ATEŞDAĞLI

10.AteşDağlı "O Benim!"

SULTAN DADI..

"Sorun ne sultan Geldiğinden beri sende bir tuhaflık var İyi olduğuna eminmisin ?" dedi Seyfettin.

Elimde kahve fincanı, daldığım düşüncelerden sıyrıldım. "Azrayı düşünüyordum" dedim.

Seyfettinin Yanımda bulunan koltuğa oturması ile Kahvesini eline aldı. ufak bir yudum alıp kaslarını hafifçe çattı. "Sorun ne, Eger düşündüğün onu yalnız bıraktığını düşünmen ise merak etme biz onun herzaman yanında olacağız.." dedi.

"Nezamana kadar ?"

"Anlamadım?"

Derin iç çekip sırtımı koltuğa yasladım. "Seyfettin bey Bizim bir ayağımız çukurda biliyorsun... Hep düşünüyorum.. Bizden sonra Azra Tek başına ne yapacak..Bu hayatta zaten kimsesi yok, biz olmadığımızda ise tamamen yalnız kalacak"

"o nasıl söz Sultan.." dedi. Elimin üzerine elini yerleştirdi.

"Hayatın gerçekleri Seyfettin.." diye mırıldandım. Son zamanlarda Azrayla olan o geceki konuşma aklımdan bir türlü çıkmıyordu.

"Söylediğin gibi Sultan bunlar hayatın gerçekleri, Biz birsey yapamayız" dedi.

Elimin üzerindeki eli hafifçe okşadım. tebessüm ederek gözlerine baktım. "Aslında onunda bir ailesi yuvası olsaydı.." dedim.

Gülümsedi. "Böyle söylediğine göre Var bir Adayın ?"

"Var daha dogrusu birini buldum tanıması için, Ama Azrayı tanıyorum zor kızdır kolay kolay kimseyi kabul etmez" dedim.

"Ozaman karşısındada onun gibi biri olmalı.."

Başımı olumlu anlamda salladım. "Haklısın ama öyle tanıdığım biri yok.."Diye gözlerimi kaçırdım.

"Ya öyle biri var dersem.." dedi

başımı yerden kaldırıp gözlerine baktım.  "Kim?" dedim gözlerinin muzip bir çocuk gibi parıldamasına cevap vermeden kaslarımı ahenkle havalandırdım.

"Yok artık.. onlar birbirini yerler" dedim.

"Sanki biz yemiyorduk.."

"Sen ciddimisin ?" diye sordum.

"Bak ben torunumu iyi tanıyorum, belki şimdi sırasımı bilmiyorum ama Yusufu ilk defa uzun zamandan sonra birine karşı gözlerinin parladığını gördüm.. Azra ile nezaman birbirilerine öldürecek gibi baksalar Yusufun sonrasında yüzünde keyif alan bir tavrı var.. " dedi.

Şaşkın şaşkın gözlerine baktığımda, "Bakma öyle Sultan ciddiyim.. Tamam belki sana anlatmadım ama  bende bu konuyu uzun zamandır düşünüyorum." dedi.

"Şuan beni çok şaşırttın gerçekten.. Fakat ben hala emin değilim.." 

"Denemeye varmısın ?" dedi Gülümsedi. Kendinden emin bakışına tek kaşım havalandı.

"Yok artık.. Seyfettin bey ciddi olamazsın." 

"Sana ciddi olduğumu söyledim. Eğer bu konuda bir kuşkun varsa denemekte fayda var diyorum.. " 

"Nasıl?"dedim. 

Eğer Seyfettinin söylediği gibi bir durum varsa, En iyi seçenek tabiki Yusuftu. ikisinin bir arada görüntüleri şimdiden gözümde canlanıyordu.

"Sen şu Azra için düşündüğün kişileri Yarın bir yere davet et bakalım.. " demesi ile gözlerimi kıstım.

"Seyfettin bey nediyorsun sen olurmu öyle şey.."