Harten & Ego's #2: Gekneusde harten & Verknoeide ego's

11. Awkward situaties

★
11. Awkward situaties

'Je bent eerder dan ik,' hijgde er een stem achter me en verward draaide ik me om, net op tijd om te zien dat Ash naast me opdook net op het moment dat Nolan de deur opentrok. Zijn ogen schoten van zijn broertje naar mij en terug.

'O,' zei hij toen alleen maar en ik zag dat hij zich ongemakkelijk voelde. Dat voelden we ons allemaal. Gaan was een stom idee geweest en inwendig gaf ik mezelf een klap. Serieus, waarom had ik dit bedacht? Hoe dom was ik?

'We zijn niet samen,' piepte ik.

Dit was zelfs nog een betere opmerking, Road. Gaf vooral zo door en zet jezelf nog meer voor schut dan je al gedaan hebt. Vooral doorgaan, dan red je het wel.

Mijn vingers klauwden in de stof van mijn zak en mijn tenen vond ik ineens heel erg boeiend.

'Wat ben je aan ... Road?'

Er gingen een heleboel gedachten door mijn hoofd, maar het ging zo snel dat ze niet logisch waren en dat ik alleen maar op kon kijken. Recht in de grijze ogen van ...

'Wat doe jij hier?' flapte ik eruit.

De jongen grijnsde naar me. Zijn haar was nog altijd zo warrig als in juni, maar hij leek toch een stuk groter te zijn dan ik me herinnerde. Toen stak hij zijn armen naar me uit om een omhelzing te geven. Hij wikkelde zijn armen te strak om mij heen, waardoor ik platgeperst werd tegen hem maar ik was niet van plan om dat tegen hem te zeggen. Toen hij me uiteindelijk weer los liet, grijnsde hij opnieuw breed naar me. 'Zijn Thomas en Sander er ook?' vroeg ik uiteindelijk.

Het was nog steeds ongemakkelijk, al wist Matthijs wel het een en ander van de situatie. Ik had het hem globaal uitgelegd, maar vooral omdat ik dacht dat ik hem niet snel meer zou zien en zeker niet op de verjaardag van mijn ex.

'Serieus, waarom ben je hier? Ik wist niet dat jullie met elkaar omgingen.' Terwijl ik die woorden zei, voelde ik mijn hart sneller slaan. O, god. Wat als hij verteld dat ... wat als hij dingen verteld had aan Nolan? Of zou hij dat nooit doen? Ineens had ik heel veel spijt dat ik mijn hart gelucht had bij een bijna vreemde jongen. We hadden dan wel een heel weekend samen doorgebracht, maar toch. Het was maar een weekend geweest. Een festivalweekend dat overgoten was met een heleboel bier, heel veel muziek en drukte.

'Het was ook niet echt de bedoeling. Maar waarom komen jullie niet binnen? Dat praat makkelijker.' Voor ik 'nee' had kunnen zeggen, had Matthijs ons naar binnen getrokken en de deur dichtgegooid.

Binnen was het druk, de huiskamer puilde uit en dat gold ook voor de keuken en de hal. Matthijs gebaarde naar de drank in de keuken, alsof dit zijn feestje was. Braaf sjokte ik achter hem aan.

'Biertje?'

'Waarom ook niet.' Ik haalde mijn schouders op en pakte het flesje aan dat hij me aangaf. Nog altijd met een brede grijns.

'Ash en jij dus,' zei hij toen hij zichzelf ook had getrakteerd op een flesje en ik knikte, omdat ik niets beters te zeggen had. Vooral omdat hij dit allang wist.

Ash was verdwenen tussen de mensenmassa en ik wist dat hij zich wel zou redden. Nolan zou het hem eerder vergeven dan mij waarschijnlijk. 'En het gaat nog steeds goed tussen Mr. Boyband en jou? Je hebt me al een tijdje niet meer verveeld op Facebook namelijk.'

'Het gaat prima tussen ons,' zei ik snuivend. 'Zo goed dat ik besloot dat naar de verjaardag van mijn ex gaan wel een goed idee leek.'

Matthijs trok zijn wenkbrauwen op. 'En dat was nu net geen goed idee, Weggetje.'

Ik schudde mijn hoofd. Daar was ik inmiddels ook achtergekomen. Het was misschien wel een van mijn stomste ideeën ooit. Waarom was ik ook verliefd geworden op Nolans broertje? Waarom was Ash Nolans broertje en niet een volslagen vreemde? Dan had ik hem niet mee hoeven nemen, maar nu ... nu kon het haast niet anders. Het zou nog gekker zijn als Ash helemaal niet op zijn verjaardag zou komen.

Toen draaide ik mijn hoofd naar hem toe. 'Maar wat doe jij hier eigenlijk?' Als ik iemand niet verwacht had, dan was het Matthijs wel. Ik wist ook niet dat hij nog omging met Nolan. Eigenlijk had ik verwacht dat ik de enige was die hem nog weleens sprak, dat ik de enige was die het echt goed met hem had kunnen vinden, maar ik had het blijkbaar mis gehad.

