mean is New friends...^_____^

~ you are the spark. Im dying lied. You are my everything in my decided. You show me love. Never apart—~

Luh? Agang-aga may tumatawag? Sino naman kaya 'to?? Tumingin ako kung sino.. Unknown number???

[“Hello Sheena! Happy Valentine!!!”] – mabilis kong iniwas ang cellphone sa tenga ko ng isang malakas na tili ang sumalubong sa kabilang linya. Tsk. Siya lang naman ang artistang palagi na lang nagpapa-cute.

“Bakit ka napatawag?? Agang-aga nambubulabog ka,”

[“Maghanda ka na sunduin kita dyan”] – napakunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Huh? Bakit naman ang aga?" Ehh... Halos 6:30 pa lang ng umaga tsaka 8:00 pa pasok namin.

[“Di ba sabi ko sayo pupunta sila Mom and Dad dito sa school?”]

"Oo nga, eh ano naman kinalaman ko diyan?”

[“Susunduin natin sila sa Airport!”] – sabi niya sa kabilang linya kaya biglang uminit ang ulo ko ng magtaas siya ng boses sakin. Nakakainis talaga ang kaartehan nito.

“Bakit mo naman ako sinisigawan diyan huh?”

[“Huh? Sino bang sumisigaw? Hindi naman ako ah”] – angal pa niya sa kabilang linya. Hays mapagkunwari talaga.

“Hayst! Nakakainis talaga, Oo na magbibibis lang ako baka paasahin mo na naman ako ah.. malilintikan ka talaga”

[“Bakit naman kita papaasahin?”] - nagtanong pa talaga siya, di ba iniwan niya akong nakatayo kahapon dun sa ground tapos sabi niya pa ililibre niya ako?! Hayyyssstt ang boblaks talaga!

"Iniwan mo kaya ako kahapon sa ground tapos sabi mo ililibre mo ko, yun pala tatakbuhan mo lang pala ako!" Yan na lang sinabi ko sa kanya para naman maintindihan niya naman.

[“Hindi ko na ulit gagawin ‘yon. Promise hindi na kita iiwan ng ganon, kahit pa habambuhay eh] - tsk. kahit kailan talaga napaka-assumero. Iniinis ako nito noh?