ATEŞDAĞLI

17.AtesDağlı "Oyun!"

Onu vuran kişinin Yusuf Olması yüreğimdeki yarayı kanatırcasına acıttırken, gözlerim o an avuçlarının arasından kayıp yere savrulan silaha takıldı.

Aman Allahım Tüm bu olanların her biri birer kabus olmalıydı.

Yoksa Yusuf Benim için, Beni korumak için neden birini vurmuş olsun ki ?

***

Aslında şuan tamda sözün bittiği yerdeydim; Karşımda kocası tarafından vurulmuş cansız bir beden ve ardımda birini vurup katil olmuş Yusuf AteşDağlı..

Herhalde Tüm bu yaşadıklarım birer kabustan başka birşey olamazdı.

Sanki artık Gücümde yavaş yavaş tükeniyordu. daha önceki azmim ve kararlılığım yalnız geçirdiğim günlerin acımasız hücumu altında alınmış gibi gücüm ve sabrım Azaldıkça azalıyordu.

Büyük bir çabayla uzaklaşmaya çalıştığım o karanlık düşünceler geri dönüyordu. Bundan sonra yaşayacağım bu psikolojik durum ise gecelerin bana kabusları teslim edecekti.

Ambulansın siren sesleri artık kulaklarıma bir uğultu gibi gelirken sedyeye taşınan bedenin gözlerimin önünden araca taşınması bir film şeridi gibi geciyordu.

O sırada omuzumda bir el hissettim ve arkama bakınca Yusufu gördüm. Bakışlarında anlam veremedigim o sahiplenen bakışlarını hissettiğimde, tüm bedenimi tuhaf bir titreme sardı.

Bana dokunmak ister gibi öne uzandı ama Sanki bu durum olanlara aykırı gibi gözlerini gözlerimden kaçırıp ellerini geri çekti.

"Herşey yoluna girecek.." dedi. samimi cikan ses tonu neredeyse söylediğine inanmama neden olacaktı.

Solgun yüzünde gözlerim gezinirken gözlerim O an ardında bekleyen polislere takıldı.

Baktığım yöne Başını çevirdi.

"Yusuf bey bizimle karakola gelmek zorundasınız.." diye polisin konuşmasına sadece başını olumlu anlamda sallamakla yetindiğinde gözleri tekrar gözlerimi buldu.

Derin soluk aldı.

Birşeyler söylemek isteyipte söyleyemeyen halini sadece izlemekle yetinirken aklımı kurcalayan onca sorunun arasında şuan tek aklıma takılan konu Yusuf acaba hapise mi girecekti.

Göğsüme baskı yaratan bu his istemsizce sessizliğe gömülmeme neden olurken karşımda tepki vermemi bekleyen bu adama sadece donuk ve ifadesiz gözlerle bakakaldım.

Hayır hayır Ona ne olacağı umrumda bile değildi. Ne şimdi nede sonra ! belki gücüne güvenerek bu iştende bir şekilde kurtulacaktı ama benim gözümde daima suçlu olacaktı.

Savunmasız ve çaresiz kalmış bir kadına bu zulmü yaşatırken sonunu düşünmeden yaptığı hata.. onun yüzünden en ağır sonuçları yaşamamıza neden oldu.

Geri adım atarak, Giden ambulansın ardından ne yapacağımı bilmez bir şekilde bakakalınca.. gözümden acı dolu bir yaş süzüldü..

Şimdi ne yapacaktım..

"Yusuf bey.."diye polisin seslenmesi ile Yusuf başını tekrar olumlu anlamda salladı. iyimser olan bakışları bir kaç saniyede olsa yüzümde gezinmesi ile oda söylemek isteyipte söyleyemediklerini kendinde saklayarak ardında döndü.

"Gidebiliriz Memur bey.." dedi

*****

Göğsümdeki batma izi hafiflemiyordu. Hastanenin soğuk duvarları arasında Nilüferin ameliyattan çıkmasını beklemek sanki kalbim ağzımda deli gibi çarpıyordu.