SİYAH KAR (KITAP)

❅7.Bölüm❅

Selam nasılsınızzzz💃💃

Şey duydum hayalet okuyucuların peşine gerçek hayaletler takılıyormuş. Aman Allahım bu çok korkunç😯 bence kimse bu tehlikeyi göze almamalı ve saçma sapanda olsa yorum bırakmalı😎 bu sizi hayaletlerden korur😚😏😎💗🌹

Kayboluşumuz bol olsun~Siyah kar efsanesi ekibi iyi okumalar diler efenim😎❄☺❤😘

Ertesi sabah giydiğim krem rengi elbiseyle şirketin ortasında öylece kalakalmıştım, odam kilitliydi ve girebileceğim tüm odalar da kilitliydi! Bir anda tuzağa düştüğümü hissetmeye  başlamıştım.  Telefonum  titrediğinde  hemen  mesaj kutusuna girdim.  

 LEVENT KÖKSAL!

 Sana şirkete erken gel dememiş miydim! Hala gelmediysen bittin, hemen gel ve beni kurtar!  

                    Boş gözlerle mesaja bakarak odaya ilerledim ve kapıyı çalıp çalmamak konusunda gelgitler yaşamaya  başladım. Gerçekten benden yardım istemesi anormal geliyordu, en sonunda kapıyı çalmayı es geçerek odaya girdim ve o an küçük çaplı bir şok yaşadım. Pekte yardıma ihtiyacı olan bir adam gibi durmuyordu doğrusu.  Üzerinde sarışın bir kadın vardı! Ve şuan beni öldürecekmiş gibi bakıyordu, Levent Bey bir kızla baş edemiyorsa ben ne yapabilirdim ki? "Ah Eylül, hayatım şey. Yanlış anlama bak." Levent bey yapmacık bir şekilde özür diliyordu kadın ise duymamış gibi şöyle sordu; 

   "Bu kadın kim Levent?" Ses tonu öyle ukala ve sinir bozucuydu  ki  varlığını  unuttuğum  sinir  damarlarıma  dokunmuştu. "Asıl sen kimsin?" diye çemkirip Levent Bey'i geçerek odaya girdim. "Ben onun kız arkadaşıyım." Bunu öyle gerçekçi bir ses tonuyla söylemişti ki Levent Bey o yardım mesajını atmasaydı inanırdım. "Hadi canım," diyerek yarım ağız güldüm. "Bana hiç öyle gelmiyor," diye ekleyip Levent Bey'e kısa bir bakış atarak ukala bir gülüşle kıza döndüm. 

   "Hem öyle olsa Levent beni gördüğünde neden panikleyip açıklama yapma gereği duysun ki? Lütfen biraz mantıklı olur  musun?"  Yüzündeki  öfkeli  ifade  derinleşti,  gözlerini benden  ayırmayarak  eşyalarını  aldı,  trençkotunu  üzerine geçirdiğinde daha iyi görünmüştü. Gözlerini benden çekip Levent Bey'e ittiğinde kırgınlık pırıltılarını gördüm, topuk sesi odayı doldururken tek kelime etmeden odadan çıkıp gitti. Bu kadar basit olacağını düşünmüyordum doğrusu. Sabah sabah nelerle uğraşıyordu insanlar, hepsi çıldırmış. 

  Kapının  kapanma  sesini  duyduğumda  arkama  dönüp gözlerimi Levent Bey'in gözlerine sabitledim. Bir açıklamayı hak ediyordum bence. Pes ediyormuş gibi bakmaya başladı ve  yerine  geçip  oturdu,  ben de  hemen  masanın  önündeki siyah koltuğa. 

   "Bak, kadınlar umurumda değil -ki bunu zaten biliyorsun. Beş yıldır hayatıma kimseyi sokmadım, sokmaya da niyetim yok ama baş belası erkek kardeşim başıma o kadınları atıp duruyor! Bu seferki fazla dişli çıktı."