Twisted Paths (SMBB)

Chapter 30 - Mind

Matapos naming mag-usap ay wala na kaming ginawa kundi ang magkwentuhan ng kung ano-ano, She enlighten the atmosphere that we felt a while ago. Kung ano ano lang yung pinagkwekwentuhana namin, minsan nung mga bata pa kami kung pano kami sobrang kulit.

Sa patuloy tuloy na pagsasalita ni mommy ay hindi ko maiwasang hindi pagmasdan ang mga mata nito, nakikita ko ang saya sa mga matang yun habang nagkwe-kwento sya. Napaisip tuloy ako, kaya ko ba silang saktan? O makakaya ko ba silang iwan?

Parang hindi.

Dahil kapag iniwan ko sila parang tinanggalan ko narin sila ng buhay, tinanggalan ko sila ng kasiyahan dahil hindi ko man lang sundin ang kahilingan nya o nila. Parang napakasama ko namang tao kung ganun nga ang iisipin ko.

Pero hindi ko rin maitatangi ang mga what ifs ko, Pero sana... sana kahit ngayon lang hinihiling ko na sana pagbigyan nya naman ako. Pagbigyan n asana magkaroon ako ng pangalawa pang buhay dahil hindi sa napipilitan kundi ito ang nais ko. Na inaamin ko na na duwag lang ako at natakot sa malaking posibilidad ngunit alam kong walang imposible.

Si shile, muntik ko na syang mabatukan dahil ngayon na pala ang kabuwanan nya. Grabe ang kaba at hilo ko sakanya, matapos nyang malaman na naospital ako at may sakit ay nahimatay ito at syempre dinala sya sa isang room at doon tinignan kung anong nangyari sakanya.

Sa sobrang stress daw kaya nahimatay, I feel so sorry to her for keeping a secret and we talk about it. We cried hard or sya lang pala ang grabe umiyak, Iyak sya ng iyak and she keep repeating that 'don't leave us' minutes and hours she keep repeating that word.

Wala akong nagawa kundi ang yakapin nalang sya at patahanin, Hindi ako nangako sakanya that time pero I make sure na lalaban ako sa operasyon ko. She just smiled and after that sumakit na ang tyan nya.

And viola! They have a twin already.

I'm so happy to her and caleb, the feels so happy to the twin and until now they arguing what will the name of the two. The gender is boy and girl they look so adorable. I wish magkababy nadin kami ni rover.

But not know, because of this condition.

Nag-asaran pa nga ang dalawang lalaki, sureballs daw sabi ni rover na syang kinatuwa ni caleb. At wala na silang ginawa kundi ang tumawa, at mabatuhan ng asaran sa isa't-isa. Narinig ko pang nag tanong si caleb kung kelan daw kami mag-aanak.

Hindi ko narinig na sumagot si rover kaya nung mga oras na yon ay pinagpatuloy ko nalang pagbabalat ng prutas upang ibigay kay shile. Matapos non ay umupo ako sa tabi ni rover kung saan sila nakaupong dalawa, inalok ko sya nang orange na dala ko.

Ngumiti sya at kumuha nang isang piraso doon, humilig ako sa balikat nya at yinakap nya naman ako. Napangiti nalang ako at patuloy parin sa pagkain ng orange, that time pwede na kaming lumabas sa ospital ngunit kaylangan ng mabilisang desisyon galing sa mga magulang ko kung kaylan ako magpapa-opera.

Nakatakda akong operahan two weeks from now, kaya sinusulit ko ang mga oras at araw na kasama ko silang lahat. Pero kung may nakakaramdam man ng sobrang takot ay marahil ako iyon para sa sarili at kung anong mararamdaman nila. Wala akong alam kung magtatagumpay ba sila ngunit si kry na ang bahala sakin.

Hindi ko alam na sila pala ni calvin, ang lalaking iyon ay napakalihim na! kaya naman nang makita ko sya at binatukan ko sya at sinipa. Wala naman itong ibang ginawa kundi ang tanggapin nalang ang lahat ng sakit nang mga sipa ko at batok.

Matapos yun ay dibdib naman nya ang pinagpapalo ko at hinala nya ko at walan akong nagawa kundi ang yakapin sya pabalik.

"I'm sorry rare" Malungkot nyang sabi.

Umiling nalang ako at mahigpit syang yinakap pabalik.

"I love you my prince, Whatever will happened just think of positively."

"Hush, Don't leave us. You're a fighter, It's just a piece of cake, you can do it. We all believe in you, You don't need to bid a goodbye because I believe that you can do it. alright?" malumanay nyang sabi.

"Just in case." Then I shrug my shoulder.

"Silly."

Matapos non ay nag-usap pa kami ng kung ano ano at mga walang kwentang bagay at chinismis ang mga taong mga kilala namin, at kay anong nangyari na kay ganito at kay ganyan. Puro tawanan at kulitan ang aming ginawa ni calvin, si Charles ay pupunta dito sa Barcelona ngunit hindi ko alam kung kaylan dahil alam kong busy rin naman sya sa buhay nya.

Ngunit kahit na gaano pa sila ka-busy sa mga career nila ay hindi parin nila ako nakakalimutan, Ganun sila ka- thoughtful. Ganun nila vina-value ang isang bagay o tao lalo na sa mga taong pinakaka-ingatan nila.

Kaya naman para akong sinapak nang katotohanan na kaylangan kong lumaban para sa kanila, para narin saakin. Ngayon ay sakanilang lahat ako kumukuha ng lakas ng loob sa mga darating pang mga araw. Dahil kapag dumating na ang araw na kaylangan ko ng humiwalay ay wala akong ibang magagawa kundi ang yumakap nalang sakanila kung anong magiging kalalabasan ng aking operasyon.