BENİMLE KAL | Jackson Wang

2.7

Uzun bir süre şöminenin başında vakit geçirdikten sonra onun yanındayken ne kadar huzur bulduğumu bir kez daha fark etmiştim. Onu gerçekten seviyor ve her zaman yanımda olmasını istiyordum. Bana verdiği mutluluk güven duygularını uzun süredir kimse için hissetmemiştim.

Ayrıca bana anlattıkları ve gözünden akan yaşlar onun pişmanlığını görmem için en iyi kanıt olmuştu. Bana vurduğu için kendini kötü hissettiğini biliyordum ama benim için göz yaşı dökmesi daha farklıydı , ondaki yerimin artık basit olmadığını daha iyi anlamıştım. Uzun süredir birbirimiz ile olan savaşın sonunda bittiğini görmek beni hafifletmişti.

Dizine yattığımda saçlarımı okşamaya başlamıştı bir süre sonra beni izlerken bozmuştu sessizliğini;

"Min Ah her gece üzüldüm biliyor musun? Keşke vurmasaydım kelimesini kaç kere kullandığımı bile bilmiyorum." Diyen Jackson'ının bacağındaki kafamı huzursuzca oynattım ona bu kadar pişmanlık yaşatmış olmak beni rahatsız etmişti.

"Üzgünüm bu kadar acı çektigini bilmiyordum." Dedim sessizce gözlerimi kapatırken.

"Üzülme artık bir önemi yok, sonuçta şimdi mutluyuz değil mi?" Dediğinde kafamı bacağına sürterek salladım , bu hareketi yaptığımda gıdıklanıp kahkaha atmıştı.

"Yah yapma gıdıklanıyorum." Dediğinde bende gülüşüne eşlik etmiştim.

"Biliyor musun benimde bacaklarımdan tikim var diz kapağı kısmıma biri dokunduğunda istemsizce tekmeliyorum." Dedim olduğum yerden kalkarak dizinde yatmak mutluluk verse de yüzünü görmeyi başka bir şeye değişemezdim.

"O zaman bunu bir gün kullanırım." Derken bana sırıtıyordu.

"Ah tam bir salağım bunu neden söyledim ki şimdi sana?"

"Kendine öyle söyleme."

Dediğinde gülümsedim neden ona bakarken bu kadar mutlu oluyordum ki? Bir süre birbirimizi izledikten sonra acıktığımı fark etmiştim.

"Yakışıklı acıkmadın mı?" Demiştim karnımı ovarken resmen gurulduyordu.

"Acıktım ama bu yakışıklı da nereden çıkıyor?"

"Ağzımdan." Diyerek iğrenç bir espiri yapmıştım.

"Ciddi olamazsın." Derken gözlerini devirmişti.

"Ciddiyim açım. Gidelim mi?" Demiştim.

"Pekala gidelim ama en son yemek maceramız pek iyi bitmemişti." Dediğinde üzülmüştüm haklıydı maceralarımız genellikle iyi bitmiyordu.

"Haklısın aslında seni her zaman yemek yediğim bir teyzenin lokantasına götürmek isterdim ama asla risk almam." Dedim kaşlarımı kaldırarak.

"Paket yaptıramaz mıyız? En azından tadına bakmış olurum." Dediğinde ne kadar zeki olduğunu bir kez daha onaylamıştı.

"Harikasın güzel fikir sen arabada beklerken ben hallederim." Dediğimde başıyla beni onaylayıp oturduğu yerden kalkmıştı.

Şöminedeki ateşi söndürüp bardakları yıkayıp yerine kaldırmıştı ben ise sadece oturup onun mükemmeliğini izlemiştim.

İşini bitirip yanıma eğildiğinde elini belime koyup kalkmamı sağlamıştı , elimi boynuna yerleştirip ondan güç almıştım. Bu his gerçekten güzeldi.

Evden çıkmadan son kontrolleri yaptığımızda hava çoktan kararmıştı. Bu bizim işimize gelmişti Jackson'ının tanınma riski daha azdı.

Arabaya binip yola koyulduğumuzda Jackson radyodan şarkı açmış ona eşlik ediyordu ben ise onu izlemekle meşguldum. Kırmızı ışıkta durduğumuzda radyoyu kapatmıştı. Kaşlarını çatıp bana baktığında tehlikeli bir sorunun geleceğinin farkındaydım.