Hij haalde zijn schouders op. 'Ik ken de dj,' zei hij met een lachje.

Ik maakte mijn ogen groot. 'Een dj? Dat klinkt als een echt feest. Is er soms ook nog een live-band?'

'Zoveel stelt het niet voor. Het is een kwestie van de laptop bewaken en oppassen dat andere dronken gasten niet ineens liedjes van K3 opzetten. Sommige mensen hebben daar nogal een handje van.' Een nieuwe stem mengde zich in het gesprek en toen realiseerde ik me dat we voor een tafel stonden en dat achter de tafel iemand zat. Mijn nieuwe buurjongen. Nikolai. Zijn lach was breder dan de horizon in een weiland.

Ik was er vrij zeker van dat mijn ogen groter waren dan schoteltjes voor ik hem toebeet: 'Waarom ken jij iedereen?'

'Dat noemen ze nou netwerken. Ik weet dat niet iedereen er goed in is, maar ik wel. Voor mij gaat dat niet op.'

Nu kneep ik mijn ogen tot spleetjes, terwijl Matthijs verbaasd zei: 'Kennen jullie elkaar?'

Ik vond het een goed idee om te zeggen: 'Nikolai is mijn buurjongen', terwijl Nikolai op hetzelfde moment zei: 'Ze woont naast me.'

Matthijs hief zijn handen in de lucht en bromde dat het zo onverstaanbaar was, dat een van ons het uit moest leggen. Ik sloeg mijn armen over elkaar en ik was duidelijk niet van plan om mezelf op te geven als vrijwilliger. Ik liet het aan mijn buurjongen over die zijn opmerking herhaalde. Het leverde een 'Wow, het is echt een kleine wereld' op en het enige dat ik deed was knikken. Want het was waar. De wereld was geen gigantische bol, maar had eigenlijk de grootte van een knikker.

'Nu moet ik jou natuurlijk ook vragen wat jij hier doet, want jij lijkt ook iedereen te kennen,' zei Nikolai toen langzaam, een klein lachje rond zijn lippen. 'Je zegt wel dat ik op elk feestje opduik, maar dat geldt dus net zo goed voor jou. Misschien nog wel meer voor jou dan voor mij.'

Ik had het vermoeden dat hij allang wist waarom ik hier was, maar het niet wilde zeggen, omdat hij het grappig vond om het uit mijn mond te horen om de een of andere vage reden. Misschien was hij een sadist en genoot hij van andermans pijn of zo.

Zijn wenkbrauwen gingen omhoog, terwijl hij zijn ogen over mijn lichaam liet glijden en ik voelde me naakt. Voor de gelegenheid droeg ik een rokje, een panty - waar nu al een ladder in zat - en gympen in plaats van laarzen. Soof kon trots op me zijn. Niet dat ze me nu zag.

'Nolan is mijn ex,' zei ik uiteindelijk met een zucht, 'en mijn vroegere buurjongen en de broer van mijn nieuwe vriendje. En je hoeft mij niet te vertellen dat het ongemakkelijk is, want dat weet ik als geen ander.' Ik rolde met mijn ogen en zuchtte toen diep. 'En nee, ik zou het niet zo doen als ik het over kon doen. Maar alleen in boeken en films kun je je leven opnieuw beleven, in het echte leven niet. Daar ben je alleen de dochter van een wereldberoemde rockster die een leven heeft geleid met drank en drugs, terwijl jij ongeveer net zo wild bent als een keurige engel.'

'En een meisje die ruzie tussen twee broers heeft veroorzaakt.' Nikolai vond het duidelijk grappig. Zijn mondhoeken waren opgetrokken en er twinkelde iets in zijn ogen. Ik wilde hem een mep verkopen, een harde. Ik balde mijn handen tot vuisten, terwijl ik een stapje naar voren deed.

'Niet doen,' Matthijs' stem klonk in mijn oren, 'dat is hij niet waard. Niemand trouwens. En je wilt niet nog meer drama veroorzaken.'

Tussen mijn opeengeklemde tanden liet ik de adem sissend ontsnappen. Nee, hij was het niet waard. Niemand was het waard. En ik zou Nolan niet ook nog eens een verpest feest geven.

'Hoe kom jij binnen? Heb ik je uitgenodigd?' Nolans stem klonk kil en toen ik opkeek, zag ik dat zijn ogen me kwaad aanstaarden. Ik slikte. 'Kom je me inwrijven wat ik mis? Want ik mis je niet, totaal niet.'

Alsof het was afgesproken, verscheen er een meisje met lange blonde haren naast hem en hij legde een arm om haar smalle schouders. Ze leek een beetje op Nikolai's zus Gemma, al was ze het niet.

'Dit is Julie, mijn nieuwe vriendin.'