Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

1. Roddels beginnen op het schoolplein

★

1. Roddels beginnen op het schoolplein

September 2015

Als ik iets zeker weet, dan is het dit wel: roddels beginnen altijd op het schoolplein. Of je nu zes bent of in het eindexamenjaar zit. Alleen de onderwerpen zijn anders. Op je achtste fluister je over het feit dat Suze een vlek in haar broek heeft, op je achttiende fluister je dat Suze een slet is. Of zoiets.

Ik ben nooit het onderwerp geweest waar mensen echt over praten. Het was altijd mijn vader geweest over wie ze fluisterden, die vreemd zou gaan. Het meest schokkende dat in de bladen verschenen was, was dat ik een braaf burgertrutje was en dat ik geen greintje van mijn vaders wilde gedrag leek te hebben.

En toen vond ik het een geweldig idee om een jongen te zoenen voor de school. De populairste jongen uit mijn jaar en misschien wel van de hele school. Ash van de Sandt: ex-buurjongen, vriendje.

Hem alleen zoenen had ik niet genoeg gevonden. Ik had alle meisjesharten op school  met één klap gebroken sinds ik mijn Facebook-status veranderd had van 'single' naar 'heeft een relatie met Ash van de Sandt.'

Ik had alleen verwacht dat het gefluister na de zomervakantie afgenomen zou zijn, dat het niet langer een orkaan was, maar een heel licht, aangenaam lentebriesje. Hoe kon ik het mis hebben?

Ik gooide het autoportier met zo'n zwaai open dat hij tegen de auto naast ons kwam. Met heel mijn hart hoopte ik dat het onopgemerkt gebleven was, maar toen ik gegrinnik hoorde, wist ik dat het niet het geval was en ik keek recht in Ash' groenblauwe ogen.

'Ik ben nu al bang voor als jij je rijbewijs gaat halen als je zelfs op de parkeerplaats auto's beschadigt. Hoeveel deuken heb je inmiddels in je lesauto gereden?'

Ik koos ervoor om hem te negeren en zwaaide mijn benen uit de lila auto. Sinds twee weken deed ik een poging om een keurige autobestuurder te worden die probleemloos over het Keizer Karelplein in Nijmegen kon scheuren zonder in paniek te raken. Niet dat ik daar vaak kwam.

'Is dat een bevestiging?'

Met een knal smeet ik het portier dicht. Hij deed het een stuk rustiger. 'Voel je je nou het heertje?' gromde ik. 'Dat jij je rijbewijs een paar weken hebt, wil niet zeggen dat je ineens 's werelds beste autocoureur bent. En als je met je fiets niet door die punaises in onze poort gereden was, had mijn vader zijn auto echt niet aan je uitgeleend.' Ik stak mijn tong naar hem uit.

Er kwam een snuif uit Ash' mond. 'Nee, hij vindt het zo belangrijk dat zijn dochter op tijd op school is dat hij zijn auto uitleent.'

Toen leunde ik naar voren en trok de sleutels uit zijn handen voor ik de parkeerplaats afliep, gevolgd door Ash.

De lila auto stak nogal af tegen alle andere auto's. Mijn vader had de auto een keer geschilderd toen hij in een vlaag van verstandsverbijstering vond dat de auto moest opvallen. Waarom zou je hem dan niet lichtpaars verven?

De sfeer op het schoolplein was anders. Het zoemde, de lucht vibreerde een beetje op en neer en ik wilde dat ik een superheld met een supergehoor was. Dan kon ik nu zonder problemen mensen afluisteren, want ik wilde weten wat er aan de hand was. Wat was de roddel die voor deze sfeer verantwoordelijk was?

Ash had me ingehaald en zijn vingers vervlochten zich met die van mij. Even keek ik ernaar en ik overwoog om ze weg te rukken, maar ik besloot dat ik dat niet wilde.

Blikken volgden ons en toen ik een paar keer opzij keek, keek ik in stuurse meisjesgezichten. Ze zouden me vast liever dood willen hebben, zodat zij hun hand in die van Ash konden schuiven. Ik overwoog om mijn middelvinger op te steken en te roepen: 'F*ck you, moddafokkah,' maar dat zou kinderachtig zijn. Daar stond ik boven. Echt. Mijn vrije hand stak ik in mijn jaszak en ik maakte daar het f*ck you-gebaar.