Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

23. Het verloren schaap is terug

★23. Het verloren schaap is terug

Mijn moeder wreef over haar voorhoofd en zuchtte nog een keer diep. Serieus, ze moest een zuchtclubje oprichten. 'Road.' Dat was het enige dat ze uiteindelijk zei.

Toen keek ik naar Fred die terugkeek. Tussen zijn ogen had zich een frons genesteld. Of zat die er altijd al?

'Misschien moet je maar doen wat je moeder zegt,' zei hij uiteindelijk. 'Zij weet wat het beste voor je is.'

Ik balde mijn vuisten en schudde mijn hoofd. Hoezo zou mijn moeder dat weten? Als iemand dat níet wist, dan was zij het wel. 'Dat doet ze niet, want anders was ik hier niet. En ik was serieus toen ik zei dat mijn kamer ingepikt was.' Om die woorden kracht bij te zetten, snoof ik even.

Hij wreef door zijn haar en staarde van zijn dochter naar zijn ex-vrouw en weer terug alsof hij op deze manier een antwoord dacht te krijgen. 'Hel, kan ze hier nou echt niet een paar nachtjes blijven?'

Maar mijn moeder was onverbiddelijk en ze schudde slechts haar hoofd voor ze de woonkamer uit beende zonder op een verder antwoord te wachten. Stomme trut.

'Sorry, lieverd.' Fred knipperde even met zijn ogen. 'Ik heb nooit goed tegen haar opgekund en dat weet ze. Ze kent al mijn zwakke plekken.'

'Je laat je gewoon misbruiken alsof je een goedkope fles champagne bent,' gromde ik en toen beende ik naar boven. Eigenlijk wist ik dat het geen zin had om tegen mijn moeder in te gaan, want ze kreeg altijd wat ze wilde.

'Het verloren schaap is terug.' Lavender zat in een te strakke felgroene bikini op het bankje in de voortuin, terwijl haar kaken een stukje kauwgom vermaalden. Dat meneer Meyers van nummer twaalf haar begluurde vanachter de gordijnen, leek haar niet te deren. Zelfs niet dat de man minstens zeventig was. En ook het feit dat haar tieten zo ongeveer uit haar topje knapten, niet. Wat een slet was het ook.

'Dat betekent dat jij in de schuur moet slapen,' gromde ik, terwijl ik de gang in liep. 'Of waar dan ook. Bij deze wil ik mijn kamer terug.' Dat laatste schreeuwde ik naar buiten.

'Road, gedraag je. En Lavender Blue, trek iets aan. Zo lijkt het net of we op de Wallen zitten.' Mijn moeder kwam achter me aan. Mijn moeder was de enige die mijn zus bij haar volledige naam noemde.

Even bleef het stil en ik wist zeker dat mijn zus op dit moment met haar ogen rolde. Toen zei ze: 'Ben je zo preuts, mam? Ik weet zeker dat ze daar minder dragen dan ik nu. Paps groupies vast ook in zijn hoogtijdagen. Dit is een heel keurige en bedekkende bikini.'

Toch kwam ze binnen en griste een shirt van de kapstok. Waarom hing die aan de kapstok? Ik kon een snuif niet binnenhouden en met een ruk keek ze me aan. 'Wat?'

'Als dat een bedekkende bikini is, is Fred een monnik geworden.' Het beeld van mijn vader in een bruin habijt, terwijl er onder een lichaam vol tatoeages verstopt was, deed me gniffelen. 'Je tieten knallen er bijna uit.'

Met een frons keek mijn zus naar beneden. 'Dat valt toch wel mee? Het is niet zo dat mijn tepels eruit hangen of zo.'

'Nog net niet, nee,' zei ik met een snuif. 'Maar blijf vooral buiten zitten, dan hebben de buren nog iets om naar te kijken.'

Ze klakte even met haar tong. 'Vooral die nieuwe buurjongen, Nick ...'

'Nikolai,' verbeterde ik haar automatisch.

'Die kan zijn ogen niet van me afhouden.'

Dat moest ze verzinnen, want ik had hem zien zoenen met een jongen en hij had me gesmeekt om het geheim te houden. Waarom zou hij mijn zus dan uitchecken alsof ze een prooi was? Als hij op jongens viel, dan had zij duidelijk niet de juiste gereedschappen. Ze overdreef waarschijnlijk, want dat was iets voor Lavender. Mijn ouders hadden haar Lavender Overdrijf moeten noemen in plaats van Lavender Blue. Of misschien was het toch haar naam. Misschien was ze wel heel anders geworden als ze Lisa geheten had. Of Sofia.

'Dat denk jij van alles met een aanhangsel beneden,' bromde ik en ik greep het handvat van mijn weekendtas, terwijl ik een voet op de onderste tree zette.

'Ik ga in elk geval niet vreemd met het broertje van mijn vriend,' giechelde ze.

Met een ruk draaide ik mijn hoofd om. Wat? Hoe wist zij dat nou weer? Op school wist iedereen het misschien, maar ik had het mijn familie gewoon maar niet verteld, omdat ik wist dat er gedoe van zou komen.

Mijn moeders stem klonk vanuit de kamer. 'Waar heb je het over, Lavender Blue?'

'Over de echte snol hier in huis.' Mijn zus hees haar topje wat hoger op. 'Daar heb je geeneens een bikini voor nodig. Road laat zich eerst naaien door Nolan om daarna door te wippen naar Ash.'

Mijn wangen vlamden op en ik wilde niets liever dan in een gat verdwijnen. Helaas was dat onmogelijk. 'Ik ben geen snol,' mompelde ik, maar ik wist dat mezelf verdedigen zinloos was.

Op hetzelfde moment zei mijn moeder: 'Je taal, Lavender Blue. Moet dat nou zo?' Ze verscheen in de deuropening en keek naar mij met samengeknepen ogen. 'Is het waar wat je zus zegt?'

Misschien had ik het wel aan haar moeten vertellen toen het uitgegaan was. Langzaam haalde ik mijn schouders op.

'Echt wel. Het is waar en dat weet je zelf ook,' siste Lavender toen. 'Je hebt het zo hoog in je bol, Road, maar je bent geen haar beter dan ik. Wat zeg ik? Je bent nog veel erger dan ik, want ik ben nooit van de ene naar de andere broer gehopt.' Met een vinger prikte ze in mijn richting voor ze langs me heen de trap op stoof. Door te bukken kon ik nog net voorkomen dat ze met haar scherpe nagel mijn oog eruit stak uit woede.

'Ik hield niet meer van Nolan en met Ash was het een weddenschap.' Als ik praat, kijk ik mijn moeder niet aan. Dat ze er nog staat, is omdat ik haar voeten zie. En haar snuivende ademhaling mijn oren vulde. 'Het was niet de bedoeling dat ik verliefd zou worden.' En dat mijn hart aan stukken zou worden gesmeten, maar dat hou ik voor me. Dan barst ik in snikken uit.