Kiss and Run

Chapter XVI

            

           

"I have to ah...pee," she whispered, avoiding her eyes on me. I silently inhale and release a long exhale.

That's probably the longest 10 seconds of my life.

Pilit niyang ibinangon ang sarili. Base sa paglukot ng kanyang mukha ay alam kong iniinda lamang niya ang sakit sa buong katawan niya. At bago ko pa man siya mapigilan sa pagtayo ay nakatindig na siya, ngunit sandali lamang dahil agad din siyang bumagsak pabalik sa kama.

"Ouch!" bulong niya. Napailing na lang ako't walang paalam na binuhat siya na parang bagong kasal. Umungol pa siya bilang protesta habang tinatapik-tapik ang dibdib ko. Hindi malakas, sobrang hina.

"Put me down," she begs.

"You can't even stand, why put you down?" I challenged while raising my brows at her.

"Eiveren," she pleaded with her lips pout. Cute. But—

"No." Inilapag ko siya sa toilet bowl at nanatili sa kinatatayuan ko.

"Don't tell me you want to watch me pee?" She asked in disbelief while absent-mindedly fish something on her pocket. Bumaba ang tingin niya sa bago niyang suot na damit, sunod niyang kinapa ang buo niyang katawan na para bang may nawawala sa kanya. "Oh, Lordie," I heard her mumbled to herself.

Pilyo akong napangiti. I could watch her blushing all day.

"Manyak ka!" singhal niya. "Bakit mo 'ko binihisan?!"

"Surprise," niyutral kong banggit. Sinakyan ko na lang ang kung ano man ang pinaniniwalaan niya.

It is really fun teasing Natalia, you know.

"Letse ka talaga, Eiveren! Letse ka!" pagdiriin niya. Ang nanghihina niyang tinig ay napalitan na ngayon ng hindi maikakailang  inis. "You're not playing fair! Hindi ko pa nga nakikita 'yang iyo, eh!"

Mas lalong lumawak ang ngiti ko. "It's not a big deal," I shrugged. "And oh, I play fair," I hold the hem of my shirt, slightly lifting it. "Wanna see mine?" I asked, winking playfully at her.

She gasps as I oh, so slowly—"Get out of here," she murmured weakly, avoiding her eyes on me again. I smirked at her. I will just pretend that I hadn't caught her staring at my greatness. "Get out of here so I can piss!" Naiinis niyang singhal nang mapansing hindi pa rin ako kumikilos sa kinatatayuan ko.

"But you may fall," kontra ko.

"Eiveren, this is extremely awkward and I really need to pee!"

"I will close my eyes, swear," I said, raising my right hand to express my sincerity.

"Eiveren, please!" Magkasaklop na ang palad niyang nagmamakaawa sa'kin. Kumikinang na naman ang kanyang mga mata sa nagbabadyang pagluha.

Now what did I do? I am just concern about her welfare. And if she's going to cry about I changing her clothes—which never happened—then that's her problem. Women.

"Fine." Napipilitan na 'kong tumalikod.

Pagsara ng pinto ay isinandal ko ang sarili sa pintuan. Aabangan ko na lang siya rito at pakikiramdaman, baka kasi ay bumagsak siya't madagdagan pa ang iniinda niyang sakit.

"Eiveren?" Nahihiya niyang tawag sa'kin, minuto ang nakalipas.

"What happened?" puno ng pag-aalala kong tanong at agad na hinawakan ang doorknob.

"I, ah," simula niya nag-aalangan.

"You what?" I ask in a slight panic.

"Patulong," she sobs helplessly. "hindi ako makatayo, eh." Letting out a deep sorrowful sigh, I re-enter the room. I found her sitting on the bowl, like a lost child, awfully wiping her tears.