Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

16. Sommige gesprekken zijn niet geschikt voor zondagmorgen

★

16. Sommige gesprekken zijn niet geschikt voor zondagmorgen

Het was alsof hij wist dat ik in de deuropening stond, of hij het voelde, want zijn ogen schoten mijn kant op en hij grijnsde breed naar me. 'Ik vond het een goed idee om het met je zusje over de naam van de hond te hebben.'

Met een snuivend geluid sloeg ik mijn armen over elkaar heen. 'Want dat doe je dagelijks. Met mijn zusje over onze hond praten.'

'Precies.'

Ik was er vrij zeker van dat zijn ogen glommen en dat hij dit maar wat grappig vond. Dat was sowieso wel duidelijk, het was merkbaar aan zijn hele lichaam. Het liefste had ik wat gezegd, maar in plaats daarvan rolde ik alleen met mijn ogen.

'Róád.' Lincy's stem drong door tot mijn oren en ik realiseerde me dat hij nogal hoog klonk. Haar wenkbrauwen hingen laag, vlak boven haar ogen. Ze had geen geluk met haar wenkbrauwen, want die had ze van haar vader geërfd. En die blonk uit in het hebben van weerborstels boven zijn ogen. Donker, heel erg harig en nogal groot. Arm kind. Mijn vader had in elk geval betere genen als het ging om haar boven je ogen. En je kon niet zien wanneer ik boos was zoals bij mijn zusje wel het geval was.

'Lincy!' piepte ik naar haar. 'Ik kwam je roepen, want er is iemand voor je.' Ik knikte naar de deur alsof er iemand voor stond. 'Zegt de naam Harry Styles je wat?'

Nikolai liet een lachje ontsnappen en met een ruk draaide mijn zusje haar hoofd naar onze buurjongen. 'Dat is niet grappig.' Toen draaide ze haar hoofd mijn kant op en probeerde om het spreekwoord 'als blikken konden doden' na te doen. Niet dat dat lukte en ze stampte langs me heen naar binnen.

Bonk. Bonk. Bonk. Deden haar voeten op de trap.

Boem! Het geluid van een dichtslaande deur.

Mijn moeder keek op van haar krant. 'Pest je zusje eens niet zo, we zijn allemaal weleens verliefd geweest op een onbereikbare rockster.'

'Waar jij drie kinderen mee hebt,' zei ik snuivend, 'dus blijkbaar zijn bekende mensen niet voor iedereen onbereikbaar. En ik ben niet verliefd geweest op een zangertje in een boyband. Lincy denkt nog steeds dat Harry alleen nog maar aan haar kan denken als hij haar ziet.'

Mijn moeder beet op een pootje van haar leesbril en toen zuchtte ze diep, terwijl ze vermoeid in haar ogen wreef. 'Laat je zusje toch verliefd zijn op zo'n jongen. Wat is daar mis mee?'

'Ik kan wel een paar dingen bedenken,' zei ik, op mijn vingers tellend. 'Hij heeft tatoeages. Hij is brits. Hij is meer dan tien jaar ouder.'

'Zolang ze hem niet gaat stalken, zijn vriendinnetje niet vermoordt, geen tatoeage met zijn naam neemt of zwanger van hem wordt, zal het wel meevallen.' Ze legde haar bril neer en wreef door haar ogen. Ineens realiseerde ik me dat ze rimpeltjes had onder haar ogen en dat de huid er donkerder was. Geen wallen, maar wel bijna. Ze zag er moe uit.

'Zeg maar niet tegen Lin dat ze nu lichamelijk in staat is om een kind te krijgen, want ik zie haar ervoor aan om het te doen,' bromde ik. 'En niemand zit te wachten op een dertienjarige tienermoeder die het kind van een boybandzanger draagt en krijgt. Behalve de roddelpers dan.'

Met die woorden draaide ik me om en ook ik wilde naar boven lopen toen de stem van mijn moeder klonk: 'Ik denk dat ik daar eerder bij jou bezorgd om moet zijn.'

Met een ruk draaide ik me om en staarde mijn moeder aan. 'Waar heb je het over? Ik ga niet met Harry naar bed, hoor. Voor geen goud.' Voor de show huiverde ik nog even, al was ik ook echt niet van plan om met die jongen naar bed te gaan. Alleen met Ash, verder met niemand.