Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

15. Muziek voor bejaarden

★
15. Muziek voor bejaarden

Mijn hersenen werkten op volle toeren. Wat deed Nikolai in een tent als dit? Er schoot een gedachte door mijn hoofd, maar dat kon ik me haast niet voorstellen. Hoe zou dat kunnen? Hij had mij staan flirten!

Dat kan een afleidingsmanouvre geweest zijn, omdat hij niet wil dat iedereen het weet. Er zijn mensen die er problemen mee hebben.

Ik schudde mijn hoofd, alsof ik op die manier de gedachte uit mijn hoofd kon krijgen, of ik het dan kwijt zou raken als ik maar hard genoeg bewoog. Natuurlijk wist ik dat dat helemaal niet kon.

'Gaat het?' tetterde toen Sofie in mijn oor en ik gaf een gil van schrik.

Toen keek ik haar verwijtend aan met mijn wenkbrauwen laag, omdat ze me had laten schrikken. 'Ja, voor jij me doof schreeuwde ging het prima,' bromde ik.

'Je ziet er anders uit of je je door een stel spoken te grazen heb laten nemen.' Om die woorden giechelde ze zo hard dat een paar mensen naar ons omkeken. Ik haalde mijn schouders op in een poging om te doen of dit volkomen normaal was voor haar.

Ik heb alleen een bekende uit een homobar zien komen, maar verder gaat het prima.

Ergens wilde ik het aan mijn vriendinnen vertellen, maar er was iets dat me tegenhield en ik wist niet wat. Niet dat ze tegen niet-hetero's was, want ze waren best ruimdenkend. Maar het voelde verkeerd om zoiets te zeggen. En bovendien kenden ze Nikolai helemaal niet goed. Het was niet aan mij om te zeggen. En misschien was er wel een heel andere verklaring waarom hij daar was.

Zo zacht als ik kon, zette ik mijn fiets tegen de gevel. Als mijn moeder zou ontdekken hoe laat ik thuis was gekomen, zou ze me waarschijnlijk in vier stukken hakken en in de zee gooien. Of me aan Direction voeren. Shit.

Op mijn tenen sloop ik naar de voordeur, wetende dat ze eerder de achterdeur stevig op slot zou doen. En helemaal als ze me wilde betrappen, want ik ging nooit door de voordeur. Al lopende zocht ik naar ik mijn sleutels en bij de voordeur viel ik bijna over een stel benen in een skinny jeans. Nog net kon ik de muur beetpakken en ik voelde hoe de ruwe stenen langs mijn handpalmen schraapten. 'Au,' bromde ik en toen keek ik naar de bezoeker.

Nikolai stond voor mijn deur en hij keek bepaald niet gelukkig. Hij had zijn schouders opgetrokken en zijn mondhoeken hingen naar beneden.

Ik maakte een beweging met mijn hoofd naar het buurhuis. 'Hoor jij niet daar in bed te liggen? Of wil je graag vannacht in mijn bed slapen, omdat je hebt gehoord dat dat heel eenvoudig is. Je hoeft er alleen maar een jongen voor te zijn tenslotte. Ik zal je uit de droom helpen: met Ash was een ongelukje en dat was niet gepland om zo te gaan. Het was nooit de bedoeling om elkaar af te gaan lebberen bij een concert.'

'Road ...' begon hij, maar ik was nu op dreef en ik was niet van plan om me tegen te laten houden door een of andere jongen.

'En nee, we hebben nog geen seks gehad, dat heb ik pas met een jongen gedaan. Een jongen wiens hart ik keihard kapotgemaakt heb met een stoomwals en daarna ben ik er nog overheen gelopen met de scherpste stiletto-hakken die je je maar in kunt denken.'

'Road!' Nu greep hij mijn arm en drukte een hand tegen mijn mond. 'Ik wil niet bij jou in bed liggen. Daar heb ik geen behoefte aan. Ik wil gewoon weten of je het aan je vriendinnen verteld hebt. Dat wat je vanavond gezien hebt.'

'Of ze weten dat jij uit een gaybar kwam?' Ik duwde zijn hand weg en hield mijn hoofd schuin. Hij knikte ongelukkig en het was duidelijk dat hij er niet blij mee was, dat hij bang was voor het woord, dat hij niet goed wist wat hij ermee moest. 'Nee, dat heb ik niet verteld. Waarom zou ik? En misschien was je wel mee met een vriend.' Die laatste woorden realiseerde ik me nu pas. Wat als hij helemaal niet op jongens viel, maar meegegaan was met iemand die niet alleen durfde? Daar had ik niet over nagedacht.