ATEŞDAĞLI

19.Ateşdağlı "Kokun.."

Yusufun gözlerinde buz gibi bir ifade belirdi. Ama umrumda değildi. Ona karşı duyduğum bu duygu karmaşası nefretten başka birşey olamazdı..

Cevap vermesini beklemeden Ardıma döndüm. Atımın hazır olduğu yöne ilerledim. Kalbim gümbür gümbür atarken aklımda dönüp duran tüm şeyleri silmeye çalıştım.

Gözlerim bir ara Pelinin öfkeli bakışlarına takıldığında tek kaşım ahenkle havalandı.

Herşeyi hazır olduğuna emin olduktan sonra yarışa başlamadan önce Fırtınanın baş kısmını okşadım.

"Ben sana güveniyorum kızım.." diye fısıldadıktan sonra "Hadi başlayalım" dedim.

ve ilk engelin olduğu kısma doğru yaklaşıp seri bir şekilde engelden atladım.

Tüm izleyicilerin belkide benden böyle bir performans beklemedikilerini anlamamak zor değildi.

Çünkü ben şehirde büyümüş ve bu zamana kadar köy hayatını bilmeden yaşamış bir insandım onlar için.

"VAY CANINA BİZ BURADAN İZLERKEN MEST OLUYORUZ.. ATESDAGLİ ÇİFTLİĞİNDE YILLAR SONRA İLK DEFA BİR DEMİRCİOGLU YARIŞA KATILIYOR. VE GÖSTERDİĞİ PERFORMANS BİR HARİKA.. ENGELLERİN ÜZERİNDEN RESMEN BİR RÜZGAR GİBİ ATLIYOR.. DURUŞU VE HAVASI OLDUKÇA FARKLI.. EĞER SON ENGELİDE BÖYLE ATLARSA.. ATESDAGLİLARİN ELİNDEN DÖRT YILDIR SÜREN LİDERLİĞİ ALACAK GİBİ.."

Tek bir engeli düşürmeden seri bir şekilde atlayış gerçekleştirdiğimde babamın zoru ile daha Lise yıllarında binicilik dersleri almış ve o yıllarda bir kaç yarışmaya katılmıştım. ve O yıllarda birincilik kupalarını hala gururla saklardım.

Evet ben demircioğullarının adını taşıyan son kişiyim.. babasının her zaman gururla omuzlarında taşıdığı tek kızı..

"Baba bu son atlayışım senin için.." dik bir duruş sergiledikten hemen sonra Pelinin düşürdüğü son ve yüksek olan engelden atlamam için ilk başta yavaş yavaş ilerlediğimde herkes nefeslerini tuttu. sessizlik hakimdi.

Bir an gözlerim Yusufun tedirgin bakışları ile kesistiginde cesaret veren o nadir gülümsemesini bir ödül gibi paylaştı benimle.

Kalp ritmini hızlandıran bu gülümseme heyecanımı iki katına çıkarırken, sanki bakışlarında birinciliği kaybetti korkusu yoktu. tam tersine sanki onun tedirgin eden benim içindi. bana zarar gelmemesi için.

Anlaşılan bu atlayış benim icin oldukça zor olacaktı. Ama ezilen gururumu kurtarmam için bu yarışı kazanmam gerekiyordu. Eski bir atasözü derki; Bugün göz umduklarımız, yarın bize göz açtırmayacak olanlardır.

İşte benim hayat felsefemde tamda buydu. bugün yapılanlara göz yumarsam yarın bu hiç biri sollanmayacaktı.

Hızımı arttırıp karşımda duran engele yaklaştığımda Fırtınaya verdiğim atlama komutu ile bu sahne, bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçerken, kalbimin sesi o an tüm ugultuların önüne geçti.

"İŞTE BU MUHTEŞEM, AZRA DEMİRCİOGLU TÜM ENGELLERİ BEKLEDİĞİMİZDEN DE HARİKA BİTİRDİ. ŞİMDİ SIRA JÜRİ ÜYELERİNİN VERDİĞİ PUANLARDA"

Resmen suan Sevinçten havalara uçacaktım. hala inanamıyordum. bu atlayışı gerçekten ben mi gerçekleştirmiştim.

Elim ayağım zangır zangır titrerken kalbim jürinin vereceği puan yüzünden sanki şimdi duracaktı.

Tüm gözler Jüriye yoğunlaşması ile o an aralarında geçen konuşma sonrası Anonsu yapan sunucuya sonucu yönelttiklerinde nefesimi tuttum.

"İŞTE BU GERÇEKTEN HARİKA.. ASLINDA SÖZÜ ÇOK UZATMAK İSTEMİYORUM AMA ŞUNU BİLMELİSİNİZ Kİ YILLAR SONRA İZLEDİĞİM EN KIYASIYA BİR YARIŞTI BU. EVET GELELİM JÜRİ ÜYELERİMİZİN BİRİNCİSİNE, ASLINDA BU SONUÇ HEPİMİZİN İSTEDİĞİ VE BEKLEDİĞİ BİR SONUÇ. EVETT  BU YILIN KAZANAN BİRİNCİSİ TOZU DUMANA KATAN, VE HER ENGEL ATLAYIŞINDA BİZLERİ RÜZGARIYLA SAVURAN" dedi sustu.