ATEŞDAĞLI

13.AteşDağlı "Kendimle Savaşıyorum"

Dehşet dolu gözlerle başımı Yusuf doğru çevirdim. Üzerinden hızlı bir şekilde kalkmak icin hamle yaptığım sırada belimi sıkı sıkı kavrayan kollarını sıklaştırdı. ve arsız bir şekilde yanağını yanağıma yasladı.

"Ben kimsenin canını yakmadım.. Sen Benim Ateş olduğumu bile bile geldin" diye fısıldadı..

***

Kalp atışlarım bana ondan uzaklaşmam gerektiğini söylerken, mantığım ise bu aşağılık adama haddini bildirmem gerektiğini söylüyordu.

Daha fazla sessiz kalmamam gerekiyordu. Ben Azra Demircioğluydum.. Yusuf gibi birinin bakışlarından bu denli etkilenmemem gerekti.

Gözlerinin gözlerimden çekmesi gerekti. Bana böyle hissettirmemesi lazımdı.

"Ne yapmaya çalışıyorsun.." dedim. kameraların karşısında olduğumuzu umursamadan gözlerim içine teslim olmuş gibi umursamazca bakmaya devam edişi yanaklarımın ısındığını hissettirdi.

"Bu soruyu benim sana sormam gerekli değil mi ?" dedi. Omuzlarımdan tuttu. Bir anda üzerinden kalkmamı sağladı.

O an neye uğradığımı anlamazken, Yaptığı bu kaba davranış yüzünden kameralar karşısında rezil olduğumu hissettim.

Ayağa kalktı. Tepeden bakarak Etrafına bakındı. Etrafımızı saran Adamlarına tek bir bakışı ile gazetecileri püskürtmesini söylediğinde, ağzım açık bir şekilde öylece kaldım.

Vay be ! Adama bak, Adamlarını tek bakışı ile herşeyi anlatabiliyor ! Ama ben hala gözlerine ne kadar bakarsam bakayım hiç birşey anlayamıyorum..

Daldığım saçma düşüncelerden sıyrıldım. bileğimin acısına rağmen Asansörün iç demirinine tutundum. Ayağa kalkmaya çalıştığım sırada Yusuf yine kaba bir şekilde kolumdan tuttuğu gibi yerden kaldırırken, kaldırış şekli sanki hırpalar gibi olması, canıma tak etmeme neden oldu.

"Ee Yeter artık !!" diye bağırdım. ikimiz arasındaki bu durum bardağı taşıran son damla olması onunda gerilmesine neden oldu.

Çenesi kasıldı. donuk bakan gözleri koyulaşırken, insanın içini dondurucak kadar soğuk bir bakış fırlatması korkmama yetti.

"Yeter öylemi !" dedi. Bir adım daha atarak biraz daha yaklaştı. "Bana iyi bak demircioğlu ya bundan sonra haddini bilirsin.. yada !" dedi sustu. Gözlerime bir kez daha bakması  dudaklarını dişlerinin arasına aldı. sakin olmaya çalışıyor gibiydi.

"Yada ne söylesene ! Konuş susma !" diye üzerine gitmek bu durumda deli olmaktan başka birşey değildi.

Bana Neler oluyordu böyle ! neden artık en ufak birşey de hemen saldırıya geçiyordum !

Neden onun yaptıklarını önemsiyordum !

Bu soruların cevabı tabiki çok basitti. Çünkü bu adamın yaptıklarını artık  kaldıramıyordum !

Lanet olsun !

Eve gidene kadar sabretmeliydim. Hatta Kafamı taşlara vurup nasıl bu işlere bulaştığımı bir kez daha düşünerek kendimi bir güzel eşek sudan çıkmış gibi dövmeliydim !

evet doğru duydunuz kendimi öyle dövmek istiyordum ki bir daha bu işlere bulaştığıma pişman olmalıydım.

"Bu gazetecileri buraya çağırıp benim itibarımı zedeleyecek ucuz numaralarını başka zamana sakla Demircioğlu ! Bu seni son uyarısım. Haşmetle planladığın her neyse ben bunu çok geçmeden bulurum. ve bulduğum o vakit, kendine kaçacak delik arasan iyi olur !"  diye tehdit dolu cümlelerine devam etmesi iyice şaşırmamı sağladı.